Morgunblaðið - 24.02.2021, Qupperneq 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 24. FEBRÚAR 2021
✝ Brynhildur G.Kristjánsdóttir
fæddist á Löndum í
Stöðvarfirði 3.
október 1932. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Lundi á
Hellu 12. febrúar
2021.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Kristján Þorsteins-
son og Aðalheiður
Sigríður Sigurðardóttir. Eldri
systkin Brynhildar voru Þor-
steinn, Guðrún og Sigurður.
Þorsteinn er látinn fyrir
nokkrum árum.
Brynhildur gift-
ist Þórarni Ingi-
mundarsyni árið
1960. Þau eiga
fimm börn; Þórdísi,
Aðalheiði, Hjört,
Brynju og Sigrúnu.
Barnabörnin eru 15
og barna-
barnabörnin eru
21.
Útförin fer fram
frá Selfosskirkju
24. febrúar klukkan 14. Streymt
verður frá athöfninni á:
https://selfosskirkja.is
Virkan hlekk má finna á:
https://www.mbl.is/andlat
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þegar kær systir mín er
kvödd, koma upp í hugann
margar góðar minningar sem
eru gulli dýrmætari.
Milli hárra fjalla á Austur-
landi er lítill fjörður sem heitir
Stöðvarfjörður. Yst við fjörðinn
norðanmegin er jörðin Lönd.
Fallegir klettaveggir með
blómabrekkum fyrir neðan eru
í hálfhring kringum túnið, en
hinum megin er hafið í öllu sínu
veldi. Í vesturátt blasir við
glæsileg fjallasýn með Súlum
og Mosfelli. Fyrir okkur sem
erum fædd þarna og uppalin
eru Lönd okkur afar kær. Lönd
hafa verið í föðurætt okkar frá
1887, þegar langafi okkar
Kristján Þorsteinsson og
langamma Margrét Höskulds-
dóttir keyptu jörðina.
Margs er að minnast frá
bernsku- og unglingsárum okk-
ar Billu. Það var þríbýli í Lönd-
um og 10 börn þar að alast upp.
Á hverju heimili var vinnukona
og pabbi með tvo sjómenn.
Börn úr Reykjavík voru í sum-
ardvöl svo það var alltaf mikil
vinna hjá húsmæðrunum.
Skólinn var inni í þorpi og
vorum við hálftíma að labba
þangað. Aðalíþróttagreinin okk-
ar var handbolti, við æfðum
með stúlkum í þorpinu og fór-
um oft á Austurlandsmót. Ung-
mennafélagið Súlan á Stöðvar-
firði gerði mikið gott fyrir
okkur öll sem sem ólumst upp
þar. Til Reykjavíkur fluttu for-
eldrar okkar árið 1957 og eftir
það dvöldum við ekki í Lönd-
um.
Öll árin sem Billa og Þór-
arinn áttu heima í Reykjavík
var samband okkar Bents við
þau mjög gott og við fylgdumst
með uppvexti barna okkar. Eft-
ir að þau fluttu á Selfoss hitt-
umst við oft á sumrin því við
eigum sumarbústað í Þrasta-
skógi.
Ég og fjölskylda mín vottum
Þórarni, Þórdísi, Aðalheiði,
Hirti, Brynju, Sigrúnu og fjöl-
skyldum þeirra innilega samúð.
Við geymum minningar um
góða konu í hugum okkar og
biðjum henni blessunar á nýj-
um leiðum.
Guðrún Kr. Jörgensen.
Elsku amma Billa. Amma
mín. Það er sárt til þess að
hugsa að þú sért farin frá okk-
ur þó að ég hugsi að þú sért
fegin hvíldinni. Þú varst harð-
jaxl og algjör baráttukona í
mínum huga. Ég man aldrei
eftir að hafa heyrt þig kvarta
þó þú hafir glímt við svæsna
liðagigt áratugum saman. Þú
hlóst með þínum glettna hlátri í
hvert sinn sem við hittumst eða
heyrðumst. Ég á svo óteljandi
góðar minningar frá samveru-
stundum með þér og afa; sem
barn, unglingur og fullorðinn
maður með dætrum mínum í
heimsókn hjá ykkur. Þú áttir
þinn þátt í að móta mig og fyr-
ir það er ég þakklátur. Ég átti
alltaf öruggt skjól hjá ykkur
afa. Þú kenndir mér rommý,
scrabble og ýmiss spil. Þú gafst
mér mat sem ég fékk ekki ann-
ars staðar og ég kunni svo vel
að meta; fjallagrasasúpu, gellur
og Búlgaríubrauð. Sundferðirn-
ar voru margar og Taggart á
RÚV á föstudögum fastur lið-
ur.
Ég minnist hlýjunnar sem
þú barst í minn garð og þess
einlæga áhuga sem þú sýndir
mér og minni fjölskyldu. Í
seinni tíð fengu dætur mínar
iðulega ýmiskonar handverk
eftir þig sem þér þótti svo
gaman að gefa og þær halda
mikið upp á.
Ég hefði ekki getað óskað
mér betri ömmu og dætur mín-
ar langömmu.
Hvíldu í friði, elsku amma
mín.
Minning þín lifir að eilífu í
hjarta mér.
Þinn dóttursonur,
Kristján Þór Gunnarsson.
Brynhildur fæddist og ólst
upp í Löndum í Stöðvarfirði.
Hún átti þrjú systkini en auk
þess voru börnin í Löndum öll
skyld henni. Þetta var stór
hópur barna sem voru skyld
innbyrðis og ég var föðurbróðir
Brynhildar. Við vorum öll af-
komendur Kristjáns Þorsteins-
sonar og Margrétar Höskulds-
dóttur en þau fóru með syni
sína þriggja og fjögurra ára
gamla, þá Þorstein og Erlend,
til Ameríku. Þeim líkaði ekki
vistin og komu heim eftir ár.
Faðir Kristjáns hafði þá keypt
jörðina Lönd handa fjölskyld-
unni og þau hófu búskap þar af
miklum myndarskap bæði til
sjós og lands.
Umhverfið í Löndum er
skemmtilegt og ögrandi fyrir
hressa krakka. Að klifra í
klettunum og læðast niður á
klöpp og veiða fisk. Þar er
skemmtilegt að leika sér, vítt
til allra átta og gott að fara í
útileiki eins og fallna spýtu og
útilegumannaleik sem við
krakkarnir fundum upp.
Í öllum þessum leikjum tók
Brynhildur þátt. Árin liðu og
við unga fólkið í Löndum fór-
um að taka þátt í félagslífinu í
sveitinni. Stundaðar voru
íþróttir, gönguferðir, knatt-
spyrna og skemmtanir. Í öllu
þessu var Brynhildur þátttak-
andi og ekki má gleyma hve
vel hún stóð sig í handbolta
með stelpunum.
Barnahópurinn í Löndum
tvístraðist smám saman eftir
því sem tíminn leið og sumir
fóru í nám annars staðar.
Árið 1953 kom óvænt upp
verkefni sem Brynhildur og ég
tókum þátt í. Ákveðið var að
ljúka við vegagerð á milli
Stöðvarfjarðar og Fáskrúðs-
fjarðar svo Stöðvarfjörður
kæmist í vegasamband. Ráðinn
var hópur til að fara í þessa
framkvæmd og þurftum við að
búa í tjöldum. Brynhildur tók
að sér ráðskonustarf en verk-
stjóri var Runólfur Einarsson.
Við komum okkur fyrir á
svæði sem heitir Teigur. Þetta
var erfið vegagerð þar sem
jarðvegurinn var laus í sér og
ekki hægt að koma fyrir jarð-
ýtu. Þar sem við karlarnir
þurftum að vinna hörðum hönd-
um var mjög jákvætt að fá
ráðskonu sem eldaði kjarngóð-
an mat. Og í alla staði var
Brynhildur dugleg og þægileg
ráðskona.
Smám saman þokaðist upp-
byggingin á veginum en verst
var að komast fyrir svokallaðan
Gvendarnesháls. Oftast var lítið
um að vera í tjaldbúðunum á
frídögum. En í eitt skipti fórum
við suður að Löndum í fimm-
tugsafmæli Aðalheiðar móður
Brynhildar og var það hin
ágætasta veisla.
Ég hafði það hlutverk að sjá
um að við hefðum alltaf mjólk
og samdi því við mágkonu
mína, Fanneyju í Löndum, og
sótti mjólk til hennar eftir
vinnu á daginn.
Veðrið var yfirleitt gott þetta
sumar. Þó gerði einu sinni svo
mikið hvassviðri að við héldum
að tjöldin mundu fjúka. En það
slapp til, við gátum haldið þeim
niðri með því að setja torf á
festingarnar. Þannig leið sum-
arið og það var komið fram í
septemberbyrjun. Þá var það
einn góðan veðurdag að síðasti
vegarspottinn var lagður og
tengdur veginum frá Fáskrúðs-
firði. Þar með var Stöðvarfjörð-
ur kominn í vegasamband. Mik-
il ánægja var í hópnum og
Brynhildur ráðskona bjó til sér-
stakan kvöldverð í tilefni þess.
En nú er komið að vegamót-
um í lífi Brynhildar Guðlaugar.
Ég trúi því að hún fari veginn
hans sem sagði forðum: „Ég er
vegurinn, sannleikurinn og líf-
ið.“
Einar Þ. Þorsteinsson.
Brynhildur Guðlaug
Kristjánsdóttir
✝ Jóhanna J.Thorlacius
fæddist í Reykja-
vík 4. maí 1940.
Hún lést á hjúkr-
unarheimilinu
Hrafnistu í Hafn-
arfirði 9. febrúar
2021. Foreldrar
hennar voru hjón-
in Jóhannes Zoëga
Magnússon prent-
smiðjustjóri, f. 7.
apríl 1907, d. 13. janúar 1957,
og Sigríður Elín Þorkelsdóttir
símavörður, f. 27. júní 1909, d.
8. júní 1993. Bróðir Jóhönnu
var Þorkell Jóhannesson loft-
siglingafræðingur, f. 23. mars
1934, d. 7. apríl 2017, og eft-
irlifandi kona hans er Vera
Dundee Tómasdóttir upplýs-
ingafulltrúi, f. 2. nóvember
1935.
Jóhanna giftist Ólafi Þór
Thorlacius deildarstjóra, f. 21.
október 1936, 20. maí 1961.
Foreldrar hans voru hjónin
Guðni Thorlacius skipstjóri, f.
1908, d. 1975, og Margrét Ó.
Thorlacius húsfreyja, f. 1909,
d. 2005. Systur Ólafs eru Guð-
finna Thorlacius, f. 10. mars
1938, d. 22. nóvember 2020,
og Margrét G. Thorlacius, f.
28. maí 1940. Börn Jóhönnu
og Ólafs eru 1) Margrét Ó.
Hlynsdóttir 4) Theodóra
Thorlacius, f. 24. maí 1974, líf-
fræðingur, búsett í Sviss, maki
Valgeir Ó. Pétursson, f. 1967,
kennari, synir þeirra eru a)
Ingimar Askur Valgeirsson b)
Pétur Elís Thorlacius Val-
geirsson c) Snorri Thorlacius
Valgeirsson.
Jóhanna ólst upp á Háteigs-
vegi 28. Fyrstu búskaparár Jó-
hönnu og Ólafs bjuggu þau á
Háteigsvegi, Háaleitisbraut og
á Skansinum við Kleppsspít-
ala. Árið 1969 fluttu þau í
Garðahreppinn, síðar Garða-
bæ, og hafa búið þar síðan,
lengst af á Markarflöt. Jó-
hanna lauk námi í hjúkrun
1962 frá Hjúkrunarskóla Ís-
lands og framhaldsnámi í fé-
lagshjúkrun frá Nýja
hjúkrunarskólanum árið 1981.
Hún sótti fjölmörg skemmri
og lengri námskeið innanlands
og erlendis í tengslum við fag-
ið. Frá útskrift úr hjúkrun
vann Jóhanna hjá Rík-
isspítölum, fyrst á Landspítala
í nokkur ár með hléum, en
flutti sig yfir á Kleppsspítala
1966 og starfaði þar í þrjú ár.
Þá vann hún um árabil sem
skólahjúkrunarfræðingur í
Flataskóla í Garðabæ og
hjúkrunarfræðingur á Borg-
arspítala. Hún færði sig síðar
yfir á geðdeild Landspítala á
Vífilsstöðum og starfaði þar
sem deildarstjóri til starfsloka
árið 2002.
Útförin fer fram frá Vída-
línskirkju í dag, 24. febrúar
2021, klukkan 13.
Thorlacius, f. 10.
nóvember 1961,
hjúkrunarfræð-
ingur og ljós-
móðir, búsett í
Garðabæ, maki
Heimir S. Krist-
insson, f. 1960
iðnaðarmaður.
Börn þeirra eru a)
Heiða Lind Heim-
isdóttir, maki
Andri Arnarson,
börn þeirra eru Heimir Örn
Andrason og Lilja Björk
Andradóttir b) Kristinn Bjarni
Heimisson 2) Sigríður Elín
Thorlacius, f. 8. ágúst 1963,
flugfreyja, búsett í Garðabæ,
maki Viðar Magnússon, f.
1960, húsasmiður. Börn þeirra
eru a) Ólafur Thorlacius Við-
arsson, unnusta Sunna Lind
Jónsdóttir, sonur þeirra er
Birkir Jaki Thorlacius Ólafs-
son b) Björk Thorlacius Við-
arsdóttir 3) Þórdís Thorlacius,
f. 8. september 1964, klæð-
skeri og bókari, búsett í
Garðabæ, maki Haukur Haf-
steinsson, f. 1964, rafmagns-
tæknifræðingur. Börn þeirra
eru a) Íris Thorlacius Hauks-
dóttir, unnusti Emil Sölvi
Ágústsson b) Davíð Hauksson,
sonur hans Maríus Blær Irpu
Davíðsson, móðir Irpa Fönn
Minningarljóð til mömmu
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Margrét (Magga),
Sigríður (Sigga),
Þórdís (Tollý) og
Theodóra (Tinna).
Elsku amma hefur kvatt. Það
er ótrúlega erfitt fyrir okkur að
skilja að það sé ekki lengur
hægt að koma í heimsókn eftir
langa viku og geta talað um allt,
þar sem ekkert umræðuefni gat
verið of skrítið. Hún sýndi öllu
sem við gerðum svo mikinn
áhuga og beið spennt eftir
næstu sögum.
Saman munum við þó best að
amma var alltaf með góðgæti til
fyrir okkur, annaðhvort vaxandi
á berjatrjám nálægt eða falið í
nammihillunni vinsælu sem við
máttum alltaf vaða í áður en
sest var niður til að horfa á
skrípó.
Þessi hilla sem síðar breytt-
ist í skúffu í nýju húsi hefur
ávallt fylgt henni og eftir að við
barnabörnin urðum stór fóru
barnabarnabörnin að njóta góðs
af. Á jólunum setti amma líka
alltaf upp jóladagatal og ef
nammið kláraðist af því þá var
hún alltaf til í að fylla á það aft-
ur enda mun skemmtilegra að
opna litla pakka með nammi
heldur en að fá það beint í
hendurnar.
Ef okkur leiddist þá átti
amma alltaf til einhver verkefni
fyrir okkur að gera. Það gat
verið dund eins og að brjóta
servíettur eða stærri verkefni
eins og að fara út og hjálpa til í
garðinum.
Amma var mikill grænkeri.
Það var alltaf gaman að koma
til hennar og fá að kíkja í garð-
húsið og hjálpa henni við að
vökva blómin. Ef það sullaðist
niður þá var það nú ekki mikið
mál.
Úr garðhúsinu lá svo leiðin í
garðinn hennar sem var alltaf
eins og ævintýraland, með
leynistígum og góðum stöðum
til að fela sig á.
Þar fannst okkur ótrúlega
gaman að leika. Amma var líka
mikill vinur blýflugna og geit-
unga, sem okkur fannst nú svo-
lítið skrítið, en hún hafði góða
ástæðu fyrir því enda hugsuðu
flugurnar svo vel um blómin
hennar.
Amma vildi alltaf kveikja á
kerti fyrir okkur á merkilegum
stundum í okkar lífi. Hvort sem
það var vegna erfiðs prófs,
stórs fyrirlesturs eða mikilvægs
viðtals, þá trúði hún því alltaf
að best væri að láta ömmu Jó
vita af þeim viðburðum svo hún
gæti kveikt á kerti fyrir okkur á
meðan. Hún trúði því að allt
gengi betur ef amma væri með í
anda, sama hvernig stæði á.
Nú kveikjum við á kerti fyrir
ömmu Jó. Þín barnabörn
Heiða Lind Heimisdóttir
Ólafur Thorlacius Við-
arsson, Kristinn Bjarni
Heimisson, Björk Thorla-
cius Viðarsdóttir, Íris
Thorlacius Hauksdóttir,
Davíð Hauksson, Ingimar
Askur Valgeirsson, Pétur
Elis Thorlacius Valgeirs-
son, Snorri Thorlacius.
Jóhanna J.
Thorlacius
Pabbi er farinn
til mömmu, rósar-
innar sinnar. Hann náði ekki al-
veg 85 ára afmælinu sínu, lést
fimm dögum áður. Það er mikið
skarð komið í fjölskylduhópinn
þegar ættarhöfðinginn er far-
inn.
Það er margs að minnast,
sterkustu og bestu minningarn-
ar eru þó allar fjallaferðirnar og
útilegurnar þegar við vorum
krakkar og þá sérstaklega Þórs-
merkurferðirnar þar sem við
tjölduðum oftast í Litla-enda.
Pabba leið best uppi á fjöllum
og þekkti svo til hvert fjall og
hvern hól með nafni. Pabbi
smíðaði ferðabíl þegar við vor-
um krakkar, þær voru æði
margar ferðirnar sem voru
farnar á honum. Þá var ekki
síður skemmtilegt að fá að fara
út í flugbjörgunarsveit með
honum.
Hann var virkur meðlimur í
FBSR þar til fjölskyldan flutti
til Seattle og hélt alltaf
tengslum við sveitina og lá-
varðadeildina nú seinni árin.
Pabbi var rafeindavirki og
loftskeytamaður. Fyrstu árin
eftir að þau mamma kynntust
var hann loftskeytamaður úti á
sjó og áður en hann fór bað
hann mömmu að bíða eftir sér,
sem hún gerði.
Mestallan starfsferilinn á Ís-
landi rak hann sitt eigið fyrir-
tæki, Hljóðborg, og þar voru
talstöðvarnar framan af aðal-
áhugamálið. Hann seldi og gerði
við Bimini-talstöðvar og kall-
Gunnar
Jóhannesson
✝ Gunnar Jó-hannesson
fæddist 4. febrúar
1936. Hann and-
aðist 30. janúar
2021.
Útförin fór fram
í kyrrþey í
heimabæ hans,
Seattle.
merkið hans,
13911, var þekkt
alls staðar. Seinni
árin sá hann um ör-
yggiskerfi fyrir
bankana.
Nokkrum árum
eftir að fjölskyldan
flutti til Seattle
stofnaði pabbi sitt
eigið fyrirtæki,
Gunnar Electro-
nics. Þar sá hann
aðallega um sölu og þjónustu
fyrir Marel og var meðeigandi í
Marel Seattle.
Pabbi var mikil félagsvera og
þau voru óteljandi matarboðin,
grillveislurnar og partíin sem
þau mamma héldu. Þau voru
nokkurs konar ættleiddir for-
eldrar margra Íslendinga í
Seattle og mörg börn vina okk-
ar áttu þau að sem auka ömmu
og afa.
Pabbi og mamma elskuðu að
ferðast og fóru í nokkrar ferðir
til Evrópu, aðallega til Spánar
og Kanarí þar sem þau hittu
fullt af Íslendingum, bæði vin-
um og fjölskyldu. Seinni árin
fóru þau mikið til Mexíkó og
dvöldu þar nokkrar vikur á
hverju ári en urðu að hætta því
sökum veikinda mömmu. Það
var unun að sjá hvað pabbi var
natinn og hjálpsamur við
mömmu í hennar veikindum.
Hugulsemi hans og umhyggja
var okkur öllum til fyrirmyndar.
Það er búið að vera yndislegt
að vera með pabba núna þessa
síðustu mánuði ævinnar, rifja
upp gamlar minningar með hon-
um og bara vera hjá honum á
hverjum degi. Hann kvartaði
aldrei í gegnum þessa baráttu,
heldur lá oftast mjög vel á hon-
um, alltaf stutt í brosið.
Elsku pabbi, takk fyrir allt.
Þín er sárt saknað en dásamlegt
að vita að þú sért kominn til
mömmu.
Sandra, Birgir og Haukur.