Skólablaðið - 01.11.1973, Blaðsíða 3

Hfoitor tocit
POCClflCKAfl COUIA^b
AEMOKPATHMECKAfl
PABOMAfl HAPTIfl
MCKPA
IN MEMORIAM
V.I.Lenín
KlTOðOXlR
Einn helzti kostur menntaskóla-
blaða e.t.v. hve ljóslega þau bera
um sitt andlega umhverfi, þótt ekki
sé einlægt jafn sýnt hvaða þættir
eru atkvæðamestir um mótun þess.
Sambdð nemenda við skólann, oft
mörkuð áhrifum utan úr samfélaginu,
ræður miklu um árangur skólastarfs.
Þó er skólinn jafnan sá, er mest
ítök hefur um þankagang nemendanna,
og hvort og hvernig þeir tjá sig.
Hin megna óánægja og leiði, er æ
verður áþreifanlegri, er óbrigðull
vottur þess, hvílíkt farg hann er
mönnum á sinni. 0g enn eru önnur
teikn þess, að skólasetan eykur þeim
amalund, og það svo að vert væri að
kanna hvort ekki jaðri víða við
sálræn örkuml. Almenn slenlinja £
skólalífinu vekur ýmsar spurningar.
Er M.R. e.t.v. einhvers konar sér-
fyrirbæri að þessu leyti? Veldur
húsnæðisekla eða er orsakanna að
leita utan skólaveggja? Hefur skól-
inn ekki fylgt eftir félagslegum
framförum? Eða er það þéttbýlið,
sem er niðurdrepandi og slævir
broddinn ur skólalífinu með fram-
boði sínu á annars konar afþreyj-
ingu? óneitanlega virðist sem
menntaskólinn hafi yfir að ráða
einhvers konar svefnþornum, er
geri fólk jafnvel skeytingarlaust
um þá skemmilegu ánauð, er hann
hneppir í andríki þess og sköpun-
argáfu. Kannski er galdurinn sá,
að ofþóga því svo með ónytjar og
sálkrenkjandi þurrastagli, að það
sér ekki ut ur augum. Svo er ekki
veitzt að neinum ákveðnum vald-
hafa, ekki einu sinni auðvaldinu.
Nauðsynlegar breytingar verða ein-
ungis knuðar fram fyrir frumkvæði
nemenda sjálfra.
Er fólk flettir hinum síðustu
skólablöðum, fer varla hjá að því
surni í augum. Hvert um sig er
raunar sannur og truverðugur vitnis-
burður um skelfilegt áfall,sem að
því er virðist heilbrigt fólk hefur
mátt þola á næmu mótunarskeiði æfi
sinnar. Hvílík útjöskun og örníð-
sla. Flest bera skrif sú arna um
slíka andlega ofþrúgun að hamlar
eðlilegri sjálfstjáningu og sviftir
þau lífi og anda. Sumt er undir
áhrifum kennslubóka og annað hefur
fólki líklegast verið innprentað á
einhverjum dularfullum kvöldfundum
í húsgagnalausum leskompum úti í
bæ. Er því kappgjarna lesfólki
ekki sízt að þakka það hrokbull-
andi andríki er síðustu blöð hafa
einkennzt af, eða hitt þó heldur.
Yfirleitt vantar þó ekki að fólk
sýni tilburði til að slíta sig
frá síbyljunni, en flestir verða
þeir þó til enn frekari staðfest-
ingar á hversu gagnteknir þeir
eru af henni. Tekst því þegar
bezt lætur að vera óskiljanlegt,
en oftar er útkoman klúr og ó-
smekkví s o
Það er Menntaskólanum £
Reykjav£k háborin hneisa, að mál-
gagn nemenda skuli ekki einu sinni
jafnbrýna slælegu gagnfræðaskóla-
blaði. Það helgast þó ekki ein-
vörðungu af þv£, sem skrifað er £
blaðið, heldur berum við hin, er
engu skeyttum, hvert sinn part af
skömminni. Ekki er heldur sann-
gjarnt að hrakyrða þá, er fyrir
blaðinu stóðu, þv£ að vafalaust
er sökin ekki einasta þeirra, að
forsendur brast fyrir útgáfu þess.
Fors£ða blaðsins er skemmtilega
yfirlætislaus og útlit þess sam-
viskusamlega unnið. Innihaldið
lýtur £ mörgu þv£ er áður er sagt,
en £ heild er það of teygt og
hjallhangið. Sem oft áður þefar
blaðið nú af hjárænulegu alþýðu-
snobbi og fylgir þv£ hvumleitt
gjálfur og nasahvæs. Námsleiði
virðist annars valdur þeirrar ó-
gerðar er blaðinu háir. Einnig
er áberandi hve einstaka texti
er herfilega saman settur. Sumt
er ólæsilegt, og virðist höndum
hafa verið kastað til við próf-
arkales tur.
Það er s£zt að ósynju að menn
hefur £ seinni t£ð firnað á, að
ákveðin persóna hér £ skóla er
tekin að sl£gr£ða hverri blað-
snefu, er dagsljós l£tur. Nú
s£ðast birtir skólablaðið af henni
flannastóra mynd og er persónunnar
ekki sjaldnar getið en 9 sinnum.
Undirritaður leyfir sér að spyrja:
Hvað hefur þessi gamli pottasleikir
félagsmála menntaskólans svo sem
unnið sér til frægðar annað er rassa
kastast á stolnu traktorsskriflif
um óttubil £ afskekktu krummaskuði,
austfirsku?
13-10. '73.
GUNNAR PÁLSSON