Jólablaðið - 20.12.1952, Blaðsíða 3

JÓLABLAÐIÐ
3
Jólahugleiðing.
Hin
blessaða
jólahátíð
Jólin, jólin, blessuð jólin, hrópa glaðar
barnaraddir. Blessuð jólin, segja einnig mörg
gamalmenni og roskið fólk, og ylja sér við
gamlar og kærar jólaminningar.
Vissulega er jólahátíðin gleðihátíð barna og
fullorðna fólksins. En þau eru fyrst og fremst
trúarhátíð kristinna manna. Fæðingarhátíð
guðs sonar, sem gerðist frelsari mannanna. Ef
þetta gleymist vantar jólin hið innra líf og
verða þá svipuð öðrum gleðihátíðum, sem
snöggvast og í svip slá gleðibjarma á ömur-
legan hversdagsleik, en skilja ekkert varanlegt
eftir; stundum jafnvel aðeins tómlæti og lífs-
leiða, þótt allt sýnist leika í lyndi með hin ytri
lífskjör.
Mennirnir geta ekki komist af án guðlegrar
trúar og vonar. Mannveran er bæði sál og lík-
ami. Sálin þarf næringu og styrk að sínu leyti
sem líkaminn. Það fær sálin aðeins í guðstrú,
kærleika og ást til guðs og manna. Ekkert af
þessu má missast, því þá skrælnar gróður
mannssálarinnar. Sá gróður sem einn megnar
að bæta og betra mannlífið.
I guðstrúnni, kærleikanum og ástinni er
lykillinn að farsæld þjóða og einstaklinga.
Þetta þrennt er lífsafl heimsins. Grundvallar-
atriði, sem efnaleg og tímanleg farsæld bygg-
ist á. Það er því ekkert aukaatriði, sem hér er
um að ræða, eins og margir halda, máske mest
í hugsunarleysi.
Hinn eilífi boðskapur jólanna er fólginn í
hinum einföldu og hátíðlegu orðum: Yður er í
dag frelsari fæddur, sem er Drottinn Kristur.
Þessi boðskapur er gamall og reyndur í lífi
kynslóðanna, og þó alltaf síungur. Þetta er
persónulegur boðskapur, jafnt fyrir háa sem
lága, gamla og unga. Honum er ætlað að ná
til hjarta sérhvers kristins manns með þeim
sannfæringarkrafti, að hann hafi áhrif á allt
líf hans og verði honum heilagur dómur, sem
hann gæti vel og vandlega. Blessuð jólaljósin
og jóladýrðin eiga að vera sameiginleg fyrir
hið innra og ytra. Ljóma jafn skært í hug og
hjarta sem hið ytra. Þá fyrst verða jólin bless-
uð hátíð, sem opnar sýn til dýrðar himinsins,
og gefur okkur fögnuð og fylling í jarðlífstil-
vistina, því að sérhver kristinn maður trúir
á framhaldslíf eftir líkamsdauðann.
Hinir trúlitlu sjá á jólahátíðinni mikilvæga
hátíð um vetrarsólhvörf. Hátíð til minningar
hækkandi sólar og lengri daga. Hátíð glaðværð
ar og mikillar risnu, þar sem allir séu glaðir
við gjafir og góðan mat. Með slíku eru jólin
gerð að heiðinni hátíð. Guðssyninum, frelsara
mannkynsins, er gleymt og ljómi hans og dýrð
sett undir mæliker. Með því er hisminu haldið
en kjarnanum fleygt. Hið andlega útstrykað
en það efnislega dásamað af munni og maga.
Svo elskaði guð heiminn, að hann gaf sinn
eingetinn son til endurlausnar fyrir mennina,
segir jólaguðspjallið. Og ennfremur: Yður er
í dag frelsari fæddur, sem er Drottinn Kristur
í borg Davíðs, Betlehem. Það er þessi fagn-
aðarboðskapur jólanna, sem jafnan verður að
búa með mönnum. Til dýrðar honum syngjum
við fallegu jólasálmana. Honum til vegsemdar
höldum við blessunarríka fæðingarhátíð frels-
ara mannanna — allra manna og tökum undir
fagnandi með orðunum: Hósíanna, Dýrð sé
guði í hæztum hæðum, er hingað kom á jörð.
Með þá játningu í hug og hjarta höldum við
GLEÐILEG JÖL!