Morgunblaðið - 03.02.2021, Qupperneq 17

MINNINGAR 17
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 3. FEBRÚAR 2021
✝ HallgrímurSveinn
Sævarsson fæddist
í Reykjavík 21.
apríl 1975. Hann
lést í Kópavogi 14.
janúar 2021.
Foreldrar Hall-
gríms eru Sigþór
Sævar Hallgríms-
son bifvélavirki, f.
17. apríl 1948, og
Linda Hreggviðs-
dóttir tónlistarkennari, f. 22.
júlí 1950. Systkini Hallgríms
eru: Svala Sævarsdóttir, f. 26.
júlí 1966, Unnur
María Sævars-
dóttir, f. 22. júní
1968, Ingi Þór Ein-
arsson, f. 24. ágúst
1968, og Guðrún
Baldvina Sævars-
dóttir, f. 6. desem-
ber 1980. Hall-
grímur lætur eftir
sig dótturina
Hrefnu Maríu, f.
23. júlí 1996.
Hallgrímur var jarðsettur 1.
febrúar og fór útförin fram í
kyrrþey.
Elsku Hallgrímur! Það var erf-
itt að frétta af fráfalli þínu, þó svo
að ég verði að viðurkenna að frétt-
in kom mér ekki mjög á óvart. Líf-
ið fór ekki með þig einfalda eða
auðvelda vegferð, sérstaklega
núna síðari árin. Ég hugsaði oft
með mér hvernig þú færir að því
að komast í gegnum þetta allt
saman aftur og aftur. Miðað við
hvað það var erfitt að fylgjast með
þér og baráttu þinni úr nokkurri
fjarlægð á ég erfitt með að
ímynda mér hversu erfitt það hef-
ur verið að standa í baráttunni
sjálfur. Ég efaðist aldrei um hvað
þig langaði mikið í annað líf, en
fíknin var þér oft og tíðum harður
og grimmur stjórnandi. Eitthvað
hlaut að þurfa að láta undan að
lokum.
Þegar þú komst í tal, þá lýsti ég
þér gjarnan sem klárari bróðurn-
um. Allt sem þú ákvaðst að gera
var alltaf tekið alla leið. Það var
aldrei nein millileið hjá þér, það
var alltaf beint á toppinn eða bara
ekki neitt. Ég sá þetta í nánast
öllu hjá þér, hvort sem það var að
hlaupa, skrifa texta, spila tónlist,
taka myndir eða halda úti heima-
síðum um málefni sem voru þér
kær. Þú gafst þig alltaf allan í
verkið á meðan þú réðst við það.
En bremsuna og jafnvel örlítið af
meðalmennsku vantaði oftast hjá
þér sem olli því að þú fórst oft of
langt og fórst svo harkalega langt
niður í framhaldinu.
En vá hvað ég á eftir að sakna
þín Hallgrímur. Þú hafðir svo
margt fram að færa og þú varst sá
skapandi af okkur tveimur. Ég sá
um ísköldu rökhugsunina á með-
an þú sást ekki hindranirnar og
skapaðir það sem þú sást fyrir
þér.
Það var líka lærdómsríkt að
fylgjast með þér leika við börnin í
fjölskyldunni. Þú varst alltaf
tilbúinn að setjast niður með
þeim, sást hlutina út frá þeirra
sjónarhorni og tengdist þeim út
frá þeirra forsendum. Eitthvað
sem ég þurfti að tileinka mér, en
allt svona virtist nánast koma
náttúrulega hjá þér.
Ég veit að þú ert hvíldinni feg-
inn eftir langa baráttu og veit að
þú ert kominn á betri stað núna.
Ég bið að heilsa ömmu og afa og
við sjáumst síðar.
Ingi Þór Einarsson.
Elsku bróðir minn er dáinn og
eftir stendur óbærilega stórt
skarð. Ég á ekki lengur tvo bræð-
ur og tvær systur. Ég á ekki leng-
ur bróður sem gengur um með ná-
kvæmlega eins fæðingarblett og
ég á handleggnum. Ég á ekki
lengur bróður með fullkomið tón-
eyra, myndavél um hálsinn, ein-
hverja þjóðsögu á náttborðinu,
hripandi niður ljóð og bundið mál
eins og 18. aldar listamaður.
Haggi var endurreisnarmaður-
inn, fjölfræðingur sem virtist hafa
áhuga á öllu og var ótrúlega fljót-
ur að tileinka sér nýja færni. Það
virtist vera hægt að rétta honum
hvaða hljóðfæri sem er og nokkr-
um mínútum seinna kom laglína,
eitthvað beint frá hjartanu. En
þrátt fyrir að allt léki í höndunum
á Hagga, lék lífið þennan bróður
minn mjög hart og undir það síð-
asta var ég farin að velta fyrir mér
hvers konar ofurlíffæri hann hefði
fengið í vöggugjöf sem þoldu
óbærilegt álag á köflum.
Haggi átti 9 líf og í hvert sinn
sem ég hélt að þau væru búin reis
hann upp aftur. Þangað til hann
gerði það ekki. Hans saga ein-
kenndist bæði af andlegum og lík-
amlegum veikindum en líka óbil-
andi elju og löngun til að ná bata.
Ég lít svo á að hann hafi nú loks-
ins fundið friðinn og hvíldina sem
hann leitaði svo lengi að.
Núna hugsa ég til Hagga eins
og hann var þegar við vorum lítil
og unglingar, þegar hann var
ógeðslega töff, óþolandi klár og
hrikalega fyndinn. Svo kúl að það
var heiður að vera strítt af honum
því öll athygli frá honum var gróði
og það var skjól að standa í skugg-
anum af honum. Hrifnæmur kær-
leiksbolti sem börn og fullorðnir,
hundar, kettir, fuglar og hestar
gátu ekki annað en laðast að. Eins
og myndarlegur Disney-prins í
skóginum.
Sæti stóri bróðir minn sem
varð ósjálfrátt miðja allrar athygli
og stöðugt með vesen, vesen sem
þá einkenndist af lífsgleði, sköp-
unargáfu og skemmtilegum
prakkarastrikum. Ég man eftir að
hafa áttað mig á því ung að það
áttu ekki allir tvo eldri bræður og
fannst erfitt að skilja hvernig svo-
leiðis krakkar kæmust í gegnum
lífið. Það fengu ekki allir gefins
einn jarðbundinn Vísinda-Inga
sem kunni öll svörin og hélt manni
á jörðinni og einn svífandi Hæfi-
leika-Hagga til að hefja flugið og
búa til ævintýrin. Fyrir það vega-
nesti og virðisauka verð ég æv-
inlega þakklát.
Skugginn af fráfalli Hagga er
stór en nær ekki að skyggja á þá
staðreynd að ég ólst upp með æv-
intýralegum stórum bróður og
þrátt fyrir allt sem átti eftir að
ganga á, efaðist ég aldrei um hvað
honum þótt mikið vænt um mig.
Ég hugga mig við að hann vissi að
það var gagnkvæmt.
Elsku Haggi, Ingi segir að
þetta þurfi ekki að vera hinsta
kveðja, ég geti áfram talað við þig
og ef Ingi segir það þá hlýtur það
að vera satt, manstu. Megi þitt
himnaríki vera fullt af hljóðfær-
um, hundum, köttum, myndavél-
um, múmínálfum og legó fyrir
lengra komna.
Góða ferð og hvíldu í friði.
Þín litla systir,
Guðrún (Gulla).
Fregnin um andlát Hallgríms
kom eins og reiðarslag. Þannig er
það auðvitað alltaf þegar á reynir
og kaldur raunveruleikinn blasir
við. Sorgin hellist yfir og hún er
nístandi og sár. Svo koma minn-
ingarnar.
Ég þekkti Hallgrím frá því
hann var upp úr þrítugu, ungur
maður, bjartur og hress, hlátur-
mildur og sá sem kom auga á hitt
sjónarhorn málanna, kennari uppi
í sveit sem átti stóra hunda. Mér
líkaði strax vel við hann þá og æ
síðan.
Hallgrímur var bara alltaf svo
viðkunnanlegur. Hann var líka
einn þeirra sem eiga svo auðvelt
með mannlegu hliðina, hann var
næmur á manneskjuna og tengdi
ósjálfrátt og áreynslulaust.
Hann var líka svo margt. Skap-
andi og listrænn, já, það sýndi
hann okkur með þessum perlum
sem hann töfraði fram með
myndavélinni.
Ljóðrænn, músíkalskur og
margfróður. Í eðli sínu kúltíveruð
og næm sál. Hann var líka þessi
framtakssami náungi sem datt
eitthvað í hug og framkvæmdi
jafnharðan. Sá sem dúkkaði
óvænt upp einn daginn og dró mig
undirbúningslaust út í gamlárs-
hlaupið, eða upp á Úlfarsfellið. Í
hlaupið mætti Hallgrímur reynd-
ar nokkrum mínútum of seint en
lét það ekki slá sig út af laginu
þótt aðrir hefðu hlaupið af stað á
undan. Hann hljóp sitt hlaup eftir
sínu höfði og lét ekki megin-
strauminn trufla sig. Kannski má
kalla að sá eiginleiki hafi bæði
verið hans gæfa og ógæfa.
Hallgrímur var barngóður og
laðaði börn að sér áreynslulaust.
Hann var líka dýravinurinn sem
náði kyrrlátu sambandi við óró-
legasta köttinn. Líklega skynjuðu
bæði börn og málleysingjar að
þarna fór maður sem setti sig ekki
á háan hest heldur nálgaðist þau
sem jafningi í kærleika og gleði,
spann upp ævintýri og talaði þar
að auki þeirra tungumál. Sama
mátti reyndar segja almennt um
samskipti hans við annað fólk.
Hallgrímur átti alls staðar vini og
eignaðist nýja auðveldlega.
En ég minnist hans sem fjöl-
skyldumanns. Sama hvar hann
var staddur í sínum sjúkdómi þá
sótti hann alltaf í samverustundir
fjölskyldunnar, ef þess var ein-
hver kostur, og gerði hvað hann
gat til þess. Jú, vissulega glímdi
Hallgrímur við illvígan sjúkdóm
sem hann fékk ekki lækningu við
og sem að lokum reyndist honum
yfirsterkari. Sá sjúkdómur er sár
og erfiður.
En við, sem þótti vænt um
hann, söknum hans og syrgjum,
minnumst hans sem þeirrar ljúfu
og yndislegu manneskju sem við
þekktum.
Kjartan Rolf Árnason.
Það er gjarnan sagt að fram-
tíðin sé eins og óskrifað blað. Þeg-
ar við krakkarnir í E-bekknum í
Melaskóla kynntumst var framtíð
okkar óskráð og blasti við eins og
hlaðborð af möguleikum.
Hallgrímur, eða Haggi eins og
hann var alltaf kallaður, var
ómissandi hluti af þeim góða hópi
sem myndaði E-bekkinn. Sam-
ferð okkar var á barnaskólaárun-
um allt fram að unglingastigi þeg-
ar við fórum flest í Hagaskóla en
Haggi var þá fluttur af Hjarðar-
haganum og út á Nes og fór í Val-
húsaskóla.
Framtíðin var hlaðborð af
möguleikum fyrir Hagga, hann
var lífsglaður og hæfileikaríkur
drengur.
Við bekkjarfélagarnir eigum
margar góðar minningar tengdar
honum bæði úr skólastofunni og á
leikvellinum.
Haggi var drjúgur í bæði fót-
bolta og brennó, hann var fé-
lagslega sterkur og átti marga
vini. Hæfileikarnir voru margir
og sérstaklega var mikil tónlist í
Hagga.
Kæri Haggi, við vitum að lífið
fór ekki alltaf um þig mildum
höndum en í okkar huga, bekkjar-
félaga þinna úr Melaskóla, ert þú
alltaf hæfileikaríkur og góður fé-
lagi og varst mikilvægur partur af
þeim góða anda sem ríkti í E-
bekknum í Melaskóla.
Kæri vinur, við kveðjum með
þakklæti í hjarta og hugann fullan
af minningum af öllum þeim
stundum sem við áttum saman.
Dagur er liðinn, dimmir furðu skjótt.
Allir góðir englar vaki
yfir þér í nótt.
Vindinum kalda verður bráðum rótt.
Allir góðir englar vaki
yfir þér í nótt.
Hugurinn reikar, hjartað slær svo ótt.
Allir góðir englar vaki
yfir þér í nótt.
Sælt er að geta sofnað vel og fljótt.
Allir góðir englar vaki
yfir þér í nótt.
(Aðalsteinn Ásberg Sigurðsson)
Fyrir hönd bekkjarfélaga úr E-
bekknum í Melaskóla,
Arnar Haraldsson.
Hallgrímur Sveinn
Sævarsson
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, afi,
langafi og bróðir,
JÓN BREIÐFJÖRÐ HÖSKULDSSON,
Litlabæjarvör 15, Álftanesi,
verður jarðsunginn fimmtudaginn 4. febrúar
klukkan 13 frá Bessastaðakirkju að við-
stöddum nánustu ættingjum og vinum.
Streymt verður frá athöfninni á https://youtu.be/6q3B2_LA_xw
Þeim sem vilja minnast hans er bent á að láta Kraft njóta þess.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk Vífilsstaða fyrir hlýja og einstaka
umönnun.
Elín Jóhannsdóttir
Margrét Jónsdóttir Einar S. Helgason
Kristinn G. Jónsson Teresita Jónsson
Jóhann Jónsson Jóna Konráðsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Dagbjört Höskuldsdóttir
Innilegar þakkir til allra sem sýndu hlýhug
við minningarathöfn og útför ástkærs föður
okkar, tengdaföður, afa og bróður,
HREINS SVERRISSONAR,
símaverkstjóra,
Ægisgötu 16, Akureyri.
Útförin fór fram frá Akureyrarkirkju föstudaginn 29. janúar og var
hann lagður til hinstu hvílu í kirkjugarði Akureyrar.
Hlýhugur ættingja, vina og vinnufélaga er okkur stoð á þessum
tíma. Sergey, Natalia, Artjem, Dina og börn senda
samúðarkveðjur frá Rússlandi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks hjúkrunarheimilisins Eir fyrir
einstaka umönnun og hlýju.
Gunnar Bachmann Hreins. Guðbjörn Sverrir Hreinsson
Vilborg Huld Helgadóttir Kalina Klopova
Sonja Bára Gunnarsdóttir Daníel Sverrir Guðbjörnsson
Stefán Atli Gunnarsson Katrín Jana Guðbjörnsdóttir
Linda Björg Gunnarsdóttir
Halldóra F. Sverrisdóttir
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
hlýhug við andlát og útför okkar ástkæra
föður, tengdaföður, afa, langafa
og langalangafa,
SIGURÐAR ÓLAFSSONAR
mjólkurfræðings frá Snælandi
Selfossi,
Guðmundur Sigurðsson Bergljót Þorsteinsdóttir
Ólafur Sigurðsson Kristín Björnsdóttir
Guðrún I. Sigurðardóttir Sigurjón Þórðarson
Einar Þorbjörnsson Sigrún Erlendsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Minn heittelskaði eiginmaður, sonur, bróðir,
faðir, tengdafaðir og afi,
RÚNAR KARL JÓNSSON,
lést í faðmi fjölskyldu sinnar á hjúkrunar-
heimilinu Brákarhlíð í Borgarnesi 26. janúar.
Útför hans mun fara fram í Kvennabrekku-
kirkju í Dölum laugardaginn 6. febrúar klukkan 14. Vegna
fjöldatakmarkana verða eingöngu nánustu aðstandendur og
vinir viðstaddir útförina en athöfninni verður streymt á
kvikborg.is.
Kristín Erla Guðmundsdóttir
Kristín Guðmundsdóttir Örn Ingólfsson
Guðmundur Jónsson
Agnar Jónsson og fjölskylda
Kjartan Jónsson og fjölskylda
Svanberg Már Rúnarsson Vigdís Ósk Viggósdóttir
Rúnar Daði Svanbergsson
Heimir Már Svanbergsson
Hafsteinn Ingi Svanbergsson
Erla Rún Rúnarsdóttir Adam Orri Vilhjálmsson
Fríða Kristín Adamsdóttir
Elís Karl Adamsson
Kristinn Freyr Rúnarsson Steinunn Þorvaldsdóttir
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
MARÍA ÁSLAUG GUÐMUNDSDÓTTIR,
Hvassaleiti 58 í Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli í Reykjavík
22. janúar.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 4. febrúar
klukkan 15. Vegna aðstæðna í þjóðfélaginu takmarkast fjöldi í
kirkjunni við 100 manns og eru ættingjar og nánir vinir velkomnir
á meðan húsrúm leyfir. Streymt verður frá athöfninni á slóð sem
birtist í vefútgáfum og facebooksíðum aðstandenda.
Áslaug Haraldsdóttir
Stefán Haraldsson
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
KRISTJANA HEIÐBERG
GUÐMUNDSDÓTTIR,
Fannborg 8, Kópavogi,
lést á Hrafnistu við Sléttuveg föstudaginn
29. janúar.
Útför hennar fer fram frá Digraneskirkju föstudaginn 5. febrúar
klukkan 15. Í ljósi aðstæðna verða eingöngu nánustu ættingjar
og vinir viðstaddir. Athöfninni verður streymt á slóðinni:
https://www.skjaskot.is/kristjana
Hlekk á streymi má nálgast á mbl.is/andlat.
Bestu þakkir til allra þeirra sem sinntu Kristjönu í veikindum
hennar.
Björgvin Gylfi Snorrason Guðfinna Alda Skagfjörð
Ásgeir Valur Snorrason Hildur Gunnarsdóttir
Karen Lilja Björgvinsdóttir Christian Guterres
Eva Björk Björgvinsdóttir Anders Ødum
Þorbjörg Ásgeirsdóttir Dagný Ásgeirsdóttir
Anna Lilja Ásgeirsdóttir
Tao, Soul, Matti og Solveig
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
SÆMUNDUR NIKULÁSSON,
Hringbraut 26,
Reykjavík,
lést á Sóltúni fimmtudaginn 28. janúar.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni föstudaginn 5. febrúar
klukkan 13. Vegna aðstæðna í þjóðfélaginu verða einungis
nánustu ættingjar og vinir við útförina. Útförinni verður streymt
á: https://youtu.be/qxtxPrLrtvE.
Þeim er vildu minnast hans er bent á líknarsjóð Dómkirkjunnar.
Ragnheiður H. Sæmundsd. Sóley Einarsdóttir
Þorsteinn Sæmundsson Berglind Ásgeirsdóttir
afa- og langafabörn