Bæjarins besta - 16.06.1999, Síða 6

Þó að Jónas Guðmundsson sýslu-
maður í Bolungarvfk sé ekki nema
rétt liðlega fertugur, á hann að baki
lengstan starfsaldur allra sýslumann-
anna fjögurra á Vestfjörðum. Hann er
einnig meðal þeirra núverandi sýslu-
manna hérlendis sem lengstan starfs-
aldur eiga á sama stað.
Samt hugðist hann aðeins tjalda til
einnar nætur þegar hann var fenginn
til að gegna embættinu í Bolungar-
vík. Það var fyrir bráðum níu árum.
Tjaldið er enn á sama stað og nú býr
þar timm manna fjölskylda. Eigin-
konuna, Sólrúnu Geirsdóttur kennara,
fann Jónas hér vestra.
- heimsókn til Jónasar Guðmundssonar, sýslu-
manns í Bolungarvík, sem á einhverja mögnuð-
ustu stórfjölskyldu lögfræðinga hérlendis
Jónas er Reykvíkingur.
Hingað vestur kom hann með
millilendingu í Stykkishólmi,
þar sem hann var fulltrúi
sýslumanns í fjögur ár. „Ég
ætlaði að vera hér hálft annað
ár eða fram að dómstólabreyt-
ingunni l.júlí 1992. Mérdatt
ekki annað í hug en embættið
hér yrði þá lagt niður. En það
fór á annan veg.“
Já, Jónas er úr Þingholtun-
um í Reykjavík, nánar tiltekið
af Bergstaðastrætinu, og þvf
Austurbæingur samkvæmt
gamalli skilgreiningu sem nú
er að týnast. A mótunarárun-
um bjó hann þar heima hjá
afa sínum og ömmu. Þegar
hann var fjögurra ára missti
hann föður sinn og þá fluttist
móðir hans til foreldra sinna
með synina tvo, Jónas og
yngri bróður hans, Guðmund
Þór, sem þá var ómálga barn.
„Ég er þakklátur fyrir að hafa
fengið að alast upp á því heim-
ili“, segir Jónas.
Tíð skúlaskípti
Fáir munu hafa skipt oftar
um skóla í uppvextinum en
Jónas Guðmundsson. Fyrst
gekk hann í Isaksskóla, sem
aðeins bauð upp á þriggja
vetra nám, en þar starfaði
móðir hans sem hjúkrunar-
fræðingur. Síðan í Miðbæjar-
skólann í tvo vetur eða þangað
til skólinn var lagður niður,
og svo lauk hann barnaskóla-
göngu í Austurbæjarskóla. Þá
tók við gagnfræðaskóli - fyrst
Hlíðaskóli, sem aðeins bauð
upp á tvö árog síðan landspróf
í Vörðuskóla.
Eftir það lá leiðin í Mennta-
skólann í Reykjavík. Jónas
brautskráðist úrMR árið 1979
en rektor á þeim tíma var Guð-
ni Guðmundsson, sem af
sumum var nefndur kjaftur í
góðlátlegum tón. „Hann
kenndi mér ensku tvo vetur.
Ákaflega hress, ákveðinn og
röggsamur og eftirminnilegur.
I mínum huga er hann tengdur
þessum skóla órjúfanlegum
böndum.“
Að loknu stúdentsprófi lá
leið Jónasar í Háskóla Islands
og þaðan lauk hann lagaprófi
árið 1986. „Ég vann sem næt-
urvörður öll námsárin. Það
hægði aðeins á en á móti
kemur að ég er skuldlaus við
Lánasjóðinn.“
í fátbolta í Þinghaltunum
Á bernskuárum Jónasar var
krakkafjöld í Þingholtunum.
Hann lék sér mikið í fótbolta
í æsku. Þá var Kanasjónvarpið
enn áhrifamikið suðvestan-
lands, - „og strákar á mínum
aldri vildu margir frekar leika
séríeinhverjumstríðsleikjum
en í fótbolta, sem var mín
uppáhaldsiðja. Ég var í minni-
hluta. Inn á heimilið kom
Kanasjónvarpið aldrei. Afi og
amma vildu ekki sjá erlent
hermannasjónvarp á sínu
heimili."
Helsti fótboltavöllur strák-
anna í Þingholtunum var þar
sem nýi barnaspítalinn er nú
að rísa. Jónas vai' Valsari á
æskuárum eins og vænta mátti
á þessum slóðum. Hann
kveðst ekki eins harður að
fylgjast með ensku knatt-
spyrnunni og margir aðrir en
hugar að úrslitum og á þar sitt
lið, sem er Tottenham. „Það
var bara eitthvað sem ég tók
upp þegar ég var að fylgjast
með enska boltanum í sjón-
varpinu á fyrstu árunum. Ég
nenni ekki lengur að horfa á
annað en stórleiki í fótbolt-
anum og helstu landsleiki. Þá
má heita upp talinn áhugi
minn á íþróttum. Jú, ég fylgist
nú með íslandsmótinu, svona
úr fjarlægð."
„Þetta er ekki einleikíð"
Ástæða þess að Jónas fór í
lögfræði var einlaldlega sú,
að hann beitti útilokunarað-
ferðinni. í stórfjölskyldu hans
er afar mikið um lögfræðinga.
Ótrúlega mikið.
Hann ólst upp á lögfræð-
ingaheimili. Afi hans var
Theodór B. Líndal lagapró-
fessor. Faðir Theodórs og
langafi Jónasar var Björn
Líndal yfirdómslögmaður og
alþingismaður, en hann gegn-
di um tíma sýslumannsemb-
ætti á Akureyri. Á æskuheim-
ili Jónasar bjó einnig móð-
urbróðir hans, Sigurður Líndal
iagaprófessor. Annar móð-
urbróðir hans var Páll Líndal,
borgarlögmaður og síðast
ráðuneytisstjóri. BörnPálseru
lögfræðingar og makar þeirra
einnig. Landskunn er dóttir
Páls, Þórhildur Líndal, um-
boðsmaður barna. Eigin-
maður hennar er EiríkurTóm-
asson iagaprófessor. Sonur
þeirra er að Ijúka lagaprófi
um þessar mundir. „Þetta er
ekki einleikið", segir Jónas.
Sótti ekki um
í Bolungarvík
Enn er þess að geta, að yngri
bróðir Jónasar, Guðmundur
Þór Guðmundsson, er einnig
lögfræðingur. Hann starfaði
áður í dómsmálaráðuneytinu
en er nú lögfræðingur á Bisk-
upsstofu. „Áður en ég kom
hingað árið 1990 setti ráðu-
neytið hann í embættið hér í
Bolungarvík f afleysingum í
tvo mánuði, vegna þess að ég
gat ekki farið alveg strax,
reyndar algjörlega að mér
forspurðunt."
Jónas var beðinn um að taka
að sér starf sýslumanns í Bol-
ungarvík en sótti ekki um.
„Embættið var auglýst en
enginn sótti um og það var
leitað til mín. Mér leist nú
ekki meira en svo á það en
ákvað að slá til, í trausti þess
að þetta yrði ekki nema eitt
og hálft ár og þá hlyti ég að
fara eitthvert annað og gera
eitthvað annað“, segir Jónas.
Margir lögfræöingar
í fjölskylduboðum
„Já, það var mikið um lög-
fræðingaá heimilinu og mikið
rætt á þeim nótum. I fjöl-
skylduboðum var og er enn
oft ansi mikið af lögfræðing-
um samankomið, hvort sem
öðrum gestum lfkaði það betur
eða verr. Vissulega er lögfræð-
in áhugaverð grein og býður
upp á marga möguleika í
starfi."
Jónas segir að draumurinn
hafi á sínum tíma verið að
fara ei tth vert ti 1 útlanda í fram-
haldsnám -fara út á land í eitt
ár og læra síðan meira.
Hver veit nema hann eigi
það eftir.
„En landsbyggðardvölin er
orðin bráðum þrettán ár og
útlöndin bíða. Ég er þó alls
ekki búinn að útiloka þann
möguleika. Ég held að fram-
haldsnám geti ekki síður nýst
mönnum eftir að þeir hafa öðl-
ast starfsreynslu. Þeir geta
nálgasthlutinafráannarri hlið
en þeir sem eru nýútskrifaðir
og fara beint.“
Að Ijúka fjarnámi
Reyndar hefur Jónas verið
á skólabekk með nokkrum
hætti síðastliðið hálft annað
ár. Hann hefur stundað nám
hjá Endurmenntunarstofnun
Háskóla Islandi og sótt þar
skóla á þriggja vikna fresti
allan þann tíma. Þar er um að
ræða námskeið sem nefnist
Opinber stjórnsýsla og stjórn-
un. „Það var fjörutfu manna
hópur sem byrjaði og þar af
voru sjö Vestfirðingar. Nú er-
um við þrjú sem enn búum
hér að útskrifast eftir að hafa
skilað lokaritgerð.“ Auk Jón-
asar eru það þau Laufey Jóns-
dóttir og Olafur Helgi Kjart-
ansson á Isafirði. „Þetta er
búin að vera talsverð vinna en
mjög gott og gagnlegt nám.“
Yfirvald á litlum stað
- Hvernig er að vera yfir-
vald á svona litlum stað? Get-
ur það ekki verið erfitt?
„Það fer nú eftir þeim sem
við er að eiga. Ég verð að
segja að það hefur ekki truflað
mig mikið. Einstaka mál, auð-
vitað. Almennt held ég þó að
þetta hafi bara meiri kosti fyrir
mig en galla, þó svo að fyrir-
komulagið sjálft sé ef til vill
ekki mjög heppilegt. En þetta
hefur blessast mjög vel hjá
mér. Óhjákvæmilega þarf að
beita hér öðrum aðferðum en
á stærri stöðum. Hér notar
maður kannski símann og per-
sónulegt spjall, maðurámann,
sem er útilokað hjá stærstu
embættunum. í stórum drátt-
um má segja, að hér þekki
allir alla, að minnsta kosti ís-
lendingarnir hér.“
- Bókstafirnir í númerinu á
lögreglubílnum hér í Bolung-
arvík eru ZZ. Þetta vekur at-
hygli þeirra sem lásu Andrés
Önd í gamla daga en þar var
röð af zetum tákn fyrirhrotur...
„Þú segirnokkuð! Þettaþarf
ég að benda þeim á. Ég vona
nú að borgararnir taki það ekki
þannig að lögregluþjónarnir
sofi á verðinum.“
- Átt þú áhugann á rokki
eðapoppi sameiginlegan með
starfsbróður þínum á Isafirði?
„Ekki lengur, get ég sagt.
Ég hef ekki síður gaman af
því að fara á klassíska tónleika
6
MIÐVIKUDAGUR 16. JUNI 1999