Morgunblaðið - Sunnudagur - 23.05.2021, Qupperneq 10

VIÐTAL
10 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 23.5. 2021
„Ég ætlaði alltaf að verða leikkona og lærði
hjá Ævari Kvaran,“ segir Hulda og segir að sá
draumur hafi ekki fengið að rætast.
„En ég endaði bara sem söngkona,“ segir
hún og brosir.
Lærði fyrst allra á tölvu
Eftir að Sveinn Björnsson lést fékk Hulda
vinnu á Hagstofunni við gerð manntalsins.
„Við vorum þarna tólf dömur sem fengum
kennslu á tölvu en IBM-tölvur voru þá ný-
komnar til landsins,“ segir Hulda.
Hún hafði stuttu áður kynnst Jóhanni Pét-
urssyni, fyrsta eiginmanni sínum.
„Hann átti sjö bræður og eina systur og ég
man að þegar ég kom heim til hans settist
mamma hans aldrei niður við matborðið sem
mér fannst skrítið. Og þótt ég hafi unnið fyrir
forseta Íslands, varð ég í raun vinnukona þeg-
ar ég giftist Jóhanni,“ segir Hulda og segist
ekki hafa verið mjög sátt við það, en Jóhann
var af gamla skólanum og fannst að kona ætti
að vera heimavinnandi.
Hulda og Jóhann fluttu til Danmerkur og
fæddist þar dóttir þeirra Birna.
„Ég vann þar við götun af því ég kunni á
þessar vélar,“ segir Hulda og á við þessar þá
nýstárlegu, nú löngu úreltu, IBM-tölvur.
Hulda og Jóhann bjuggu í Danmörku í tvö
ár en þar kláraði Jóhann verkfræðinám. Síðar
fæddist þeim sonurinn Ingvar. Fjölskyldan
flutti svo til Texas þar sem Jóhann fékk vinnu.
„Mér fannst yndislegt að flytja til Texas.
Krakkarnir lærðu fljótt ensku; það tók Birnu
bara þrjá mánuði en þau voru fimm og níu ára
þegar við fluttum út.“
Þegar börnin voru stálpuð skildu þau hjónin
eftir tólf ára hjónaband. Hún segir að fólki í
Bandaríkjunum hafi ekki þótt það skrítið, en
vinum hennar á Íslandi fannst það fráleitt,
enda voru þá hjónaskilnaðir hér fremur fátíðir.
„Jóhann er látinn og ég hugsa nú um leiðið
hans. Hann var faðir barnanna minna og ég
hefði ekki getað eignast betri börn.“
Söng í fínum einkaklúbbi
Hulda bjó áfram í Bandaríkjunum eftir skiln-
aðinn og undi hag sínum vel. Hún söng með
óperukórnum í Fort Worth í Texas.
„Ég leigði mér íbúð og börnin voru hjá mér,
þótt þau umgengjust líka pabba sinn. Ég ætl-
aði sko ekki að fá annan mann inn á heimilið.
Ég var alltaf að syngja í voða fínum einka-
klúbbi í miðbæ Houston. Ég söng bæði með
hljómsveit og eins söng ég einsöng með gít-
arinn minn. Ég man að eitt sinn þá sé ég tvo
menn koma gangandi og annar þeirra er Ross
Bennet, sem var bankastjóri í sömu byggingu
og klúbburinn. Hann varð svona hrifinn af
þessari íslensku stúlku og af því hann réð ein-
hverju þarna, var ég ráðin þarna til að syngja á
hverjum degi nema um helgar. Ég söng þarna
milli hálfsex og hálftíu, á svokallaðri kokteil-
stund.“
Hvaða lög varstu að syngja?
„Meðal annars Ríðum, ríðum, rekum yfir
sandinn!“ segir Hulda og segist hafa gert í því
að ýkja hið harða r-hljóð.
„Fólki fannst þetta ægilega sniðugt,“ segir
hún og hlær.
Hulda segist hafa fallið fyrir Ross og eftir
nokkur kynni hófu þau samband.
„En ég vildi ekki fá hann inn á heimilið okk-
ar barnanna, en hann var mjög hrifinn af börn-
unum mínum,“ segir Hulda og segist hafa gifst
Ross þegar börnin voru farin að heiman í há-
skóla.
Þau áttu saman góðan tíma í ellefu ár, en
Ross lést árið 1982.
Fimm árum síðar giftist Hulda öðrum
Bandaríkjamanni, Ed.
„Hann var indælismaður. Við ætluðum að
flytja til Seattle en börnin hans voru ósátt og
tóku alveg fyrir það og við skildum. En eftir
það hef ég ekki nennt að fá einhvern mann inn
á heimilið. Enga fleiri, það er alveg nóg að hafa
verið gift þrisvar,“ segir Hulda og hlær.
Þar er alltaf sól
Á þessum tíma hafði Hulda sest á skólabekk
og nam heimspeki við guðfræðiskóla.
„Ég var tvö ár í þessum guðfræðiskóla og
fór þaðan í háskóla og skráði mig í guðfræði og
leiklist. Það var ljómandi gaman en ég var
elsta manneskjan í skólanum,“ segir Hulda og
segist ekki hafa klárað námið.
„Ég þurfti alla tíð að vinna fyrir mér með
söng,“ segir Hulda en hún bjó víða um Banda-
ríkin eftir lát Ross; fyrst í Seattle og síðar sett-
ist hún að í Kaliforníu.
„Ég flutti til Palm Desert, rétt hjá Palm
Springs, því þar er alltaf sól og þar var hægt
að spila golf. Ég var mikið í golfi á þessum ár-
um og söng mikið á veitingastöðum. Ég bjó
þarna alveg þar til ég er 83 ára og fæ blóðtapp-
ann. Ég lamaðist alveg og gat ekki gengið. Þá
flutti ég á heimili aldraðra í Kirkland þar sem
Ingvar bjó. Það var alveg hryllilega dýrt að
vera þar svo ég keypti mér íbúð rétt hjá syni
mínum,“ segir Hulda en hún náði sér alveg lík-
amlega á nokkrum árum. Þó missti hún allt
bragð- og lyktarskyn og eins og áður sagði er
hún aðeins farin að gleyma.
Börn Huldu, nú á sjötugsaldri, tala bæði fína
íslensku, enda hefur Hulda aldrei talað við þau
á ensku. Ingvar býr nú á Hawaii en á íbúð á Ís-
landi og Birna dóttir hennar býr í Colorado.
„Ingvar er 64 ára og Birna 68 ára, en ég níu
ára. Ég nenni ekki að hafa núllið með,“ segir
hún og hlær.
Hulda er í afar góðu sambandi við börnin sín
og á hún bæði fimm barnabörn og sex barna-
barnabörn.
„Ingvar hringir í mig á hverjum degi, enda
kostar það ekkert lengur.“
Kennir fólki á úkúlele
Eftir að Hulda hafði náð sér nokkuð vel eftir
blóðtappann ákvað hún að flytja aftur til gamla
heimalandsins. Sonur hennar stakk upp-
haflega upp á því að hún flytti heim og fyrst
um sinn bjó hún í íbúð hans. Síðar keypti
Hulda sér þjónustuíbúð aldraðra á Afla-
granda.
„Ég er alltaf til í allt. Ég hugsaði að það gæti
verið dálítið gaman. Og svo keypti ég þessa
íbúð,“ segir Hulda en hún hefur nú búið hér á
landi í fjögur fimm ár.
„Ég bjó í 54 ár í Bandaríkjunum en gleymdi
aldrei íslenskunni,“ segir Hulda og segist
stundum svolítið einmana þótt hún láti sér
aldrei leiðast.
„Ég prjóna og vatnslita,“ segir Hulda og
sýnir blaðamanni afar fallegar vatnslitamyndir
og fallega prjónaðar peysur fyrir barna-
barnabörnin.
„Svo finnst mér svo gaman að spila bridge
og við vorum fjórar sem spiluðum saman á
Hótel Sögu en nú er þar lokað þannig að ég
spila mikið bridge við sjálfa mig,“ segir hún.
„Svo á fimmtudögum syngjum við alltaf
saman fólkið hér í húsinu. Og ég kenni fólkinu
að spila á úkúlele,“ segir Hulda sem tekur úkú-
lele í hönd og spilar smávegis fyrir blaðamann.
„Þetta er skemmtilegt hljóðfæri.“
Jafnaðargeðið frá pabba
Við förum að slá botninn í skemmtilegt samtal.
Hulda hefur ávallt lifað heilbrigðu lífi og lifað
lífinu glöð og kát. Hún er afar ánægð og stolt
af sínu fólki og segist heppin með fjölskyldu.
Spurð um ástæðu langlífisins segir hún hana ef
til vill vera vegna jafnaðargeðsins sem hún
hefur frá föður sínum.
„Ég er aldrei í vondu skapi! Ég nenni því
ekki!“
Hulda Emilsdóttir ber aldurinn
vel en hún verður 91 árs í sumar.
Hún segist aldrei vera í vondu
skapi og telur heilbrigt líferni og
jafnaðargeð stuðla að langlífi.
Morgunblaðið/Ásdís
’
Við ætluðum að flytja til
Seattle en börnin hans voru
ósátt og tóku alveg fyrir það og
við skildum. En eftir það hef ég
ekki nennt að fá einhvern
mann inn á heimilið. Enga
fleiri, það er alveg nóg að hafa
verið gift þrisvar.
Tónlist hefur fylgt Huldu Emils-
dóttur síðan hún var lítil stúlka.
Hún vann fyrir sér sem söng-
kona í Bandaríkjunum en áður
en hún flutti út skemmti hún
víða um land og söng í revíum og
óperukór Þjóðleikhússins.
Hulda Emilsdóttir, Sigríður Theódóra Guðmundsdóttir og
Björg Benediktsdóttir skipuðu Bláklukkurnar.
Hulda var glæsileg ung kona, góður
gítarleikari og afbragðs söngkona.