Freyja - 01.03.1934, Side 18

1
18 -
PEEY JA
6. Gr
okkur samt. Þá lofuðum viö henni aö éta svolítið. Svo lögöuia við
af stað heim. ViÖ földum okkur bak við kofa; sem var þar. En þeg-
ar kýrin sá aö viö vorum farnir, lagði hdn af staö á eftir og
fann okkur. Þá fórum viö út aö á, sem rann þar, og þaö var hólmi
í henni miðri, Við stukkun fyrst út á hólmann og svo af honum út
á hinn bakkann. Nú stóð kýrin eftir á hinum bakkanum. Viö gengum
svo niður eftir og yfir brú, sem var á ánni, og svo beina leið
heim. Og um kvöldið fórum við bara upp eftir og hún elti okkur,
þegar við fórum heim.
Jón Löve.
DÝRASAGA.
it t* u i) ií n n ti tt íi .. tt u n n u
Þaö var lítill hvolpur þar sem eg var í surnar. Hann
var 9 vikna, þegar hann kom. Hann fókk ekki að vera úti fyrsta
daginn, en daginn eftir hafði eg hann meö mór út á tún dálítinn
tíma. Svo fór eg meö hann heim til aö láta hann sofa, en þegar
eg fór út, þá ískraði hann svo mikið, aö það var helzt ekki hagt
að hafa hann inni fyrstu dagana. Eg þurfti að passa hann, svo að
tíkin stœli honurn ekki. Þá vsri hún vís meö að drepa hann í ánni,
sem hún þurfti aö fara yfir meö hann. Hvolpurinn elti mig. hvert
sem eg fór.
Si.gurður Þ. Sigurðsson,
DÝRASAGA.
H it ií»w ttnsi ttiíu r> Rti tí
ÞaÖ var svartur hundur þar sem eg var í sunar og hann
heitir Hrafn. Hann er meinlaus og þaö er gaman aö leika sár við
hann. Hann er mjög vitur, hann er eins árs. Hann er alltaf úti
á næturnar og ver alltaf túnið. Ef nokkur skepna kernur í túnið,
þá geltir hann. Hann sefur við eldhússtrompinn, því aö það er
torfeldhús og mænirinn er svo breiöur. Það var heimaalningur á
næsta bæ, og hann var svo oft hjá okkur og kom oft inn í ba, og
hundurinn urraöi fyrst á hann, en svo hætti hann því og lambið
lák sár oft við hundinn og elti mennina.
Olgeir Kr. Axelsson.
- Hvernig fannstu veðrið í
lítilegunni?
— Þaö var vandalaust. Það
var alltaf rátt utan við
tjaldið.