Morgunblaðið - Sunnudagur - 06.03.2021, Side 8

Eflaust eru ekki margir sem hafa upplifað það að renna sér á hundasleða með 10 öfluga husky-hunda að draga sig. Það
er þó hægt að gera hjá hjónunum í Glæsibæ. Þar ala þau vel á annan tug husky-hunda.
Ljósmynd/Hilmar Friðjónsson
Hundalífið gleður þau Gunnar
og Maríu Björk mjög.
Það er ekki á hverjum degisem hægt er að faðma sex-tán tignarlega husky-hunda
með stingandi fagurt augnaráð.
Hvað þá að fá að njóta krafta þeirra
á fleygiferð á snævi þöktum lendum
rétt norðan við Akureyri. Sú getur
þó verið raunin hjá þeim sem leggja
leið sína í Glæsibæ þar sem hjónin
Gunnar Ómarsson og María Björk
Guðmundsdóttir hafa sest að og
helgað líf sitt hundunum samhliða
því að byggja upp óvenjulega ferða-
þjónustu í formi hundasleðaferða.
Lífsstíll um ókomna tíð
Líf þeirra hjóna er í hundslíki.
Gunnar sinnir vaktavinnu á nótt-
unni, María dagvinnu. Þannig er
ávallt húsbóndi á heimilinu sem sér
til þess að allir hagi sér vel og fari
sér ekki að voða. „Þetta er bara það
sem er líf okkar og yndi og verður
lífsstíllinn um ókomna tíð,“ segir
Gunnar.
Raunar er meira en tími sem far-
ið hefur í hundana. Einnig hafa þau
varið milljónum króna í að gera bæ-
inn hæfan til hundahaldsins.
Hundasleðaferðin getur tekið allt
að klukkustund og farið er um
skóglendi nærri Glæsibæ. Til þessa
hafa viðskiptavinirnir að mestu ver-
ið svokallaðir lúxusferðamenn sem
dvalið hafa á Deplum á Tröllaskaga.
Veirufjandinn lætur hins vegar ekki
að sér hæða og fátt hefur verið um
ferðamenn hvort sem þeir eru
kenndir við lúxus eða bakpoka. Þau
myndu gjarnan vilja sjá Íslendinga
upplifa sleðaferð. „Við komum hing-
að gagngert til að einbeita okkur
betur að þessum sleðaferðum. Að
sjálfsögðu er óvenjulegt ástand
núna en þetta er okkar draumur og
það mun ekki breytast,“ segir
Gunnar.
Góla af eftirvæntingu
Upplifunin af því þegar hundarnir
þeytast af stað er engu lík. Áður en
lagt er í hann er sleðinn bundinn
við staur. Hundarnir góla af eftir-
væntingu áður en klippt er á spott-
ann. Í einni andrá er rykkt af stað
og maður finnur vindinn þjóta um
vangann um leið og til eyrna manns
berast skrítnar skipanir frá Gunn-
ari á framandi tungumáli. Eftir
nokkra stund áttar blaðamaður sig
á því að þær eru ætlaðar hundun-
um.
Í fyrstu er ekki heiglum hent að
fá hundana til að hlýða enda langt
síðan þeir fengu að draga sleðann
síðast. Eftir smástund virðast
hundarnir hafa dustað rykið af
tungumálakunnáttunni og allt geng-
ur eins og smurt. „Þetta er það sem
þeim finnst skemmtilegast að gera
og þessi tegund er búin að vera
sleðahundar í árhundruð. Þetta er
eins konar eðli þeirra,“ segir Gunn-
ar andstuttur, enda tekur á að
stýra sleðanum á meðan ferða-
mennirnir njóta eins og blómi í
eggi.
Að ferðinni lokinni bjóða hjónin
ferðafólki inn í heitt kakó og jafnvel
skúffuköku ef svo ber undir. Rúsín-
an í pylsuendanum reynist svo tveir
loðboltar, hvolpar sem bíða æstir
eftir að fá að fylgja köllun sinni, á
móti gestunum. „Það er nefnilega
ekki bara sleðaferðin heillar. Hér
fær fólk að kjassast í hundunum og
kynnast þeim. Við erum alveg með
dæmi um það að fólk staldri við
klukkustundunum saman, liggi hér
á gólfinu og taki þátt í hundalífinu
með okkur,“ segir María brosandi.
Husky
karamba!
Hjónin í Glæsibæ, þau Gunnar og María, láta sig
ekki muna um það að ala upp vel á annan tug
husky-hunda. Samhliða eru þau að byggja upp
ferðaþjónustu og bjóða hundasleðaferðir
Viðar Guðjónsson vidar@mbl.is
Husky-hundar eru tignarlegir og fallegir. Þeir fylgja viðingarstiga í sínum hópi
og efstur í þeim stiga í Glæsibæ er Gunnar húsbóndi. Mikil upplifun er að
klappa svo mörgum stórum hundum í einu og eru þeir afskaplega vinalegir.
Morgunblaðið/Viðar
FERÐALÖG
8 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 7.3. 2021