Bæjarins besta - 03.03.1999, Blaðsíða 8

sim
i
Kaffmsindi
ogkðrfugerð
Listaskóli Rögnvald-
ar Ólafssonar býður
ekki aðeins upp á kaffi,
heldur einnig fræðslu
um þennan merka
drykk.
Nú stendur yfir inn-
ritun á námskeið í vatns-
litun, teiknun og körfu-
gerð og kynningu á
kaffi, en hún verður á
Hótel ísafirði fimmtu-
daginn 11. mars. Sírn-
arnir eru 456 5444 og
456 4418 fyrir þá sem
vilja skrá sig.
Hornstrandir
ínútíðog
framtíð
Málefni Homstranda
í nútíð og framtíð verða
brotin til mergjar á mál-
þingi sem haldið verður
á ísafirði um miðjan
apríl.
ísafjarðarbær boðar
til þingsins í samvinnu
við Náttúrustofu Vest-
fjarða, Ferðamálasam-
tök Vestfjarða og At-
vinnuþróunarfélag
Vestfjarða. Einkum
verður fjallað um skipu-
lag svæðisins og þá sér-
staklega í ljósi vaxandi
ferðamennsku.
Þingið mun standa
dagana 16. og 17. aprfl.
Fyrri daginn verður far-
ið yfir stöðu mála og
flutt fræðsluerindi um
svæðið, þ.e. um jarð-
fræði, dýralíf, gróður-
far, sögu og fornminjar.
Seinni daginn verður
athyglinni beint að
ferðamennsku á svæð-
inu og verður reynt að
fjalla um það mál frá
sem flestum hliðum.
Málþinginu lýkursíðan
með pallborðsumræð-
um fulltrúa þeirra hópa
sem láta sig svæðið
varða.
________________ |
Ferskogfrum-
legsýning
Sýning á verkum
Gabríellu Friðriksdóttur
hefst í Slunkaríki á ísa-
tirði á laugardaginn kl.
16. Fyrir stuttu sýndi
hún verk sín í sýningar-
sal Sævars Karls í
Reykjavík og vöktu þau
miklaathygli fyrirfersk-
leika og frumleika.
Þetta er fjörug sýning
og við hæfi þegar sólin
hækkar á lofti með degi
hverjum. Sýningin verð-
ur opin til 21. mars.
Fyrirspurn ti/ bæjarfuiitrúa ísafjarðarbæjar frá ingibjörgu Einarsdóttur:
Hvað eru mannréttindi?
„Ég spyr ykkur, ágœta fólk, ykkur sem voruð kosin til þess að gœta hagsmuna okkar sem
liér búum, ykkur sem viljið áfengið inn í matvörubáðirnar hér á Isafirði: Eruð þið
reiðubúin að troða á mannréttindum fjölmargra barna, unglinga og foreldra til þess að
öðlast ykkar „sjálfsögðu mannréttindi?" segir bréfritari m.a. í grein sinni.
Tilefni skrifa minna er sú
tillaga bæjarstjórnar Isafjarð-
arbæjar, að heimilt verði að
selja áfengi í matvörubúðum.
Að mínum dómi eru engin
rök fyrir því - og þó: Fólk
sem er fylgjandi þessu vísar
til þeirra „sjálfsögðu mann-
réttinda" að geta keypt sitt
áfengi hvar sem er, að hafa
val um verslun.
Eg spyr: Er ástæðan sú, að
það er svo erfitt að fara í Ríkið
fimmtíu skrefum frá matvöru-
búðinni? Eða er ástæðan ef til
vill sú, að þá er hægt að fela
hversu mikið maður kaupir af
áfengi með því að dreifa inn-
kaupunum á tvo, þrj á eða fjóra
staði? Eða hvað?
Nú spyr ég sem fjögurra
barna móðir og persóna sem
hefur unnið mikið með börn-
um og töluvert með unglinga:
Hefur kostnaðurinn verið
reiknaðurtil enda? Hvað kosta
þessi „sjálfsögðu mannrétt-
indi“ börnin okkar, ungling-
ana okkar? Hvað kosta þau
fólk sem er veikt fyrir áfengi?
Hvaða áhrif getur það haft á
velferð heilla fjölskyldna, að
standa frammi fyrir þessu
„sjálfsagða vali“ í hvert skipti
sem farið er að kaupa mjólk?
Eða er málið það, að þeir
sem vilja hafa aðgang að
áfengi hvar sem er láti sig
velferð eða líðan þessara hópa
sem ég nefndi engu skipta?
Eitt sinn fyrir löngu var spurt:
A ég að gæta bróður míns?
Eg ítreka þá spurningu.
Síðan er önnur hlið á þessu
máli: Við skattborgarar mun-
um greiða sívaxandi kostnað
sem leggst á heilbrigðiskerfið
vegna aukinnar áfengis-
neyslu.
Boðberar „sjálfsagðra
mannréttinda" munu vafalítið
segja: Þeim var nær, þeir réðu
bara ekki við sitt frjálsa val,
þetta kemur okkur ekkert við.
En góða fólk: Öllu frelsi fylgir
ábyrgð og það vill stundum
gleymast. Berið þið enga
ábyrgð nema á ykkur sjálfum?
Voruð þið ekki einmitt að
bjóða ykkur fram til setu í
bæjarstjórn til þess að axla
einhverja ábyrgð á velferð
þeirra sem búa í bæjarfélag-
inu? Ef ekki, til hvers voruð
þið þá að því?
Fyrir fáeinum árum sat ég
fundi sem fulltrúi foreldra,
vegna þess að stjórn okkar
ágæta bæjarfélags vildi fá álit
ýmissa aðila varðandi stefnu-
mótun og aðgerðir í vímu-
varnamálum. Ekki löngu
seinna var VáVest-hópurinn
stofnaður og ég taldi í ein-
feldni minni að það væri
stefna bæjaryfirvalda að
styðja þann hóp. Það gæti að
mínum dómi haft stórkostleg
áhrif ef rétt væri á málum
haldið.
En þetta virðist hafa verið
tómur misskilningur. Frá
mínu sjónarmiði eru hinar
nýju tillögur bæjaryfirvalda
aðförað starfi VáVest-hópsins
og aðför að starfi foreldra
barnanna í grunnskólum bæj-
arfélagsins.
Eg var í forsvari foreldra-
rölts veturinn 1995-96 og þá
varð mér og fleiri foreldrum
ljósari en áður áfengisneysla
og vímuefnanotkun barna og
unglinga. Það sem þá blasti
stundum við skar að minnsta
kosti mig í hjartað. Eg veit
dæmi um börn sem ráfa um
götur bæjarins langt fram á
nætur í reiðileysi, vegna þess
að þeim er ekki vært heima
hjá sér. Foreldrarnir eru ekki
færir um að axla sína sjálf-
sögðu ábyrgð á börnunum
vegna þess að þei r eru að gæla
við sínar eigin fýsnir og lang-
anir. Eg spyr: Hvareru mann-
réttindi þessara barna?
Eg hef annast börn, t.d. í
starfi mínu á leikskólum, sem
voru mjög greinilega vanrækt
vegna þess að foreldrarnir
voru uppteknari af sínum
„sjálfsögðu mannréttindum"
en velferð barna sinna. Eg
spyr aftur: Hvar eru mann-
réttindi þessara barna?
Ég hef séð fólk, ósköp
venjulegt fólk sem hafði alls
ekki neinn alkóhólistastimpil
á sér og allt leit mjög „eðli-
lega“ út hjá, fólk sem var
þeirrar skoðunar að börnin
hefðu alls ekki slæmt af því
að læra að dagleg umgengni
um áfengi væri eðlileg. Þess
vegna drakk þetta fólk „sak-
lausan bjór“ í síðdeginu og
virtist ekki taka eftir svipnum
ábörnunum sínum. En börnin
vissu greinilega eitthvað sem
ég vissi ekki. Þegar þau sáu
foreldrana með bjórinn urðu
þau niðurlút og uppspennt í
herðum og létu fara mjög lítið
fyrir sér. I augum þeirra var
ótti og angist. Mig langaði
helst til að gráta.
Enn spyr ég ráðamenn Isa-
fjarðarbæjar: Hvar eru mann-
réttindi þessara barna, þegar
móðir þeirra er að koma þreytt
heim úr vinnunni og grípur
með sér nokkra bjóra um leið
og hún kaupir í matinn, af því
að þeir voru þarna í leiðinni?
Það er staðreynd, að aukið
aðgengi að áfengi eykur líkur
á aukinni neyslu þess.
Það er staðreynd, að allt of
margir eru ekki færir um að
kenna börnum sínum eða
unglingum að umgangast
áfengi „eðlilega“.
Það er staðreynd, að börnin
taka langtum meira mark á
því sem þau sjá en því sem
þeim er sagt, ekki síst þegar
þau sjá að það sem við gerum
stangast á við það sem við
segjum.
Ég spyr ykkur, ágæta fólk,
ykkur sem voruð kosin tiI þess
að gæta hagsmuna okkar sem
hér búum, ykkur sem viljið
áfengið inn í matvörubúðirnar
hér á Isafirði: Eruð þið reiðu-
búin að troða á mannréttind-
um fjölmargra bama, unglinga
og foreldra til þess að öðlast
ykkar „sjálfsögðu mannrétt-
indi“?
Ég endurtek einfalda stað-
reynd: Við aukið aðgengi að
áfengi stækkar sá hópur sem
lætur freistast af áfengi.
Skynsemi manns og rann-
sóknir sérfræðinga segja það.
Ekki langar mig til þess að
verðabörnum, unglingum eða
fullorðnu fólki að falli vegna
sjálfselsku minnar og kröfu
um svokölluð „sjálfsögð
mannréttindi“.
En hvað með ykkur, ágæta
fólk í bæjarstjórn Isafjarðar-
bæjar?
- Ingibjörg Einarsdóttir.
Ásbjöm Björgvinsson frá Fiateyri og forstöðu-
maóur Hvaiamióstöövarinnar á Húsavík skrifar
í faðmi fjalla blárra
Hvað er um að vera fyrir
vestan? Fyrir nokkrum vik-
um þurfti ég að skreppa
„heim” eins og maður segir
enn, þrátt fyrir að hafa búið
utan heimaslóða um 17 ára
skeið. í þessari heimsókn
minni átti ég þess kost að
hitta góða vini og kunningja,
rabba og ræða um málefni
Vestfjarða við þá og fleiri
góða Vestfirðinga.
Ég hef á undanförnum ár-
um komið reglulega
„heim”, liðið vel og verið
nokkuð ánægður með þróun
mála, þ.e. mannlífið fyrir
vestan. Mannlíf sem byggist
fyrst og fremst samheldni
og samstöðu íbúanna.
Eftir að hafa fylgst með
fréttum að vestan í langan
tíma, finnst mér nú, því miður,
þær í allt of mörgum tilfellum
byggjast á sjálftilbúnum upp-
hrópunum með neikvæðum
formerkjum. (Auðvitað koma
jákvæðar fréttir að vestan af
og til, en þær þurfa að fá miklu
meira vægi). Þessar neikvæðu
fréttir eru ekki bara búnar til
hjáfjölmiðunum fyrirsunnan,
málflutningur heimamanna
hefur haft þar mikil áhrif.
H vað er í gangi ? Mér kemur
fyrst í huga orðið „einangr-
unarstefna”. Hvar er víðsýn-
in, hvar er jákvæð uppbyggi-
leg umræða? Þurfa Vestfirð-
ingar að fara í naflaskoðun?
Auðvitað. Vestfirðir eru ekk-
ert öðruvísi en aðrir landshlut-
ar, þar býr harðduglegt fólk
sem vill vel, en sést stundum
ekki fyrirí málflutningi sínum
að mínu mati.
Allt of mikið er af upphróp-
unum og kröfum sem byggja
á neikvæðum tón. Við ætlum,
við skulum, við krefjumst.
Svona málflutningur er að
mínu mati ekki vel til þess
fallinn að ná árangri og því
síðurtil að stuðlaað uppbygg-
ingu jákvæðrar ímyndar af
Vestfjörðum.
Horfandi á heimaslóðir úr
fjarska norðlenskra fjalla,
legg ég til að Vestfirðingar
taki sjálfa sig í naflaskoðun,
opni hugann, gluggana, og fari
í auknu mæli að horfa út fyrir
fjöllinbláu.Vestfirðingareins
og aðrir, verða að gera sér
grein fyrir að við erum partur
af (alþjóða) samfélagi sem er
í örri breytingu, breytingu sem
orsakar það, að ef setið er
innan við gluggann og bara
horft út um hann, missum við
af góðu útsýni í allar hinar
áttirnar. Þó við séum í sumum
tilfellum ekki sátt við breyt-
ingarnar í samfélaginu koma
þær til með að verða ráðandi
þótt barist sé á móti straum-
num í einhvern tíma.
Mér finnst sem forsvars-
menn og jafnvel þingmenn
svæðisins eigi að aðstoða íbúa
Ásbjörn Björgvinsson.
Vestfjarða í auknu mæli við
að opna gluggana upp á gátt
og helst í sem flestar áttir.
Það er yndislegt að búa í
„faðmi fjalla blárra” en það
eru svo margir möguleikar
hinumegin við fjöllin,
möguleikar sem íbúar Vest-
fjarða eiga fullan og óskor-
aðan rétt á að njóta eins og
aðrir.
Ég sendi mínum kæru
vinum fyrir vestan. jákvæð-
ar baráttukveðjur nú þegar
sól hækkar á lofti og vonast
til að sjá gluggana opna upp
á gátt næst þegar ég kem
heim.
Virðingarfyllst, Ásbjörn
Björgvinsson.
8
MIÐVIKUDAGUR 3. MARS 1999