Morgunblaðið - 24.02.2021, Side 28

28 MENNING
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 24. FEBRÚAR 2021
FASTEIGNIR
Fasteignablað
Morgunblaðsins
Efnistökin er t.d þessi:
• Hvernig er fasteigna-
markaðurinn að
þróast?
• Viðtöl við fólk sem
elskar að flytja.
• Hvernig gerir þú
heimili tilbúið fyrir
fasteignamyndatöku?
• Viðtöl við
fasteignasala.
• Innlit á heillandi
heimili.
• Góðar hugmyndir
fyrir lítil rými.
Pöntun auglýsinga:
Sigrún Sigurðardóttir
569 1378
sigruns@mbl.is
Bylgja Sigþórsdóttir
569 1148
bylgja@mbl.is
KEMUR ÚT
26.
feb
Helgi Snær Sigurðsson
helgisnaer@mbl.is
Heimildarmyndin A Song Called
Hate verður frumsýnd með viðhöfn á
morgun en í henni segir af listhópn-
um Hatara og þátttöku hans í Euro-
vision árið 2019 þar sem liðsmenn
veifuðu eftirminnilega borða með
fána Palestínu að lokinni keppni.
Leikstjóri myndarinnar er Anna
Hildur Hildibrandsdóttir og er þetta
fyrsta heimildarmynd hennar í fullri
lengd en hún rekur kvikmyndafram-
leiðslufyrirtækið Tattarrattat.
Anna framleiddi sjónvarpsþættina
Trúnó fyrir Sjónvarp Símans, átta
viðtalsheimildarþætti við tónlistar-
fólk og segist hún vera með þrjú önn-
ur verk í þróun og vinnslu. „En verk-
efnið sem varð til þess að ég setti upp
þetta fyrirtæki var verkefni sem ég
fékk hugmyndina að þegar ég var að
vinna fyrir NOMEX, var að gera
stuttmyndasafn frá öllum Norður-
löndunum þar sem tónlistarmaður og
kvikmyndagerðarmaður myndu
vinna saman að og þróa sameiginlega
hugmynd að stuttmynd. Þetta er ég
að gera með vinafólki mínu sem heita
Ian Forsyth og Jane Pollard og eru
kannski þekktust fyrir að hafa verið
leikstjórarnir að 20.000 Days on
Earth,“ segir Anna en í þeirri mynd
er forvitnilegu ljósi varpað á tón-
listarmanninn Nick Cave. Þau hafi þá
stofnað fyrirtækið Tattarrattat sem
er með bækistöðvar í London. ,,Ég
ætlaði að klára þessa mynd á einu ári
en þurfti að læra að fjármögnun á
kvikmynd gæti tekið lengri tíma,“
segir Anna og á þar við stuttmynda-
safnið Nordic Trips. Hún er líka að
framleiða mynd um rokkömmuna
Andreu Jónsdóttur og aðra tónlistar-
tengda sem hún segist ekki mega
segja frá að svo stöddu. Og svo var
það myndin um Hatara. „Ég bara
kveikti á því þegar þeir sendu inn
þetta lag að þetta gæti orðið spenn-
andi heimildarmynd,“ segir Anna.
Kynntir fyrir Murad
„Ég var búin að fylgjast með þeim
frá 2016 og þekkti aðeins til þeirra en
ég held að ég hafi orðið jafnhissa og
allir aðrir þegar þeir skutluðu lagi inn
í Söngvakeppnina hérna á Íslandi en
ég hugsaði strax að þetta gæti
kannski orðið góð heimildarmynd.
Ég man að ég talaði við Ian og Jane
um þetta og sagði að ef þau vinna á
Íslandi og ef þau fara út gæti þetta
orðið eitthvað sem spennandi væri að
fylgjast með,“ segir Anna. Hún byrj-
aði að fylgja hópnum í byrjun mars
2019 þegar úrslitakvöldið í Söngva-
keppninni fór fram og var þá með fá-
mennt tökulið og tók viðtöl við alla
liðsmenn Hatara. „Við gerðum stutt-
an sjónvarpsþátt sem byggði á því,
þetta voru prufu- og heimildartökur
hjá okkur og ég var viðstödd þegar
þeir unnu,“ segir Anna og að í fram-
haldi hafi hún tengt Hatara við vini
sína í London sem þekktu palestín-
ska tónlistarmanninn Bashar Murad
sem vann síðar með Hatara en Mu-
rad er mikill baráttumaður fyrir rétt-
indum LGBT+ fólks í Mið-Austur-
löndum.
Tekur því sem að höndum ber
,,Þetta var mjög spennandi en ég
var ekki viss um að þetta gæti orðið
efni fyrr en ég vissi að þau myndu
fara út. Það var ekki ljóst í byrjun en
svo gerist það og þetta gerist mjög
hratt þannig að ég maður hafði mjög
lítinn tíma til að skipuleggja sig. Ég
spurði Ian og Jane hvort þau gætu
leikstýrt myndinni en þau höfðu ekki
tíma og ég vildi endilega leikstjóra
því ég stíg inn í kvikmyndageirann
með það fyrir augum að ég vilji verða
framleiðandi. En þau sögðu mér að
stíga inn í þetta hlutverk og þau
skyldu hjálpa mér,“ segir Anna um
það sem tók við þegar ljóst varð að
Hatari færi í Eurovision. Hún hafi því
fengið tökumanninn Baldvin Vern-
harðsson, sem hafði mikið unnið með
Hatara, með sér í lið og ráðið einn
Ísraela og tvo Palestínumenn í töku-
liðið, þ.e. hljóðmann, tengilið og bíl-
stjóra. Þessi þrenning passaði vel
upp á tökuliðið í Ísrael, segir Anna.
– Þetta var sum sé fyrsta leik-
stjórnarverkefnið þitt og að auki ertu
að fylgja þeim eftir í Ísrael þar sem
palestínska fánanum var veifað.
Hvernig voru taugarnar hjá þér?
„Þegar maður fer í svona verkefni
og fer alveg út í það óþekkta og al-
gjörlega út fyrir þann kassa sem
maður þekkir er það einhvern veg-
inn, í mínu tilviki, bara ákvörðun.
Maður er bara kominn í verkefni,
vaknar á morgnana og tekur því sem
að höndum ber og klárar verkið.
Þannig að ég held að ég hafi ekki haft
tíma til að hugsa um hvernig taug-
arnar höfðu það fyrr en kannski eftir
að ég kom heim aftur,“ svarar Anna
kímin. Einbeitingin hafi þurft að vera
í lagi allan tímann og enginn dagur
eins og tökuliðið hafði skipulagt að
hann ætti að vera. „Það voru allir
dagar langir og maður vissi að maður
þyrfti að vakna á morgnana, taka á
þessu og ná þessu efni sem var dálítið
mikilvægt. Við vorum í svo mikilli
óvissu, vissum ekkert hvað Hatari
ætlaði að gera. Þeir voru stöðugt að
breyta plönunum, koma með nýjar
hugmyndir og pæla í því hvað væri
hægt að gera til að koma sínu sem
best á framfæri þannig að við vorum
líka dálítið að vinna með það. Og svo
voru þeir náttúrlega í þessu opinbera
prógrammi sínu sem tók mikinn tíma
þannig að ég og Baldvin og tökuliðið
okkar vorum stundum bara sjálf í að
hitta Bassar eða fólk í Palestínu til að
átta okkur á hlutunum, tókum fullt af
efni líka í Tel Aviv,“ svarar Anna.
Með augum Matta og Klemens
– Hvernig nálgastu efnið? Ertu
fluga á vegg eða heyrist í þér sem
spyrli?
„Nei, ég er ekki spyrill í myndinni,
sögumennirnir eru Matti og Klemens
og við horfum á allt ferðalagið í gegn-
um þeirra augu og upplifum ferðalag-
ið með þeim þannig að ég sem heim-
ildargerðarmaður ákvað að taka
þann vinkil á það að ég væri að horfa
á þetta í gegnum þá,“ svarar Anna.
Hún hafi tekið mörg viðtöl við þá tvo
og Hatara-hópinn allan úti í Ísrael og
þau séu stundum lögð undir sem sag-
an. Fyrst og fremst sé þó horft á allt
ferðalagið í gegnum þessa tvo menn.
„Við erum mjög trú því, stígum aldrei
inn í neitt hlutverk þarna en ég fór af
stað með spurninguna um hvort
jaðarband frá Íslandi gæti komist í
gegn með skilaboðin sín þegar það
væri orðið svona „mainstream“, kom-
ið í meginstrauminn. Geturðu farið á
svona stórt svið og komið skilaboð-
unum til skila? Ég man að við rædd-
um þetta mikið við Ian og Jane og
það sem þau vöruðu mig alltaf við var
að þessi maskína ætti eftir að gera þá
„glam“, ætti eftir að skemmtanavæða
þá og það var einmitt það sem við
vorum svolítið að fylgjast með, hvort
þeim myndi takast að gera þetta.“
Anna segir að enginn hafi vitað
hvort palestínski máninn yrði dreg-
inn upp eða ekki þegar kom að stiga-
gjöfinni. En hvernig leið henni á því
augnabliki, þegar Hatari dró fánann
upp? Hún segist hafa verið úti í sal á
því augnabliki en Baldvin mynda-
tökumaður hafi fengið að hlaupa bak-
sviðs og mynda eftir atvikið. „Það er
kannski augnablik sem er spennandi
að sjá í myndinni því þar upplifum við
einmitt í gegnum þau hvernig þeim
leið. Ég man að ég upplifði dálítið,
þegar þeir tóku upp fánann, að ég
varð fegin,“ segir Anna. Henni hafi
þótt gott hjá þeim að gera þetta.
Anna segist hafa upplifað öll átökin
og álagið sem fylgdu gjörningnum, að
smygla þessum fánaborða inn til
dæmis. „Það var mjög átakanlegt að
mörgu leyti að sjá það en ég man að
ég var fegin yfir því að þetta hefði
gerst.“
Spurð að því hvort hún hafi ekki
líka verið fegin því að þetta gerðist út
af heimildarmyndinni segir Anna að
örugglega hafi sá feginleiki líka verið
til staðar. „Ég hef mikið velt því fyrir
mér og líka velt fyrir mér hvert er
hlutverk heimildargerðarmannsins
því um leið og kameran er komin á er
hún alltaf með eitthvert sjónarhorn
og maður er aldrei alveg fullkomlega
hlutlaus. En auðvitað hefði
heimildarmyndin orðið eitthvað ann-
að og önnur viðbrögð ef þeir hefðu
ekki gert þetta og þá hefði maður
unnið með það,“ segir Anna. Hún hafi
þurft að hafa hugfast að hún væri að
fylgja Hatara í þetta ferðalag og
horfa frá sjónarhóli Matthíasar og
Klemens.
Góðar viðtökur
A Song Called Hate var sýnd á Al-
þjóðlegri kvikmyndahátíð í Reykja-
vík, RIFF, í fyrra og heimsfrumsýnd
í Varsjá í október. Hún hefur verið
sýnd á fleiri hátíðum og hlaut nýverið
tilnefningu til Dragon-verðlaunanna
á kvikmyndahátíðinni í Gautaborg.
Anna hefur því fengið viðbrögð
áhorfenda við myndinni og er spurð
að því hvernig viðtökunar hafi verið.
„Þær hafa verið mjög góðar,“ svarar
hún og að dásamlegt hafi verið að fá
tækifæri til að sitja í bíói og horfa á
myndina með gestum. „Það var gam-
an að upplifa að þetta hreyfði við fólki
og að fólk er að upplifa þessa sögu
hver með sínum hætti og það hafa all-
ir skoðun á þessu,“ segir Anna.
Myndin mun fara víðar því hún var
frumsýnd á Ítalíu í síðustu viku, verð-
ur sýnd í Ósló í byrjun mars og á há-
tíð í Grikklandi nokkru síðar. Fleiri
hátíðir eru á dagskrá og myndin
verður einnig sýnd á nokkrum evr-
ópskum sjónvarpsstöðvum, að sögn
Önnu. Streymisveitur munu fylgja í
kjölfarið og myndin verður líka sýnd
á RÚV í þremur 30 mínútna löngum
þáttum.
Myndin hlaut slagorðið „The Art of
Making a Stand“, þ.e. listin að taka
afstöðu. „Það er þessi kúnst að kunna
að taka afstöðu og nota listina og það
sem eftir stendur af myndinni erum
við að velta fyrir okkur tilgangi listar-
innar. Listamenn láta ekkert endi-
lega segja sér hvernig eigi að gera
hlutina,“ segir Anna.
Morgunblaðið/Eggert
Opnunarteiti Hatari á rauða dreglinum í Tel Aviv í Ísrael á leið í opnunarteiti Eurovision árið 2019.
Listin að taka afstöðu
 Heimildarmynd um Hatara í Eurovision frumsýnd  „Maður er bara kominn í verkefni, vaknar á
morgnana og tekur því sem að höndum ber og klárar verkið,“ segir leikstjóri um ævintýrið í Ísrael
Anna Hildur
Hildibrands-
dóttir var
fyrsti fram-
kvæmda-
stjóri ÚTÓN,
Útflutnings-
miðstöðvar
íslenskrar
tónlistar, og
hefur einnig
starfað sem
fjölmiðlafulltrúi og við vöru-
merkjaþróun Iceland Airwaves
og verið framkvæmdastjóri
Nordic Music Export (NO-
MEX). Hún hlaut MA-gráðu í
útvarpsvinnslu frá Gold-
smith’s í London og fyrir nám
starfaði hún sem fréttaritari
þar í borg.
Úr tónlist í
kvikmyndagerð
FJÖLBREYTTUR FERILL
Anna Hildur
Hildibrandsdóttir