Heilbrigðisskýrslur - 05.12.1925, Qupperneq 5

139*
1924
Taflan sýnir, að á þessum 17 árum hefir íbúum hjeraðsins fjölgaS um
249, en á mismuninum á tölu lifandi fæddra og dáinna, sem er 644, sjest,
aö á sama tíma hafa flutt úr hjeraSinu 395 fleiri en inn í þaS hafa flutt.
AS því leyti, sem dauSratalan gefur bendingu um heilsufariS, þar sem
ætla má, aS hlutfail dauSratölu (mortalitets) og sjúkratölu (morbiditets)
sje nokkuS svipaS hin einstöku ár, er auSvitaS, aS þar getur þó aSeins
komiS til greina tala dáinna á sóttarsæng. Tala dáinna af slysum getur
vitanlega enga bendingu gefiS úm heilsufarið. Fyrir því er í sjerstökum
dálk í töflunni tala dáinna af slysum, og í öSrum dálk, hve mörg %c af
hjeraSsbúum hafa dáiS á sóttarsæng. í þeim dálk er aS finna þá hlut-
fallstölu dáinna (mortalitetsquotient), sem aS þessu leyti skiftir máli. —
AS öSru leyti ntun taflan ekki þurfa skýringa viS.
Eins og áSur er minst á, kom hjeraSslæknir heim úr utanför 1. febr.,
en í janúarmánuSi þjónaSi Jóhann Kristjánsson hjeraSinu, eins og síSara
hluta næsta árs á undan.
Þrátt fyrir hinn óvenju-mikla manndauSa hefSi átt aS fjölga um 12
í hjeraSinu, ef ekki kæmu burtflutningar til greina, en í staS þess sýna
skýrslur prestanna, að fólkinu hefir fækkaS um 39 á árinu, m. ö. 0., 51
íleiri hafa flutst úr hjeraSinu en inn í þaS hafa flutt, eSa nákvæmlega
jafnmargir og fæSst hafa í hjeraSinu á árinu. Öil fækkunin aS heita má
er í Vallaprestakalli. — Útdráttur úr ársskýrslum yfirsetukvenna fylgir
á sjerstöku blaSi, eins og undanfariS, merktur A11.
HeilbrigÖisstarfsmenn.
Yfirsetukonuskifti urSu á árinu í Árskógsumdæmi, en aS öSru leyti urðu
engar breytingar, og nægir aS vísa um þetta í fylgiskjal B. S ó 11 v a r n.
arnefndirnar í Dalvík, Hrísey og á ÓlafsfirSi hafa ekkert starfaS,
því aS engin aSkomuskip hafa komiS. HeilbrigSisnefndirnar
á Litlaárskógssandi og í ÓlafsfjarSarkauptúni hafa enga skýrslu sent um
afrek sin. og kann jeg því ekkert af þeim aS segja. H j ú k r u n a r k o n a
er í Svarfaðardal, sú sama og í fyrra, ófullkomin aS vísu og illa launuS,
en þó betri en ekki neitt, einkum vegna þess, að sakir fólksfæSar á mörg-
um heimilum er þar enginn til, er hafi tima til aS stunda sjúkling, ef
einhver veikist.
Farsóttir.
Eins og áður er getiö, voru farsóttir útbreiddari og mannskæðari en
nokkru sinni áSur. Voru þaS 5 sóttir aSallega, sem mótuSu heilsufarið:
inflúensa, mænusótt, mislingar, kvefsótt og lungnabólga. Kvefsóttin gerSi
aS vanda vart við sig alt árið, mjög mismikiS þó, og lungnabólgu varS
!íka eitthvað vart i hverjum mánuSi, en hinar sóttirnar gengu um hjer-
aöið í 2—4 mánuSi hver, en varS ekki vart endranær. Skal þeirra nú get-
iS nokkru nánar, þriggja hinna fyrstnefndu í þeirri röð, sem þær gengu
um hjeraöið.
1. Inflúensa. Hún koni fyrst hingaS i febrúarbyrjun, meS dótt-
ur minni, er hafSi smitast á Es. GoSafoss, á leið frá Reykjavík. Engir
aörir veiktust hjer á heimili, en stúlka frá öSru heimili, er hjer var stödd,
er viS komum heim, veiktist 3 dögum síöar, og af henni smituSust aftur