Nýtt land-frjáls þjóð - 17.01.1969, Qupperneq 4
4
NYTT LAND
frtals þtqð
Forleikur
Tjaldið lyftist með því að
Lúðvík Jósefsson og félagar
ákveða Landsfund Alþýðu-
bandalagsins fyrstu helgi í
nóvember. Var ætlun þeirra
að hafa það fyrir flokksþing
Sósíalistaflokksins, svo að
flokksmenn þar stæðu
framtrii fyrir orðnum hlut,
sem engu tjóaði um að
þoka. Mundi þá og líta svo
út, sem þetta færi fram án
frumkvæðis og þvingunar
Sósíalistaflokksins.
En Einar reyndist þeim
miklu klókari. Líf tók að
færast í dofna og stirðnaða
Iimi Siósíalistaflokksins. Á
miðs.:jórnarfundi var Lúð-
vík ofurliði borinn og sárn-
þykkt með 19 atkvæðum
gegn 7 að halda flokksþing
Sósíalistaflokksins viku á
undan landsfundinum.Skildu
allir til hvers refirnir voru
skornir: Á flokksþinginu
skyldu s kilyrðin sett fyrir
því, hversu AB yrði heiman
búið.
Og nú tók heldur betur að
koma líf í tuskurnar. Einar
þeysti sjálfur persónulega út
um allar jarðar og er í frá-
sögur fært, að „ekki hafi enn
í manna minnum/meira rið
ið nokkur íslen<Jingur‘‘.
Spruttu hvarvetna úr hóffari
hans endurvakin Sósíalista-
^ „Brúðuleikhúsið hans Einars" sýnir: §0
GAMLAR LUMMUR
3 einþáttunga úr gömlum revýum
féfeg, eins og grasleysið úr
hóffari fyrirrennara hans,
Atla Húnakonungs. Lagði
hann hendur yfir hina villu-
ráfaridi og reikulu í trúnni,
læknaði kranka og niður-
fallssjúka og reisti margfram
liðin og meðliinalaus Sósíal-
istafélög enn upp frá dauð-
um. Og mörg fleiri krafta-
verk vann hann.
Kusu svo þessi félög full-
trúa eftir meðlimaskrám
fornum frá blómaskeiði
flokksins, og mun láta nærri
að þeir hafi verið helming-
ur þingfulltrúai Hinir komu
frá, Sósíalis.tafélagi Reykja-
víkur.
Leið svo og beið fram á
haustið og höfðu allir kosið
nema hið eina lifandi félag
flokksins, höfuðvígi hinnar
hreinu og ómenguðu trúar-
játningar, Sósíalistafélag
Reýkjavíkur. Með því að
„slík kpsning-gengur fyrir sig
eftir föstum reglum skulum
við fletta upp í SÍA-skýrslu
Hjörleifs Guttormssonar,
formanns kjördæmaráðs AB
á Austfjörðum, en hann
lýsir aðdraganda flokksþings-
ins 1960 svo:
„1. Forleikur: Um það
leyti sem mig bar á land (þ.
e. frá Austur-Þýzkalandi),
var kosningabaráttan í full-
um gangi. Meðal félaga var
mikið rætt um „lista“, sem
í gangi voru og höfðu sum-
ir séð þrjá, en aðrir fjóra eða
fleiri. Loft var allt lævi
blandið, svo sem stórviðburð
ir væru í aðsigi. Menn gengu
um hljóðlega, en þó margir
með nokkurri skyndingu,
ræddust við í hópum, sem
þó þögnuðu, ef „óviðkom-
andi“ félagi nálgaðist. Á
skrifstofu Sósíalistafélags
Reykjavíkur var mikið ann-
ríki og hlóðust inn félags-
gjöld úr ólíklegustu áttum.
Minntust nú margir flokks-
ins síns og borguðu upp
maigra ára skíldir (félags-
gjöld). Jón Rafnsson var
ekki einu sinni viss um að
hafa litið þá alla augum
fyrr...
„Rógburður og grýlusögur
»,.... Þannig er andrúms
loftið í höfuðfélagi Sósíal-
istaflokksins dagana fyrir
fulltrúakjör, sem fara skyldi
fram aðeins einum degi fyr-
ir setningu flokksþingsins.
Listunum fylgdi rógburður
og grýlusögur um framá-
menn flokksins, og aðra fé-
laga, sem stungið hefur ver-
ið upp á, og flestar með ó-
líkindum. Náði efni þeirra
allt upp í fjársvik, er næmi
tveimur til þremur milljón-
um króna, en ekki dettur
mér í hug að festa neitt frek
ar af þeirri viðbjóðslegu
framleiðslu á pappír. Aðeins
samjöfnuður við hatrömm-
ustu togstreitu innan borg-
• araflokkanna' kemu'r hér’ til
greina, og meðulin eftir því.
Rétt er að geta þess hér, að
I. NÁBJARGIRNAR
Var flokksþingið riú sett
og til að fá nokkurn for-
smekk af upphafi slíkra
samkvæma skal enn flett upp
í skýrslu Hjörleifs frá 1960:
„í upphafi kvöldfundar
flutti Ingi R. Helgason álit
kjörbréfanefndar. Lagði hún
til að öll kjörbréf 117 full-
trúa og 6 áheyrnarfulltrúa
yrðu samþykkt, enda þótt
nokkra meinbugi væri að
finna á sumum þeirra. Kjör-
bréf einstakra fulltrúa utan
af landi höfðu t. d. verið rit
uð i Reykjavik, EFTIR
komu þingfulltrúa þangað
og meðlimaskrá hlutaðeig-
andi félags samin eftir
minni.“ (!!)
Enginn mun þó hafa ver-
ið framliðnari á þinginu
en Geir Gunnarsson, en
hann var fulltrúi félags í
Hafnarfirði, sem fyrir
margt löngu hafði samþykkt
og bókað að leggja sjálft sig
niður. Gekki hann því með
dánarvottorð upp á vasann
í stað flokksskírteinis. Reynd
ar afsakaði Geir þetta til-
tæki við félaga, en hvað
hefði hann átt að gera úr
því Einar bað hann að láta
ekki smá formsatriði standa
í vegi fyrir þingsetu!
Gekk svo allt sinn vana-
gang, nema hvað Kjartan
Helgason vann þau helgi-
spjöll að hæla Hannibal:
hvað sem um skoðanir hans
mætti segja, þá væri hann
ófeiminn að láta þær í ljós
og standa við þær, og væri
það munur eða kamelljón
miðjumanna (þ. e. Einars-
sinna) sem skiptu lit eftir
þvx að hvaða klíkum þau
sneru í það og það skiptið.
Sló felmtri á þingfulltrúa
og stóð upp Bjarni Þórðar-
son frá Neskaupstað og kvað
það firn mikil að menn
nefndu snöru í húsi hins
framliðna meðan hann enn
lægi á llkbörunum.
Er svo ekki að orðlengja
það, að samþykkt var með
drjúgum meirihluta að
veita flokknum nábjargirn-
ar, þar sem „íslenzk alþýða“
yrði ekki framar sameinuð í
Sameiningarflokki sínum
Sósíalistaflokknum, eins og
það var orðað.
Var síðan skorað á ís-
MEGA ÞEIR EKKI GRÆÐA?
Morgunblaðið og Vísir
eru sífellt að tönnlast á því,
að vondir vinstri menn hafi
eitrað hugarfar þjóðarinnar:
Hér megi enginn græða á
atvinnurekstri. Það þyki
ganga glæpi næst. Fólk rjúki
upp til handa og fóta: gríp-
ið sökudólginn, hrifsið af
honum gróðann. Refsið hon
um! Og Vísir fer að útskýra
fyrir okkur að gróði sé alls
ekki dregið af græðgi(l),
heldur sögninni að gróa, að
láta eitthvað vaxa og dafna.
Gróðanum sé ætlað að við-
halda tækjum og mannvirkj-
um, kaupa og byggja ný,
afla rekstrarfjár, svo að fyr-
irtækin megi eflast af eigin
fé, en ekki náðarbrauði
hálfpólitískra bankastofn-
ana, skila arði af fjármagni
eigenda og lánveitenda. Það
sé hreint ekkert óhreint við
blessaðan gróðann. Þvert á
móti sé það öllum til hags-
bóta að hann sé sem rífleg-
astur.
Erum við vinstri menn
virkilega svona vondir. Höf-
um við bitið hendurnar sem
hafa fætt okkur, hundelt
fyrirtækin sem við eigum af-
komu okkar undir, varnað
þeim að eflast af eigin fé,
koma upp eigin sjóðum,
hleypt á þau gírugri skatt-
heimtuvél, sem hremmir
hvern eyri, sem þau ekki
skjóta undan sér til lífs-
bjargar, rægt þau og ofsótt
á alla lund?
Það er eins og mann
minni, að undanfarin 10 ár
„Stillir sina strengi af slikri
fingrafimi, að menn gcetu
haldið, að brúðurnar vceru
lifandi."
engin teljandi átök um full-
trúakjör urðu í öðrum félög
um (þeim dauðu! (Innsk.gr.
höf.), en víðast fullur ein-
hugur og var Sósíalistafélag
Reykjavíkur síðast Sósíalista
félaga til að kjósa fulltrúa.“
Úrslit urðu nú sem jafn-
an áður: Enda þótt hinum
sanntrúuðu væri í lófa lag-
ið að taka alla fulltrúana,
glopruðu þeir þriðjungi til
Einarsmanna, sökum með-
fæddrar óbeitar hinnar kúg-
uðu stéttar á því að vera í
meirihluta. Þeir kjósa sér
það hlutskipti að vera á
móti meirihlutanum. Voru
'Örlög- flokksins þannig inn-
■ sigluð og það eitt eftir að
spyrna móti broddunum!
lenzka sósíalista að samein-
ast í Alþýðubandalaginu.
Þó var sá böggull látinn
fylgja skammrifi, að líkið
yrði látið standa uppi fram
til áramóta, og þá því að-
eins holað ofan í jörðina,
að Einari líkaði samsetning
forystu hins nýja Alþýðu-
bandalags. Brygðist hún von
um hans, yrði líkið látið
látið standa uppi í híbýlum
Alþýðubandalagsins til ei-
lífðarnóns.
Að lokum sungu menn
„innt er: Nasjón alinn“ og
hélt svo hver heim til sín.
hafi setið í landinu ríkis-
stjórn, sem hafi talið sig vel-
viljaða og hliðholla at-
vinnu- og verzlunarrekstri.
Hún ætlaði að færa þessum
aðilum ótakmarkað frelsi.
Hún setti sérstök skattalög,
sem áttu að gera hverjum
manni loksins fært að reka
fyrirtæki án þess að svíkja
undan skatti. Því til á-
herzlu setti hún upp j kjöl-
farið skattalögreglu, sem átti
miskunnarlaust að hafa
Framh. á bla. 10.