Alþýðublaðið - 13.01.1920, Blaðsíða 1
Alþýðublaðið
Greiið tit aí Alþýðuílokknum.
1920
Þriðjudaginn 13. janúar
6. tölubl.
Iriðarsanmingarnir
við þjóðverja.
Khöfn 11. jan.
Wolfs fréttastofan tilkynnir:
Undirskrift friðarsamninganna milli
l’jóðverja og fjórtán ríkja Banda-
Dianna, tók átta mínútur. Friður-
inn telst frá Laugard. 10. jan. kl.
4.15 e. h. (Parísarklukka ?)
[Bandaríkjamenn hafa eflaust
®kki verið meðal þessara fjórtán
t>jóða sem undirrituðu friðarsamn-
ingana. Alls áttu Þjóðverjar í
stríði við 25 ríki, þegar stríðið
stóð sem hæzt, en það voru (hér
talin eftir þeirri röð sem þau
íentu í stríðið): Serbía, Rússland,
Frakkland, Belgía, England, Mon-
tenegro, Japan, ítalia, Portúgal,
Búmenía, Bandaríkin, Kúba, Li-
bería, San Salvador, Nicaragua,
Guatamala, Brasilía, Síam, Kína,
^anama, Haiti, Grikkland, Para-
§Uay, Uruguay og Perú. Af þess-
nna ríkjum voru Þjóðverjar áður
búnir að semja frið við Rúmena
°g Rússa, en Bandamenn ónýttu
ífiðarsamn. við hina fyrnefndu.]
€nskar og jranskar
hersveitir í Xhöjn.
Khöfn 11. jan.
í’ranskar og enskar hersveitir,
sem eiga að halda Suður-Jótlandi
Þnr til atkvæðagreiðslan um hvoru
landinu, Danmörku eða Þýska-
landi, það vill fylgja, heflr fram
farið, eru komnar til Kaupmanna-
bafnar og hefir verið tekið þar
eb miklum hátíðahöldum.
Fjárhagsvandræði Evrópu.
Sir Georg Paish, sem er fjár-
málaráðunautur brezku stjórnar-
innar, hefir nýlega verið í Þýzka-
landi, til að kynna sér ástandið
þar. Samkvæmt nýrri símskeyta-
fregn heflr hann síðan verið send-
ur til Bandaríkjanna í fjármála-
erindum.
Eftir för sína til Þýzkalands
skrifaði hann grein í „International
Review“, þar sem hann iýsir fjár-
hagsástandi Evrópu ægilega, og
skulu hér rakin í fáum dráttum
orð hans:
„Lánstraust Evrópu er að fara
út um þúfur. Peningar Evrópu-
þjóðanna standa í mjög lágu verði,
bæði pundið, frankinn og líran, en
þó sérstaklega markið, krónan og
rúblan.
England þarfnast mest allra
landa matvörur/ og hráefni al-
staðar að. Erfiðleikarnir byrjuðu
strax í stríðsbyrjun, en þeir hafa
aukist dag frá degi síðan. Þá voru
það nokkur verzlunarhús, sem
voru í vanda. Nú eru það heilar
þjóðir.
Evrópa þarfnast allra vöruteg-
unda ákaflega. Það, sem framleitt
er umfram heimanotkun anöars-
staðar í heiminum, er því selt til
Evrópu. Eu Evrópa á ekkert til
að borga með. Framleiðslunni
hefir hrakað gífurlega mikið í Ev-
rópu á stríðstímunum.
Mr. Hoaver (matvælaráðherra
Bandaríkjanna) sagði að ástandið
mundi verða mjög hættulegt, þang-
að til framleiðslan væri aftur kom-
in í samt lag.
Núna eru líf 100 milj. Evrópu-
manna í hættu, sökum vöruskorts.
Bandamenn bíða nú eftir borg-
un frá fjóðverjum, þó einkum
Frakkar og ítalir. Þessi borgun
getur ekki komið fyr en í fyrsta
lagi eftir mörg ár. Það þýðir
ekkert að bíða eftir henni.
Ástandið í Býzkalandi er voða-
legt, miklu verra en það vár nokk-
urn tíma á stríðstímunum.
Fólkið vantar almennilega fæðu,
föt, eldsneyti, og þjóðina í heild
vantar lánstraust umheimsins.
Konur og börn verða nær hung-
urmorða.
Hvenær sem er, getur alt farið
í bál og brand í Þýzkalandi, og
það mun ekki einungis snerta
Þýzkaland, heldur einnig Frakk-
land, Ítalíu og England. En ekk-
ert er gért að gagni til að bæta
úr ástandinu, það verður að gera
eitthvað til að vernda líf Evrópu-
búa.
Ef að þjóðabandalaginu væri
réttilega fyrir komið, ætti það að
ná til allra þjóða í heiminum, og
það myndi vera eina leiðin til að
koma lánstrausti á aftur. Það
þýðir ekkert fyrir England eitt
að spyrna á móti broddunum.
Við höfum gert það, og afleið-
ingin er sú, að pundið fellur.
Pundið hefir íallið vegna þess, að
við höfum sent Miðveldunum mik-
ið af vörum, sem við höfum ekki
fengið borgaðar. En aftur á móti
höfum vér fengið ógrynni af vör-
um frá Ameríku og ekki getað
borgað þær.
Haldi þessu áfram, fer alveg á
sömu leið fyrir oss og Miðveld-
unum.
Afleiðingin hlýtur að lokum að
verða sú, að við verðum gjald-
þrota fyr eða síðar sökum þess,
að við getum ekki borgað fyrir
vörur, sem vér þurfum nauðsyn-
lega að fá frá útlöndum.
Evrópa þarfnast 80 miljarða
króna lánstrausts til að geta keypt
þær lifsnauðsynjar, sem hún þarfn-
í Dæstu 12 mánuðina.
Ítalía þarfnast geysimikils, Frakk-
land enn meira og Þjóðverjar
allra mest. Það eina, sem getur
skapað slíkt lánstraust, er Þjóða-
bandalagið.
Þjóðverjar geta ekki endurreist
hin eyðilögðu héruð í Belgíu og
Frakklandi, fyr en þeir fá nóg