Bæjarins besta - 07.01.2004, Síða 8

8 MIÐVIKUDAGUR 7. JANÚAR 2004
„Ótrúlegur árangur á ekki leng
Listaskóli Rögnvaldar Ólafssonar á Ísafirði fagn-
aði nýverið 10 ára afmæli en stofndaginn bar upp á
119. fæðingarafmæli Rögnvaldar Ólafssonar, arki-
tekts, 5. desember 1993. Fjölbreytt námskeiðahald
hefur verið hjá skólanum frá upphafi, m.a. hefur
hann sinnt margvíslegri myndlistarkennslu, tónlist,
dansi, og leiklist svo fátt eitt sé nefnt. Rögnvaldur
Ólafsson, oft kallaður fyrsti íslenski arkitektinn,
hannaði Edinborgarhúsið sem hefur verið helsta
aðsetur listaskólans. Menningarmiðstöðin Edin-
borg og listaskólinn eru nátengd en eigendur lista-
skólans eru allir hluthafar í Edinborgarhúsinu og
hefur skólinn átt drjúgan þátt í að gæða menning-
armiðstöðina lífi. Að listaskólanum standa Mynd-
listarfélagið á Ísafirði, Litli leikklúbburinn, Tón-
listarskóli Margrétar Gunnarsdóttur og Lúðrasveit
Ísafjarðar var einnig stofnaðili. Tæpast er átaka-
laust að setja á fót og starfrækja heilan listaskóla.
Því þótti forvitnilegt að taka frumkvöðlana tali,
spyrja um tilurð skólans og reynslu síðasta áratug-
ar. Fyrir svörum urðu Margrét Gunnarsdóttir
píanóleikari og myndlistarmennirnir Jón Sigur-
pálsson, Ólöf Oddsdóttir og Pétur Guðmundsson.
Jón: „Við Hrönn
fórum í Lands-
bankann og
skrifuðum undir
víxil fyrir öllu
saman.
við vorum við nám úti í Hol-
landi. A.m.k. kom hugmyndin
að menningarmiðstöð að vissu
leyti þaðan því þar eru menn-
ingarmiðstöðvar í hverjum bæ
þar sem allt er að gerast, ef
svo má segja.“
Pétur: „Núverandi- og fram-
tíðartakmarkið er að geta hýst
sem flestar greinar undir sama
þaki.“
Lögð að veði í
Landsbankanum
– Starfsemin er sprottin af
frumkvæði áhugasamra ein-
staklinga en ekki tilkominn út
af ályktun í einhverri nefnd
eða slíku. Má ekki kalla þetta
grasrótarstarf?
Pétur: „Jú það má segja að
Listaskólinn hafi orðið til eftir
réttri leið. Þetta hófst með
mannlegu brölti en síðan
hlóðst húsnæðið og annað til-
heyrandi utan á.“
Jón: „Litli leikklúbburinn
kom einmitt að með hugmynd-
ina um að kaupa Edinborgar-
húsið, ég held að Hrönn Benó-
nýsdóttir hafi fengið þessa
hugdettu og unnið að henni
með fleiru góðu fólki þar. Síð-
an komu þau og báru sínar
pælingar upp við okkur í
Myndlistarfélaginu.
Þetta hefði náttúrlega aldrei
verið hægt nema af því að
Djúpbáturinn hf. kom að með
40% hlut í húsinu.“
Margrét: „Í upphafi var þetta
spurning um að fjármagna
kaupin. Fyrir húsið voru borg-
aðar ellefu milljónir sem okkur
þótti ansi mikið að vera með á
herðunum“
Jón: „Við Hrönn fórum í
Landsbankann og skrifuðum
undir víxil fyrir öllu saman.
Mér skilst að Hrönn eigi
einmitt ennþá eftirminnilegt
bréf frá bankanum þar sem
segir víxill yðar að upphæð
níu milljónir er í vanskilum.
Það ætti nú að ramma þetta
plagg inn og hafa hérna í hús-
inu.“
Ólöf: „Mér finnst alltaf góð
sagan af því þegar Jón og
Hrönn sátu á Landsbanka-
tröppunum í öngum sínum yfir
að leggja sig að veði hjá bank-
anum og Kristján heitinn Jón-
asson, hjá Djúpbátnum, stóð
yfir þeim og tautaði þegiði
bara og skrifið undir. Ég veit
hreinlega ekki hvað hefði orð-
ið úr þessu dæmi öllu saman
ef hans hefði ekki notið við.“
Margrét: „Hann var ekki
hræddur við neitt og kunni tök-
in á að ganga frá svona málum.
Hann sá t.d. um að semja við
Sambandið um kaupin á hús-
inu.“
– Má ekki segja að upp-
bygging þessara stofnana sé
samhangandi, þ.e. menningar-
Jón: „Það má að einhverju
leyti rekja sögu Listaskólans
til Myndlistarfélagsins á Ísa-
firði sem var stofnað árið 1984.
Ári síðar hóf félagið rekstur
listasalarins Slunkaríkis en
auk sýningarhalds var mark-
mið félagsins að standa fyrir
námsskeiðum. Margrét hóf
einkakennslu í tónlist árið
1991 og við sameinuðumst.
E.t.v. má segja að hug-
myndafræðin um að sameina í
einn skóla margar ólíkar grein-
ar og láta þær allar vinna sam-
an sé svolítið í anda þess sem
við Margrét kynntumst þegar
miðstöðvarinnar Edinborgar
og Listaskólans?
Jón: „Fyrir okkur var Lista-
skólinn settur á stofn út af
hugsjón og líka til að skapa
húsinu verkefni. Eitt er að
kaupa hús og annað að reka
það.“
Góð aðsókn
úr öllum áttum
Margrét: „Skólinn byrjar á
að kenna vítt og breitt. Við
fengum inni í Kaupfélagshús-
inu og fórum þaðan niður í
Vestrahús en síðan kemur að
Edinborgarhúsinu.
Gerður var samningur við
Grunnskólann á Ísafirði um
að Listaskólinn sæi um mynd-
menntakennslu og útvegaði
kennara. Þá vorum við að fá
kennara úr Reykjavík sem
voru um 6 vikur í senn, svipað
og gert er núna með listdans-
kennsluna, og þá urðum við
að gera eitthvað í því að kom-
ast inn í húsið. Fyrstu kennslu-
stundirnar fóru fram úti af því
húsnæðið var ekki tilbúið. Þær
framkvæmdir voru kláraðar á
mettíma og mikil spenna með-
an á þeim stóð. Húsnæðið var
mjög hrátt og mér fannst þetta
ótrúlega erfitt tímabil.“
– Mér heyrist að þið hafið
staðið í ýmiskonar stappi og
streði í kringum starfsemina
og efast um að fólk skrifi hvern
einasta tíma á Listaskóla
Rögnvaldar Ólafssonar. Af
hverju eruð þið að standa í
þessu?
Pétur: „Ætli það sé ekki bara
gaman.“
Margrét: „Jú, og svo snýst
það um að hafa trú á því sem
maður er að gera sjálfur og
vilja til að aðrir fái að njóta
þess. Maður hefur líka fengið
mikla reynslu og þroskast af
því að láta ekki erfiðleikana
buga sig.“
Pétur: „En starf-
semin á nú líka
að vera liður í að
efla bæjarfélagið,
á móti brimsins
böli, eins og við
sögðum einhvern
tímann.
þó þessar stofnanir tengist að
sjálfsögðu.
Þetta byrjaði allt undir sömu
kennitölunni í upphafi þó nú
sé búið gera formið betur úr
garði.“
– Skólinn hefur staðið fyrir
fjölbreyttum námskeiðum,
mætti jafnvel segja að ekkert
mannlegt sé honum óviðkom-
andi?
Margrét: „Að minnsta kosti
er honum fátt óviðkomandi.
Það er svo skemmtilegt að
hugmyndirnar að þessum
námskeiðum koma úr öllum
áttum. Jóna Símonía Bjarna-
dóttir , héraðsskjalavörður,
vildi t.d. hafa kaffinámskeið,
og Rósa Þorsteinsdóttir, í
Gamla bakaríinu, stakk upp á
kertanámskeiði. Við höfum
reynt að mæta hugmyndum
fólks og ábendingum. Mörg
fleiri námskeið hafa komið
svona utan að ef svo má segja.
T.d. var stungið að okkur hug-
myndinni um að hafa nám-
skeið fyrir krakka í að syngja í
hljóðkerfi.
Svo fáum við ýmiskonar
hvatningu frá samfélaginu, t.d.
var mjög þrýst á við héldum
áfram með listdanskennslu.
Þar rákumst við á hvern vegg-
inn á fætur öðrum við að fá
kennara og ég missti það út úr
mér við ágæta konu hér í bæ
að ég væri alveg að gefast upp
á þessu. Hún leit á mig hvöss
og sagði þú klifrar þá bara
yfir vegginn!. Ég vissi ekki
mitt rjúkandi ráð og svaf ekki
næstu nótt. Hún lamdi í borðið
til að leggja áherslu á málið –
enda sendi hún okkur blóm-
vönd á afmælishátíðinni.
Síðan höfum við átt góð
tengsl við ýmsa aðila, í gegn-
um tíðina. Farskóli Vestfjarða,
sem var fyrirrennari Fræðslu-
miðstöðvar Vestfjarða, stóð
fyrir ýmiskonar námskeiða-
haldi og Guðmundur Einars-
Jón: „Mér finnst alltaf svo-
lítið fallegt sem Sigurður Guð-
mundsson, myndlistarmaður
og rithöfundur, sagði að starf
listamannsins sé svipað trú-
boðastarfi. Að listamenn boði
visst fagnaðarerindi sem sé
mannlífsbætandi – ég held að
það sé dálítið til í því.“
Pétur: „Maður fær heilmikið
út úr þessu starfi persónulega,
það bætir mann sjálfan að vera
kennari.“
Ólöf: „Þetta er einmitt
spurningin, af hverju er maður
kennari? Ég er á því að maður
fái eitthvað til baka fyrir kenn-
sluna sem sé töluvert mikils
virði. Stundum er það spurn-
ingin hvort lærir meira nem-
andinn eða kennarinn?“
– Er ekki heilmikið af fólki
sem hefur sótt námskeið hjá
skólanum í gegnum tíðina?
Pétur: „Jú það er orðinn
ágætis hópur og vert að geta
þess að fólkið á fjörðunum
hérna í kring hefur verið mjög
duglegt við að koma.
Það hefur í rauninni komið
okkur mjög á óvart hvað er
mikið sótt hingað frá ná-
grannabyggðum Ísafjarðar.
Sérstaklega mikið úr Dýrafirð-
inum. Manni finnst það ótrú-
legt þegar fólk er að koma alla
þessa leið að vetri til að sækja
námskeið.“
Fyrsta styrkumsókn-
in til bæjarstjórnar
Margrét: „Fyrsti fundurinn
okkar með bæjarstjórn Ísa-
fjarðarbæjar var erfiður. Skila-
boðin voru að við værum ekki
framarlega í forgangsröðinni
og okkur fannst það mikil
höfnun. Fyrsti styrkurinn frá
bænum kom síðan haustið
1999 upp á 120 þúsund á mán-
uði.
Þessu miðar hægt og bítandi
áfram og við höfum alltaf verið
glöð yfir hverjum áfanga. Bær-
inn hefur heldur ekki endalaust
fé að moða úr og auðvitað
skilur maður þá klemmu sem
menn eru í við að útdeila því.“
Pétur: „En starfsemin á nú
líka að vera liður í að efla
bæjarfélagið, á móti brimsins
böli, eins og við sögðum ein-
hvern tíman.
Það er eins og ein kona sagði
við mig, að allt sem væri um
að vera í Edinborg, bæði hjá
skólanum og í menningarmið-
stöðinni, styrkti hennar trú á
bænum, þó hún væri ekki mik-
ið í að sækja viðburði eða nám-
skeið sjálf. Henni einfaldlega
liði betur vitandi af þessu lífi í
bænum.“
Balletáhugamenn
berja í borðið
– Stofnanirnar sem starfa í
Edinborgarhúsinu hafa verið
ansi nátengdar í gegnum tíðina
og oft er litið á starfsemina í
húsinu sem eina heild, er það
svo?
Jón: „Í upphafi var Lista-
skólinn svo samtvinnaður
menningarmiðstöðinni í Edin-
borg af því hún hafði ekki
húsnæði. Þá voru þeir sem
störfuðu við skólann að undir-
búa viðburði og slíkt. Síðan
hafa mörkin verið að skýrast
01.PM5 12.4.2017, 09:008