Bæjarins besta - 11.04.2001, Qupperneq 9

MIÐVIKUDAGUR 11. APRÍL 2001 9
skreið samt einhvern veginn
fram hjá varðhundunum og
náði að taka þátt.
Ekki vann ég þessa fyrstu
Fossavatnsgöngu mína.
Seinna fór mér að ganga betur
og hef tólf eða þrettán sinnum
verið svo heppinn að koma
fyrstur í mark.“
Heimsmeistaramót
lögreglumanna
Kristján hefur verið dug-
legur við að taka þátt á mótum
erlendis. Þannig hefur hann
til dæmis tvisvar keppt á Ítalíu.
„Þar keppti ég á heimsmeist-
aramóti lögreglumanna. Þetta
var að sjálfsögðu á þeim tíma
þegar ég var lögga, 1981 og
82. Ég keppti í 15 kílómetra
göngu og lenti í 9. sæti fyrra
árið en man ekki alveg hvar
ég lenti það seinna. Ég var þó
einhvers staðar í tíu efstu
sætunum í seinna skiptið.
Á þessu móti voru lögreglu-
menn frá 15 eða 20 löndum,
þar á meðal Svíar, Finnar,
Rússar, Austurríkismenn,
Þjóðverjar, Júgóslavar,
Bandaríkjamenn og jafnvel
Ástralir. Það sá ég í fyrsta og
eina skiptið þeldökkan mann
ganga á skíðum.“
Starfsfólk farið að
þekkja Kristján
Kristján hefur margoft tekið
þátt í hinni frægu Vasagöngu
í Svíþjóð. „Árið 1994 fór 15
manna hópur frá Ísafirði til
Svíþjóðar. Svo til eini tilgang-
ur fararinnar var að taka þátt í
þessari keppni. Eftir þetta hef
ég farið á hverja einustu kepp-
ni en fáir aðrir hafa komið öll
árin.
Við höfum tekið á leigu
sumarhús og verið í því í fimm
daga. Við förum yfirleitt á
fimmtudegi, göngum á sunnu-
degi og fljúgum aftur heim á
þriðjudegi. Þegar við erum
ekki að keppa eða æfa okkur
skoðum við okkur um.
Ég hef nú tekið átta sinnum
þátt í göngunni og nú er svo
komið að starfsfólk verslana í
nágrenni við gönguna er farið
að þekkja mig með nafni.“
Upp í mót
Gífurlegur fjöldi tekur þátt
í Vasagöngunni. „Ég held að
það séu um 15 þúsund manns
en þar að auki eru yfirleitt um
fimm þúsund að horfa á.
Þannig er maður þarna innan
um svona 20.000 manns, sem
er svipað og aðsókn að meðal
fótboltaleik.
Vasagangan er frekar löng
eða um 90 kílómetrar. Menn
byrja á því að klífa mikla
brekku, en síðan er leiðin svo
til öll niður í mót.“
Kristján hefur tekið þátt í
fleiri göngum. „Ég hef nokkr-
um sinnum tekið þátt í hinni
norsku Birkibeinagöngu. Hún
er 58 kílómetra löng, en þó
hún sé talsvert styttri en Vasa-
gangan er hún síst auðveldari.
Þar liggur svo til allt upp í
mót og endar keppnin rúmum
200 metrum ofar en hún byrj-
ar. Hæsti punktur er rúmum
600 metrum ofar en byrjunar-
markið.“
Kristján Rafn Guðmundsson, keppandi nr. 2148 í Vasaloppet-göngunni í Svíþjóð.
Kristján Rafn hefur átt marga bíla um ævina. Hér er hann á þeim fyrsta.
Kristján Rafn á gönguskíðum með félögum sínum árið 1968.
Þetta er fyrsta myndin sem tekin var af Kristjáni Rafni á
skíðum.
Á skíðum á Ítalíu. Þar tók Kristján Rafn þátt í heimsmeistara-
móti lögreglumanna árin 1981 og 1982.
Á skíðum í Danmörku
Kristján á í mestu erfiðleik-
um með að ferðast án þess að
taka með sér skíði. „Eitt sinn
fór ég til Danaríkis til að heim-
sækja dóttur mína sem þá bjó
í Álaborg. Það vakti mikla
athygli að ég tók gönguskíðin
með mér. Mér tókst með
herkjum að ganga á skíðum
um Danmörku. Þá snjóaði
einn dag og ég greip gæsina á
meðan hún gafst. Danirnir
voru mjög hissa að sjá mann
á gönguskíðum. Um kvöldið
var allur snjórinn farinn.“
Óvandað orðaval
Kristján hefur ekkert yfir
aðstöðu vestfirskra göngu-
skíðamanna að kvarta. „Það
var mikil bót að fá ljósakerfið
uppi á Dal. Þar er nú hægt að
ganga öllum stundum. Ljósin
hjálpa sérstaklega mikið til
þegar snjó skefur, þá sést allt
miklu betur en myndi ella
gera.
Ég tilheyri nokkuð virkum
gönguhóp sem æfir saman
allan ársins hring. Í þessum
hóp eru menn sem að eiga
enga peninga og aðrir sem
eiga nóg af peningum. Svo er
einn í hópnum sem vinnur við
að passa peningana sem sumir
eiga og annar sem reynir að
rukka þá í hópnum sem eiga
enga peninga. Konráð Egg-
ertsson komst inn í hópinn
vegna sérstakra eiginleika.
Ekki endilega af því að hann
er Bolvíkingur að uppruna
heldur frekar vegna þess að í
seinni tíð hefur hann verið
notaður sem viðmiðun í
Grunnskólanum í Bolungar-
vík. Þegar kennarar kvarta
undan óþekkum börnum, þá
er þeim sagt að þeir hefðu átt
að vera í skólanum þegar þeir
Konni eða Óli Halldórs voru
þar nemendur.
Á sumrin göngum við á fjöll
á tveimur jafnfljótum og á
veturna göngum við á skíðum.
Við erum orðnir nokkuð góðir
vinir, spjöllum mikið saman
og ekki eru menn alltaf að
vanda orðavalið. Ég held að
margir myndu reka upp stór
eyru ef ég færi að hafa eftir
sumt af því sem sagt er.“
Verða að prófa
að vera þreyttir
„Ég hef undanfarin sex eða
sjö ár verið að aðstoða skíða-
krakka á mótum, verið eins
konar fararstjóri. Ég er að
sjálfsögðu manna kátastur
með þann góða árangur sem
ísfirska skíðafólkið hefur ver-
ið að ná á mótum að undan-
förnu. Hins vegar bendi ég á,
að árangur á mótum er ekki
það sem mestu máli skiptir.
Ég hef aldrei verið hrifinn af
mikilli keppni meðal ungra
barna. Ég tel að þau hafi gott
af hæfilegri æfingu og fái að
reyna með sér en keppnis-
skapinu verður að halda í hófi.
Ég held að allir hafi gott af
því að æfa gönguskíði eða
íþróttir yfirleitt. Menn verða
að prófa að verða almennilega
þreyttir. Það skiptir miklu máli
í lífinu að kunna að gera eitt-
hvað eftir að maður er orðinn
þreyttur, sama hvort það er á
líkamlega eða andlega svið-
inu. Það er eitt af því sem
maður lærir af því að ganga á
skíðum.“
15.PM5 19.4.2017, 09:279