Starfsmannablaðið (B.S.R.B.) - 15.09.1944, Side 11

STARFSMANNABLAÐIÐ
9
í öngþveiti. Það er því krafa okkar
allra, sem erum í B. S. R. B. að stjórn
og þing hraði lausn þessa máls.
Læknirinn kom inn á kjör annarra
stétta og fórust þá orð á þessa leið:
Um barnakeimara sagði hann:
Byrjunarlaun barnakennara eru ca:
265 krónur á mánuði og eftir 9 ára
starf eru þeir komnir upp í ca: 350
króna mánaðarlaun. Mikilvæg ábyrgð
hvílir á þessum mönnum, þeir eiga
raunverulega að ala upp, kenpa og
þroska börnin okkar, og þeir eiga að
að gera það prýðilega, en jafnframt
þurfa þeir alla æfi að ber jast við fátækt
og nærri tvívenda hverri krónu áður
en þeir láta hana af hendi. Nú er svo
komið, að allvíða vantar kennara, og
hvað tekur þá við, hverjir eiga þá að
sjá um fræðslu barna vorra. Á sl. vetri
vantaði 70 af 140 farkennurum, og voru
notaðir gerfikennarar í þær stöður.
Um hjúkrunarkonur komst liann
þannig að orði:
Hér á landi hefir alltaf verið skortur
á hjúkrunarkonum. Eftir að Lands-
spítalinn tók til starfa, var búizt við,
að úr þessu myndi rakna, en sú varð
ekki raunin á. Skólinn tók aðeins á
móti 10 nemendum árlega og af þeim
heltust allaf margir úr lestinni, og eru
dæmi til þess, að sum árin útskrifuðust
aðeins 3—4 hjúkrunarkonur.
Námið er efitt og starfið útheimtir
mikið þrek, bæði andlega og líkamlega.
Er því engin furða, þó að margar gefist
upp og leiti sér léttari starfa. Ekki er
heldur kaupið til uppörfunar. Byrjunar-
laun við ríkisspítalana eru nú kr. 125,00
fyrir aðstoðarhjúkrunarkonur, kr. 150
fyrir deildarhjúkrunarkonur, og kr.
175,00 fyrir yfirhjúkrunarkonur eða
forstöðukonu. Að vísu fylgir húsnæði
og fæði. Fáar stöður eru jafn útslítandi
og erfiðar og hjúkrunarkonustaðan,
þær þurfa því og eiga að vera vellaun-
aðar.' Aðsóknin að skólanum fer minnk-
andi. Frú Sigríður Eiríksdóttir sagði á'
nýafstöðnum læknafundi að svo mikill
skortur væri á hjúkrunarkonum úti á
landi, að ekki væri fyrirsjáanlegt annað
en eitt gott sjúkrahús yrði að loka nú
í haust af þeim ástæðum einum. Vér
sjáum því, að á þessu sviði er líka voði
fyrir dyrum. En úr þessu er hægt að
bæta, með því að stækka hjúkrunar-
kvennaskólann og með því að bæta kjör
hjúkrunarkvenna að loknu námi.
Eitt dæmi um kjör skrifstofufólksins.
Ég sá í sumar auglýstar tvær stöður
hjá Reykjavíkurbæ. Launakjörin voru
kr. 175,00 og 225,00 á mánuði. Af stúlk-
um þessum var krafizt undírbúnings-
menntunar og fullkomnunar í fjöl-
mörgum skrifstofustörfum. Kröfurnar
voru miklar, en launin lág. Vér sjáum
af þessum dæmum, að vandræðin eru
víða, og sjálfsagt víðar en ég hefi
minnst á. Launakjör starfsmanna ríkis
og bæja.eru yfirleitt óþolandi og þurfa
lagfæringar við. Náttúrlega er hagur
þjóðfélagsins beztur með því að bjóða
starfsmönnum sínum viðunandi lífs-
kjör, vegna þess að með því einu getur
það vænzt þess að fá dugandi menn og
konur í störfin.
Ur ræðu formanns F. í. S. Ágústs Sæm-
undssonar.
Launabarátta símastarfsmanna á
undanförnum árum hefir verið stöðugt
þóf um launauppbætur í smáskömmtum,
sem miðað hefir verið við nauðsynlegasta