Jólablaðið - 20.12.1957, Blaðsíða 13

JÓLABLAÐIÐ
13
ur, að þeir hinir ensku séu eigi
alltrúir. Tosti skilur af svari kon-
ungs að því að eins sé von lið-
veizlu, að hann sé sjálfur höfðingi
fyrir. Svarar Tosti svo: Hvort er
það með sannindum, er eg hefi
heyrt menn segja í Englandi, að
Magnús konungur, frændi þinn,
sendi menn til Játvarðar konungs,
og var það í orðsending, að Magn-
ús konungur átti England sem
Danmörk, arftekið eftir Hörða-
Knút, svo sem svardagar þeirra
höfðu til staðið? Haraldur kon-
ungur svaraði: Hví hafði hann þá
eigi, ef hann átti það? Tosti jarl
lækkaði ekki seglin í ræðunni og
færir nú ögrun að konungi með
svofelldum orðum:
Hví hefir þú eigi Danmörk, svo
sem Magnús konungur hafði fyrir
þér? Konungur svaraði: Ekki
þurfa Danir að hælast við oss
Norðmenn. Marga díla höfum vér
brennt þeim frændum þínum. Enn
herðir jarl ræðuna og svarar:
Viltu eigi mér segja þá mun ég þér
segja: Því eignaðist Magnús kon-
ungur Danmörk, að þar lands-
höfðingjar veittu honum, en því
fékkstu eigi, að allt landsfólk stóð
í móti þér. Því barðist Magnús
konungur eigi til Englands, að
allur landslýður vildi hafa Játvarð
að konungi. Viltu eignast England,
þá má ég svo gera, að meirihluti
höfðingja í Englandi munu vera
vinir þínir og liðsinnismenn. Skort-
ir mig eigi meira við Harald bróð-
ur minn en konungsnafn eitt. Það
vita allir menn, að engi hermaður
hefir slíkur fæðst á Norðurlönd-
um sem þú, og það þykir mér und-
arlegt, er þú barðist fimmtán vet-
ur til Danmerkur, en þú vill eigi
hafa England, er nú liggur laust
fyrir þér.
Haraldur konungur hugsaði
vandlega hvað jarl mælti, og skildi
að hann sagði margt satt í ræðu
sinni. í annan stað fýsti konung
að fá ríkið.
Þeir Haraldur konungur og
Tosti jarl ræddu síðar oft og löng-
um mál þetta. Varð það sammæli
þeirra, að sumarið eftir skyldu þeir
fara leiðangur til Englands og
vinna landið. Sendi Haraldur kon-
ungur orð um allan Noreg og bauð
út leiðangri, hálfum almenningi.
Var þetta allfrægt. Voru margar
getur á hvernig förin myndi verða.
Sumir töldu upp stórvirki Haralds
konungs, og sögðu að honum
myndi ekkert ófært verða. Aðrir
töldu England myndi torsótt.
Mannfólk ófa mikið og harðskeytt
lið, þingmannalið, þar til varnar.
Segir sagan, að í þingmannaliði
séu menn svo fræknir, að betra sé
lið eins þeirra en tveggja Haralds
manna hinna beztu. Úlfi stallara
þótti ómaklega sneitt að köppum
Haralds konungs með þeirri um-
ræðu, að þingamenn væru þeim
fremri, og kvað þessa vísu:
Er stöllurum stillis
stafnrúm Haralds, jafnan
ónauðigur fær auðar,
innan þörf að hvarfa,
ef hörbrekka hrökkva
hrein, skulu tveir fyr einum,
ungur kenndi mér undan,
annað, þingamanni.
Úlfur stallari andaðist vor þetta.
Haraldur konungur stóð yfir
greftri hans, og mælti er hann
gekk frá: Þar liggur nú sá, er
dyggvastur var og drottinhollast-
ur.
Áður en Haraldur konungur
sigldi með lið sitt frá Noregi áleið-
is til Englands, sigldi Tosti jarl
vestur til Flæmingjalands móti
liði því, er honum hafði fylgt frá
Englandi. Her Haraldar konungs
safnaðist saman í Sólundum, og
sigldi konungur út frá Þránd-
heimi. Kom konungur af hafi við
Hjaltland, en sumt lið hans tók
Orkneyjar. Fékk konungur þar lið
nokkurt. Haraldur konungur tók
land á Englandi, þar sem Kliflönd
heita. Herjaði hann strax og lagði
land undir sig mótstöðulaust af al-
menningi. Næst lagði Haraldur
konungur að Skarðaborg. Borg-
armenn vörðust hraustlega.
Kveiktu Norðmenn í borginni og
unnu hana þann veg.
Haraldur konungur fór þá til
Humbru, hélt upp eftir fljótinu og
lagði þar landfestar. Jarlamir
Mörukári og Valþjófur, bræður
Tosta og Haraldar Guðinasonar
sátu í Jórvík og höfðu fjölmennar
liðsveitir. Jarlarnir háðu harða or-
ustu við þá Harald og Tosta.
Eftir orustu þessa játuðust
borgarmenn í Jórvík undir hlýðni
við Harald konung og settu gisla
til að þeir kostir yrðu haldnir. Var
ákveðin stefna næsta mánudag til
uppgjafar borgarinnar og þeirra
héraða er þar lágu.
En á meðan skipti sköpum. Har-
aldur konungur Guðinason kom til
Jórvíkur með nýjar liðsveitir Eng-
ilsaxa. Var lið það all-langt frá
borginni og mætti þeim Haraldi
konungi og Tosta á leið til ráð-
stefnu við borgarmenn.
Haraldur konungur Sigurðsson
mælti þá: Tökum nú nokkuð gott
ráð og viturlegt. því ekki er að
dyljast að ófriður er, og mun vera
konungur sjálfur. Tosti jarl svar-
ar: Það er hið fyrsta að snúa aft-
ur sem hvatast til skipa eftir liði
voru og vopnum, Veitum þá við-
töku eftir efnum, en að öðrum
kosti látum við skipin gæta okkar,
og eiga þá riddarar eigi vald yfir
oss. Haraldur konungur segir:
Annað ráð vil ég hafa, að setja
hina skjótustu hesta undir þrjá
vaska drengi og ríði þeir sem
hvatlegast og segi liði voru her-
söguna. Mun þá skjótt koma okk-
ur liðveizla. En Englismenn skulu
GLEÐILEG JÓL!
GÆFURÍKT NÝTT AR!
Þökkum samstarf og viðskipti samlags-
manna á líðandi ári.
Skreiðarsamlagið
Reykjavík.
Þökkum ágætt samstarf við fiskframleiðendur á
líðandi ári og óskum þeim
gleðilegra jóla
og vaxandi björg í bú á árinu 1958.
Gleðilegt ár!
Sölusamband íslenzkra fi skframleiöenda
GLEÐILEG JÓL! GÆFURÍKT NÝTT AR!
Þökkum viðskipti á líðandi ári.
Eimskipafélag Islands h.f. Afgreiðslan á Isafirði.
GLEÐILEG JÖL! GÆFURÍKT NÝTT AR!
Þökkum viðskipti á líðandi ári.
Olíusamlag útvegsmanna. Sjóvátryggingarfélag íslands h.f.
Verzlun Rögnvaldar Jónssonar.
GLEÐILEG JÓL! GÆFURÍKT NÝTT AR!
Þökkum viðskipti á líðandi ári.
Verzlun Ö. Jóhannesson, Vatneyri.
Verzlunin Kjöt og Fiskur, Vatneyri.
GLEÐILEG JÖL! GÆFURIKT NÝTT AR!
Þökkum viðskipti á líðandi ári.
Hraðfrystihús Patreksfjarðar h.f., Geirseyri.
GLEÐILEG JÓL! GÆFURÍKT NÝTT AR!
Þökkum viðskipti á líðandi ári.
Vélsmiðjan Logi, Geirseyri.
GLEÐILEG JÓL! GÆFURIKT NÝTT AR!
Þökkum viðskipti á líðandi ári.
Kaupfélag Patreksfjarðar.
GLEÐILEG JÓL! GÆFURIKT NÝTT AR!
Þakka viðskiptin á líðandi ári.
Verzlun Asmundar B. Olsen, Patreksfirði.
GLEÐILEG JÓL! GÆFURIKT NÝTT AR!
Þakka viðskiptin á líðandi ári.
Verzlun Magnúsar B. Olsen, Patreksfirði.
GLEÐILEG JÓL! GÆFURIKT NÝTT AR!
Þakka viðskiptin á líðandi ári.
Verzlun Ara Jónssonar, Pareksfirði.
GLEÐILEG JÓL! GÆFURIKT NÝTT AR!
Þökkum viðskiptin á líðandi ári.
Bakaríið, Patreksfirði.