Fréttablaðið - 01.05.2021, Qupperneq 22

Sigurborg Ósk Haralds-dóttir, borgarfulltrúi Pírata og formaður skipulags- og samgöng uráðs, undir-gengst nú gigtarrannsóknir og hyggst veikinda sinna
vegna hætta í borgarstjórn. Hún
segir gífurlegt álag í starfi hafa ýtt
undir veikindi sín og segir ákvörð-
unina um að hætta alfarið hafa verið
þá erfiðustu sem hún hafi tekið.
„Núna í nóvember fór ég í veik-
indaleyfi, ég hélt að ég þyrfti bara
smá tíma og byrjaði svo aftur að
vinna 1. mars. En það gekk ekkert
rosa vel. Þannig að ég er sem sagt
komin aftur í veikindaleyfi. Það er
svolítið bara niðurstaðan eftir að
hafa farið yfir þetta og í gegnum
þetta með fjölskyldunni, að hætta
í bili og við ætlum svolítið að kúpla
okkur niður og einfalda lífið.“
Flytja til Húsavíkur
Sigurborg og eiginmaður hennar,
sjúkraþjálfarinn Björn Hákon
Sveinsson og synir þeirra tveir,
Sveinn Jörundur og Freyr Völundur,
hyggja á f lutninga til Húsavíkur.
„Maðurinn minn er sem sagt þaðan
og tengdaforeldrar mínir búa þar.
Þannig að við sjáum fyrir okkur að
geta fengið góðan stuðning þar með
strákana okkar. Hann er svo með
vinnu þar sem sjúkraþjálfari og ég
get þá vonandi hlaðið batteríin og
náð aftur heilsu.“
Sigurborg hefur verið formaður
skipulags-og samgönguráðs síðan
nefndin var klofin frá umhverfis-og
skipulagsráði árið 2018. Hún hefur
undanfarin ár vakið athygli fyrir
skelegga framgöngu sína í barátt-
unni fyrir bíllausum lífsstíl og segist
alla tíð hafa haft brennandi áhuga
á skipulags- og umhverfismálum.
Ákvörðunin um að stíga til hliðar
er því gríðarlega erfið.
„Þetta var örugglega erfiðasta
ákvörðun sem ég hef tekið um
ævina. Þegar þú ert að gera eitt-
hvað sem þú elskar, brennur fyrir og
er þín ástríða, langar þig ekkert að
hætta eða fara og það að fá að starfa
sem kjörinn fulltrúi í borgarstjórn
eru náttúrulega forréttindi. Maður
yfirgefur ekki slíka stöðu svona af
því bara.“
Ætlaði að harka af sér
Sigurborg hefur aldrei rætt veikindi
sín opinberlega áður og segist hafa
ætlað að harka af sér og bera harm
sinn í hljóði, að íslenskum sið. Hún
fór eins og fyrr segir í veikinda-
leyfi síðasta vor í einn mánuð og
svo aftur í nóvember síðastliðnum
og mætti aftur til vinnu í síðasta
mánuði. „Ég skipulagði mig þannig
að ég skrifaði greinar og birti hluti
á meðan ég var í veikindaleyfi. Ég
vildi ekki að fólk héldi að ég væri í
veikindaleyfi og gerði allt til að fela
það. Ég vildi sýnast vera nógu sterk.“
Hún segir ýmsa hafa ýjað að því að
hún gæti ekki valdið stöðunni sem
formaður skipulagsráðs. „Að ég
væri ekki nógu sterk. Þannig að mér
fannst ég þurfa að fela það.“
Hún segir að í nóvember hafi
líkaminn hins vegar hreinlega gefið
sig. „Ég var bara alveg komin upp
að vegg. Ég var hætt að geta staðið
í lappirnar. Ég var algjörlega búin
með alla orku og komst ekki fram
úr á morgnana, gat ekki hugsað um
mig né börnin mín. Þetta er í raun-
inni algjör örmögnun, þar sem þú
ert bara algjörlega máttlaus, hefur
enga orku og ert bara síþreytt. Ég
hef verið að glíma við stanslausan
skjálfta líka sem hefur fylgt þessu og
er mjög leiðinlegur.“
Hættulegur kokteill
Aðspurð út í veikindi sín segist
Sigurborg nú vera í gigtarrann-
sóknum. „En það er ekki komin
nein niðurstaða í það ennþá.“ Hún
segir ástæðurnar eflaust fjölþættar
en þá berst talið að því mikla álagi
sem fylgir starfinu í borgarstjórn og
skipulagsráði.
„Þegar maður vinnur í pólitík
… þá ertu bara í vinnunni frá því
að þú vaknar og þangað til að þú
sofnar. Ég var að vinna frá morgni
til kvölds, dag eftir dag eftir dag,
viku eftir viku. Þú færð ekkert frí
um helgar eða á sumrin. Það er ekki
þannig. Á sumrin er Alþingi í fríi svo
þá er allur fókusinn á borgarstjórn
og mikið á skipulagsmál, sem er frá-
bært … en ég var í eilífu kapphlaupi
við sjálfa mig. Mér fannst ég aldrei
vera að gera nóg, mér fannst ég aldr-
ei standa mig og var alltaf að reyna
að gera betur hvern einasta dag.“
Sigurborg brennur fyrir skipu-
lagsmálum, lærði landslagsarki-
tektúr í Osló og gerði þar lokaverk-
efni um sjálf bært samgöngukerfi
á höfuðborgarsvæðinu. Þannig
var hún í sinni draumastöðu sem
formaður skipulags-og samgöngu-
nefndar. „Og það held ég að sé
kannski hættulegur kokteill,“ segir
hún og vísar til álagsins og veikinda
sinna.
Hún bendir jafnframt á mikinn
hraða í samfélaginu og þrýsting um
að svara fyrir allt öllum stundum,
hvort sem það sé á Twitter, Face-
book eða í tölvupósti. „Og þú reynir
náttúrulega þitt besta við að svara
öllu. Ég myndi segja að það sé svo-
lítið stór faktor sem að slítur fólki.“
Áreiti úti á götu og í sundi
Þá nefnir Sigurborg heiftina í
umræðunni um skipulagsmál og
segist hafa fengið aragrúa af skila-
boðum sem voru full af heift vegna
vinnu sinnar og stefnu borgarinnar
í málaflokknum. „Þau eru yfirleitt
frá eldri karlmönnum,“ segir hún.
„Sumir skilja eftir bréf heima hjá
mér. Aðrir senda manni SMS svo
maður kemst ekki hjá því að sjá það.“
Hún segir áreitið þó ekki bundið
við skilaboð. „Sumir líta á það að
fá að keyra bílinn sinn hratt sem
einhver mannréttindi. Sem það er
að sjálfsögðu ekki og á endanum er
maður farinn að fá skammir fyrir
það eitt að vera til. Ég upplifi áreiti
úti á götu … ég er að hjóla einhvers
staðar og það er öskrað á mig,“ segir
Sigurborg.
Hún segist ekki muna eftir nein-
um ákveðnum tímapunkti þar sem
veikindin bönkuðu skyndilega upp
á. „Nei, þetta gerist smátt og smátt.
Það er baunað yfir mig þegar ég er í
sturtu í Vesturbæjarlauginni, þegar
ég er að taka leigubíl eða hvað sem
er, það bara stoppar ekkert,“ segir
hún hlæjandi og hefur greinilega
húmor fyrir aðstæðunum.
Þú ert ekki einu sinni örugg í
sturtu?
„Nei! Það er alveg ótrúlegt. Málið
er bara að vegna þess að ég brann
svo rosalega fyrir þessu, þá horfð-
ist ég ekki í augu við hvað væri að
gerast. Að ég væri að klára bensín-
tankinn og ganga á einhverjar
birgðir sem voru ekki til staðar í
líkamanum.“
„Að geta voðalega lítið gert,“ segir
Sigurborg aðspurð hvernig hún
upplifi veikindin.
„Það var mikið um fjarfundi á
þessum tíma og ef ég gat ekki setið
lengur þá bara slökkti ég á mynda-
vélinni og lagðist. Það tók enginn
eftir því,“ segir hún.
Þetta er mín erfiðasta ákvörðun
Sigurborg Ósk Haraldsdóttir ræðir í fyrsta skipti opinberlega um veikindin sem binda nú endi á stjórnmálaferil
hennar. Hún er í gigtarrannsóknum og glímir við þunglyndi sem hún rekur til of mikils álags í of langan tíma.
Sigurborg Ósk Haraldsdóttir treystir sér ekki til þess að leggja pólitíkina á andlega og líkamlega heilsu sína lengur og gefur ekki kost á sér í borgarstjórn áfram. FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN
ÉG VILDI EKKI AÐ FÓLK
HÉLDI AÐ ÉG VÆRI Í VEIK-
INDALEYFI OG GERÐI
ALLT TIL AÐ FELA ÞAÐ. ÉG
VILDI SÝNAST VERA NÓGU
STERK.
↣
Oddur Ævar
Gunnarsson
odduraevar@frettabladid.is
1 . M A Í 2 0 2 1 L A U G A R D A G U R22 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð