Morgunblaðið - Sunnudagur - 30.05.2021, Side 14

Beggi með gítarinn sem
hann smíðaði sjálfur.
Í versluninni er að
finna vörur frá Nepal,
Indlandi og víðar.
Umburðarlyndi
er grunnstoðin í
búddismanum.
urkennt það,“ segir Beggi hlæjandi. „Sér-
staklega þegar ég missi mig í umræðunni um
búddismann. En það er bara áminning til mín
um að halda þessu fyrir mig og ganga ekki of
nærri öðrum; nema þá að fólk komi til mín að
fyrra bragði og vilji hlusta. Frúin er kennari
og ég hef aðeins verið að spjalla við skóla-
krakka á aldrinum tíu til tólf ára um búddisma,
hugleiðslu, núvitund og fleira. Svo sitjum við
saman í þögn og ómum. Þetta er mjög
skemmtilegt enda eru krakkar á þessum aldri
mjög opnir fyrir nýjungum. Það er hugljómun
fyrir mig, ekkert síður en þau, að sjá hvernig
þetta virkar.“
Að áliti Begga væri snjallt að taka þessa
hluti upp í skólakerfinu – enda veiti ekki af ró
og spekt inn á milli í öllum hraðanum, hama-
ganginum og kliðnum sem einkennir líf okkar
á seinni tímum. Það þyrfti alls ekki að bitna á
né koma niður á kristnifræðslu. „Eins og ég
segi þá er búddismi lífsspeki en ekki trúar-
brögð og þarf alls ekki að skarast við kristni-
fræðsluna, hvað þá að koma í staðinn fyrir
hana.“
– Hefurðu viðrað þessa hugmynd við
menntamálayfirvöld hérna í Hafnarfirði?
„Ég hef nefnt þetta við bæjarstjórann okk-
ar, Rósu Guðbjartsdóttur, sem er góður við-
skiptavinur hérna í versluninni og hún er opin
fyrir þessu. Enda hefur þetta ekkert með
búddatrú að gera; heldur snýst málið um að fá
fólk til að núllstilla sig og vera í andartakinu.
Núinu. Ég hef margoft orðið vitni að því hvað
þetta getur gert fyrir fólk.“
Afstaðan að breytast
– Núvitund, hugleiðsla og annað slíkt átti lengi
vel ekki upp á pallborðið hér um slóðir en er að
vaxa fiskur um hrygg, ekki satt?
„Jú, ég er alveg sammála því. Afstaða fólks,
ekki síst þeirra sem yngri eru, er smám saman
að breytast – sem er af hinu góða. Annars hvet
ég fólk alltaf til að finna þá leið sem hentar því
best til að freista þess að líða betur, hvort sem
það er hugleiðsla, núvitund eða eitthvað allt
annað. Við erum eins ólík og við erum mörg og
það sem hentar mér þarf alls ekki að passa fyr-
ir þig.“
– Leitar fólk mikið til þín?
„Já, talsvert. Sérstaklega þegar eitthvað
bjátar á og það þyrmir yfir. Fólk spyr: Hvað
get ég gert? Og ég bendi því á, að búddisminn
gangi fyrst og síðast út á samkennd. Sama
hverjar lífsskoðanir fólks eru eða hvar í flokki
það stendur. Öll stöndum við saman. Við Ís-
lendingar erum upp til hópa mjög uppteknir af
veraldlegum gæðum. Í Tíbet á fólk hins vegar
ekki neitt en lífshamingjan er eigi að síður
mikil. Bros skín af hverju andliti.“
Hann rifjar upp sögu af því þegar kínverskir
hermenn stöðvuðu þá ferðafélaga í þorpi í Tíb-
et um árið til að kanna í hvaða erindum þeir
væru þangað komnir. Það varð til þess að þeim
var boðið í te hjá eldri hjónum í þorpinu. Ungt
barn var þar að leik og gáfu menn sér að um
barnabarn hjónanna væri að ræða. Nei, svo
var ekki, heldur hafði barnið verið skilið eftir á
tröppunum og þau einfaldlega tekið það að sér.
„Ég veit ekki hvað maður á að kalla þetta en
kærleikurinn verður ekki áþreifanlegri,“ segir
Beggi. Þegar ferðalangarnir gerðu sér grein
fyrir þessu máttu þeir til með að styrkja hjón-
in fjárhagslega. Ekki var þó hlaupið að því
enda var hvorki póstnúmeri né heimilisfangi til
að dreifa, þorpið bar ekki einu sinni nafn. Svo
afslappaðir eru menn á þessum slóðum. „Í
staðinn skildum við eftir þá aura sem við vor-
um með á okkur, til að þakka fyrir. Bæði gest-
risnina og kærleikann.“
Keimlíkar tilfinningar
Eftir ferðina til Nepal og Tíbet stofnuðu Beggi
og Helga Kailash á́samt Tolla og Gunný. „Við
Helga héldum síðan rekstrinum áfram og er-
um með vörur frá Nepal, Indlandi og víðar.
Ekki þarf að fjölyrða um þá undarlegu (var
hér um bil búinn að skrifa fordæmalausu) tíma
sem við lifum á og Beggi staðfestir að fólk hafi
í auknum mæli leitað til sín meðan heimsfar-
aldurinn hefur geisað; rétt eins og það gerði
eftir bankahrunið fyrir rúmum áratugi. „Ég
tala gjarnan um fyrra og seinna hrunið enda
þótt þessir viðburðir séu í eðli sínu gjörólíkir.
En fólk er samt að upplifa keimlíkar tilfinn-
’
Við lentum í miklu of-
beldi í skólanum; andlegu
og líkamlegu. Vorum barðir
og krúnurakaðir, ég sem var
með sítt hár. Þetta var bara
eins og í sögu eftir Dickens.
Beggi í verslun sinni
Kailash í Hafnarfirði.
VIÐTAL
14 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 30.5. 2021