Morgunblaðið - 13.07.2021, Síða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 13. JÚLÍ 2021
✝
Tryggvi Ing-
ólfsson var
fæddur í Neðri-Dal
undir Vestur-
Eyjafjöllum 16.
mars 1950. Tryggvi
lést 5. júlí 2021, 71
árs að aldri.
Tryggvi var sonur
hjónanna Þor-
bjargar Eggerts-
dóttur og Ingólfs
Ingvarssonar sem
bæði eru látin. Systkini Tryggva
eru Ingvar, f. 1940 (látinn), Lilja,
f. 1943, Svala, f. 1944 (látin), and-
vana fædd systir (1948). Fóst-
ursystir Ásta Gréta Björnsdóttir,
f. 1957.
Tryggvi og Elísabet Andrés-
dóttir frá Vatnsdal í Fljótshlíð
gengu í hjónaband á nýársdag
1972. Foreldrar Elísabetar voru
Þorgerður Guðrún Sveinsdóttir
og Andrés Magnússon. Börn
Tryggva og Elísabetar eru: 1)
Finnur Bjarki, giftur Magneu
Þóreyju og eiga þau fjögur börn.
Elstur er Hilmar Tryggvi, í sam-
búð með Emelíu og eiga þau eina
dóttur, Birnu Þóreyju, Andrea
þess næstu 26 árin. Fyrirtæki
þeirra unnu að mörgum stórum
verkefnum, m.a. gerð íþrótta-
valla í Mosfellsbæ, að Laug-
arvatni og í Laugardal í Reykja-
vík.
Tryggvi var virkur í félags-
málum alla tíð, stofnfélagi Kiw-
anisklúbbsins Dímon og var um
tíma formaður klúbbsins, að
auki var hann félagi í björg-
unarsveitinni Dagrenningu á
Hvolsvelli. Hann var einnig lið-
tækur í starfi Sjálfstæðisflokks-
ins í Suðurlandskjördæmi.
Tryggvi sat í hreppsnefnd Hvol-
hrepps 1986-1998 og gegndi
jafnhliða því ýmsum trún-
aðarstörfum. Sat í sveitarstjórn í
nýsameinuðu sveitarfélagi
Rangárþings eystra frá árinu
2002-2006.
Vorið 2006 lenti Tryggvi í al-
varlegu slysi er hann féll af hest-
baki, hlaut mænuskaða og lam-
aðist fyrir neðan háls. Vegna
örlaga þessa slyss þurfti Tryggvi
aðstoð við allar helstu athafnir
daglegs lífs. Naut hann aðhlynn-
ingar á hjúkrunarheimili Ljós-
heima á Selfossi síðustu tvö árin
þar sem hann lést í faðmi fjöl-
skyldunnar.
Útför fer fram 13. júlí 2021
klukkan 14 í Selfosskirkju.
Ósk, í sambúð með
Inga Birni og yngst-
ir koma tvíburarnir
Bjarki Leó og
Bjartur Elí. 2)
Berglind Elva, á
einn son, Róbert
Sindra. 3) Þorbjörg,
gift Guðmundi Ár-
manni og eiga þau
þrjú börn, Böðvar
Thor, Elvar Atla og
Elísabetu Talíu. 4)
Aníta Þorgerður, í sambúð með
Árna Fal. Fyrir hjónaband átti
Tryggvi soninn Guðmund og á
hann einn son, Kristófer Orra.
Tryggvi ólst upp í Neðri-Dal
hjá foreldrum sínum og lauk
gagnfræðaprófi frá Skógaskóla
árið 1966. Fór í kjölfarið út á
vinnumarkaðinn þar sem hann
stundaði sjómennsku í sex ver-
tíðir frá Vestmannaeyjum og
Þorlákshöfn en hóf vörubílaút-
gerð árið 1973. Seinna tók við
rekstur vinnuvéla og verkefni
við jarðvinnu. Hann stofnaði
verktakafyrirtækið Jón og
Tryggvi ehf. með Jóni Ósk-
arssyni árið 1980 og stóð rekstur
Elsku Tryggvi
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín
Elísabet (Dista).
Nú er komið að kveðjustund,
pabbi minn, mig langar að minn-
ast þín með ljóði sem varð mér
hugleikið er þú slasaðist og þú
stóðst frammi fyrir mikilli áskor-
un.
Ef öndvert allt þér gengur
og undan halla fer,
skal sókn í huga hafin
og hún mun bjarga þér.
Við getum eigin ævi
í óskafarveg leitt
og vaxið hverjum vanda,
sé vilja beitt.
(Kristján frá Djúpalæk)
Ég kveð þig, pabbi minn, með
vinsemd og virðingu,
Guðmundur Tryggvason.
Elsku pabbi minn, hetja lífs
míns.
Pabbi minn var ótrúleg mann-
eskja og hann hefur farið í gegn-
um lífið með vægast sagt skraut-
legum hætti með klettinn hana
mömmu mína við hlið sér allan
tímann.
Pabbi hafði ungur mikinn
áhuga á ljósmyndun og var að-
alstjarnan hjá honum í byrjun,
hundurinn Karó. Þessi áhugi
fylgdi honum alla tíð. Eftir pabba
liggja margar heimildir af mynd-
efni sem við fjölskyldan fáum not-
ið til framtíðar. Pabbi hafði áhuga
á öllu sem viðkom vélum og tækj-
um enda starfaði hann lengst af
við slík verkefni. Hann var vand-
virkur og vinnusamur og lét verk-
in tala. Mikill bílaáhugamaður og
mjög hrifin af Volvo, stundum að-
eins of, að mér, unglingum,
fannst þegar komnir voru tveir
gulir í hlaðið og svo seinna einn
grænn.
Vegna vinnu sinnar þá fór
hann víða um Rangárvallasýslu
og vann verkefni á ýmsum bæj-
um, þekkti sýsluna sína eins og
lófann á sér. Við kölluðum hann
oft landfræðinginn okkar. Hann
kunni landið utan að og var dug-
legur að fræða okkur, börnin sín,
á þeim fjölmörgu ferðum og úti-
legum sem við fórum í. Mamma
og pabbi voru alltaf dugleg að
ferðast sérstaklega á sumrin en
þá oft helgarferðir. Fyrst var það
með gula og græna Tjaldborgar-
tjaldið sem mér og Finni Bjarka
fannst vera höll. Við ferðuðumst
mikið um hálendið og einnig
Þórsmörk sem var sá staður sem
við ferðuðumst oftast til, enda
nánast í heimahögum pabba.
Þórsmörkin átti alltaf sérstakan
stað í hjarta pabba og var því sér-
lega ánægjulegt að geta farið
með honum í slíka ferð fyrir tæp-
um tveimur árum með hluta af
stórfjölskyldu pabba. Minning
sem fær hjartað til að hlýna.
Síðustu vikur hef ég verið þess
heiðurs aðnjótandi að eiga í mikl-
um samskiptum við umönnunar-
aðila pabba og það var gaman að
heyra allar sögurnar um vinátt-
una og traustið sem hann og þau
upplifðu saman. Pabbi var nefni-
lega mjög áhugasamur um að
kynnast sínum umönnunaraðil-
um og heyra þeirra sögur, þar lá
traustið.
Ég gisti inni hjá pabba í nokkr-
ar nætur við hljóm öndunarvélar
nú undir það síðasta og er ég
þakklát fyrir að hafa gefið okkur
þann tíma þegar styttist í leiðar-
lok. Við fjölskyldan áttum alla tíð
stað hjá honum til að fá ráð og
stuðning. Núna í seinni tíð ræddi
ég oft við pabba á dýpri og tilfinn-
ingalegri nótum og það er ómet-
anlegt. Við pabbi vorum langt frá
því í gegnum tíðina að vera alltaf
sammála og stundum ákváðum
við að vera sammála um að vera
ósammála, en eitt er víst og við
ræddum það fyrir nokkrum vik-
um, að alltaf, alltaf væri hjartað á
réttum stað.
Elsku pabbi, það er erfitt að
hugsa til þess að eiga ekki eftir að
hitta þig aftur og stórt tómarúm
sem hefur opnast núna. En ég er
líka þakklát fyrir að þú sért laus
úr lömuðum líkama og getir nú
leikið frjáls í sumarlandinu með
foreldrum, systkinum, vinum og
Karó. Svo ertu líka örugglega
farin að fljúga einhverri flottri
flugvél, fara á hestbak, taka
myndir og dansa.
Ég elska þig alltaf,
takk fyrir allt sem þú hefur
gefið mér,
þín dóttir
Berglind Elva.
Meira á: https://mbl.is/andlat/
Elsku pabbi minn.
Þá ertu farinn í sumarlandið.
Ég geri ráð fyrir því að þú hafir
byrjað á að fljúga yfir gosið og
sért kominn á traktorsgröfu.
Það er sárt að hugsa til þess að
hitta þig ekki aftur og spjalla við
þig um heima og geima. Þú varst
mikill sögumaður og mundir allan
fjandann. Líka bara svo fjandi
hnyttinn og skemmtilegur. Áttir
auðvelt með að kalla fram hlátur
hjá manni og reyndist húmorinn
þér mikill styrkur, sértaklega eft-
ir að þú lentir í hestaslysinu, sem
breytti bókstaflega öllu hjá þér
og okkur sem í kringum þig eru.
Ég hef reynt að tileinka mér og
nýta þann styrk sem þú hafðir til
að takast á við öll þau verkefni
sem fyrir þig voru lögð. Uppgjöf
var aldrei inni í myndinni, alveg
fram á síðasta dag. Alveg magn-
aður.
Minningarnar streyma um
duglegan, útsjónarsaman og
vandvirkan mann. Alvöru verk-
taka sem vann stundum aðeins of
mikið. Fyrir slysið örlagaríka var
planið að vinna minna og njóta
meira. Meðal annars að fjölga
hestunum. Ekki varð úr því, en
mamma hefur alfarið séð um þá
iðkun og gerir enn. Ekkert smá
dugleg þessi kona sem þú nældir
þér í fyrir rúmum 50 árum. Áður
var ég alltaf með ykkur í hesta-
stússinu. Ég hélt löppum á með-
an þú járnaðir og oftast nær fór-
um við saman og með mömmu að
gefa á kvöldin og moka flórinn.
Margar eftirminnilegar og
skemmtilegar hestaferðir að
baki.
Flugmennskan var eitt af þín-
um stóru áhugamálum. Mér þótti
svalt að eiga pabba sem gat flogið
út um allt. Ósjaldan var skroppið
til Eyja í kaffi til Svölu, systur
þinnar, og að hitt frændfólkið
okkar þar. Sæl minning er þegar
þú bauðst mér með þér í flugtúr á
Höfn í Hornafirði á Kiwanisfund.
Ferðin var skemmtileg fyrir 8 ára
stelpuna, þótt ég hafi lítinn áhuga
haft á fundinum sem slíkum.
Þú vannst mörg verk í gegnum
tíðina og fékk ég að skottast með
að hluta til í mörgum þeirra. Ég
var afar stolt af íþróttavöllunum
sem þú og þínir menn gerðu enda
sérleg áhugamanneskja um
íþróttir. Varmárvöllur í Mos-
fellsbæ stóð þar upp úr, en þeir
voru nokkrir sem þið kláruðuð.
Ég var mikið með þér á verk-
stæðinu. Þú tjáðir væntumþykju
þína með því að bjóða manni með
í vörubílinn eða gröfuna. Það var
svo gaman að fá að vera með. Ég
fékk vinnu hjá þér frekar ung.
Potaði niður vegstikum út um alla
Rangárvallasýslu ásamt fleiri
góðum. 17 ára vann ég sumarið
hjá þér á Nesjavöllum og það var
eftirminnilegt og skemmtilegt.
Félagsmálin voru þér hugleik-
in. Þú lést til þín taka og áttir
stóran þátt í mörg ár í að byggja
upp samfélagið á Hvolsvelli,
ásamt því að vinna þar margs
konar verkefni sem boðin voru út.
Eftir að þú lentir í örlagaríka
slysinu höfum við getað notið
gæðastunda saman fjölskyldan.
Mikill skóli og ég vil meina að við
höfum styrkst öll við þá reynslu.
Ég er ævinlega þakklát fyrir að
þú hafir ekki horfið af braut fyrir
15 árum, því það hefði svo sann-
arlega getað farið á þann veginn.
Þá hefðir þú m.a. ekki kynnst
þremur börnunum okkar Gumma
og þau ekki þér. Það er dýrmætt.
Elsku pabbi minn. Ég mun
alltaf geyma þig í hjarta mínu.
Ég elska þig – þangað til næst.
Þín dóttir
Þorbjörg Tryggvadóttir.
Elsku pabbi minn, það er mér
nístandi sársauki að hugsa til
þess að fá ekki að hitta þig og tala
við þig aftur.
Það fyrsta sem kemur upp í
huga minn þegar ég hugsa til
baka er hversu heppin ég var og
er með foreldra. Stundirnar við
borðið í eldhúskróknum, hestast-
ússið, útilegurnar, ferðalögin. Við
vorum náin og dugleg að gera alls
konar hluti saman.
Þriðjudagskvöld, þegar
mamma fór í kór, voru okkar
gæðastundir. Í kvöldmat var yf-
irleitt spælt egg eða pylsur. Síðar
um kvöldið stóðu yfir æfingar á
fiðlu og seinna meir þverflautu
hjá heimasætunni, en ástæða
þess var einfaldlega sú að á mið-
vikudögum voru tónlistartímar.
Ég skil vel, eftir að ég varð eldri,
af hverju pabbi fékk sér gin og
greip í glas þessi kvöld og hversu
þolinmóður hann var gagnvart
þessum misgóðu tónlistararíum
mínum.
Mér fannst mikið sport að fá að
fara með pabba í vinnuna. Ferð-
irnar í vörubílunum voru það
allra besta, þeim fylgdi yfirleitt
stopp í sjoppu þar sem keypt var
rækjusamloka, gosdrykkur og
súkkulaðistykki.
Mér er ofarlega í huga hvað
pabbi gat gert margt, mér fannst
hann geta allt. Hann óð í öll þau
verkefni sem þurfti. Hann inn-
réttaði íbúð í bílskúrnum, gerði
upp hesthúsið, mætti með gröfur
og tæki í garðinn fyrir mömmu og
alltaf til í að aðstoða aðra.
Þann 15. apríl 2006 breyttist
allt. Þá hófst nýr kafli í lífi okkar
allra. Hann var erfiður, en dýr-
mætur og lærdómsríkur. Þetta
var eins og að læra á lífið upp á
nýtt. Ég sá það svo vel eftir slysið
hversu gott ég hafði það, hve
heppin ég var með allt þegar öllu
var kippt í burtu frá okkur, öllu
því sem var svo sjálfsagt.
Pabbi tók þá ákvörðun að berj-
ast fyrir lífi sínu og það gerði
hann svo sannarlega. Hann gerði
það besta úr aðstæðum. Hann tók
þátt og fylgdist vel með öllu því
sem við fjölskyldan tókum okkur
fyrir hendur. Þrátt fyrir að
hreyfigeta fyrir neðan háls hafi
ekki verið til staðar eftir slys, var
hann sami góði pabbinn, með
sama kalda húmorinn og alltaf til
staðar þó svo að knús og klapp á
bakið væri ekki möguleiki.
Elsku pabbi, þú ert mín fyr-
irmynd og munt allaf vera. Þú ert
hvatning til að gera vel og halda
áfram þegar á móti blæs. Bar-
áttuvilji þinn og æðruleysi var
aðdáunarvert. Þú kenndir mér að
njóta hverrar stundar og alls þess
sem við höfum. Þú sýndir mér í
verki að lífið snýst ekki um í
hverju maður lendir heldur
hvernig maður ætlar að vinna úr
því og tækla hlutina. Þú gast það
sem þú ætlaðir þér og ég vil vera
eins og þú.
Takk fyrir að hringja, senda
skilaboð á Facebook, hvatn-
inguna og stuðninginn sem þú
veittir alla tíð. Ég mun sakna
þess að sjá skítaglottið þitt, heyra
brandarana þína og hlusta á
merkissögur úr þínum visku-
brunni þótt þær hafi oft verið
misgáfulegar.
Þú varst hetja sem lagðir í erf-
itt stríð og þú vannst hvern einn
og einasta bardaga fram á síðustu
stundu. Það er enginn eins og þú.
Ég mun sjá til þess að minn-
ingu þinni verði haldið á lofti með
húmor og gleði að vopni eins og
þér einum var lagið.
Þökk fyrir allt og allt.
Þín yngsta dóttir,
Aníta Þorgerður
Tryggvadóttir.
Meira :́ https://mbl.is/andlat/
Elsku afi minn, takk fyrir allt
sem þú hefur gefið okkur og
kennt. Þú gafst okkur auka fimm-
tán ár af ást, minningum, mögn-
uðum upplifunum, bíltúrum upp
um allar sveitir, skemmtilegum
sögum og gæðastundum. Þú
kenndir mér um baráttu, lífsvilja
og styrk eins og enginn annar
hefði geta gert. Þú ert fyrirmynd
mín í öllu lífinu. Í hvert skipti sem
mig langar að gefast upp þá
hjálparðu mér að komast í gegn-
um það og klára. Þú kenndir okk-
ur öllum svo endalaust mikið í
þessu lífi, elsku afi minn, og nú er
komið að okkur að bera boðskap-
inn áfram.
Takk fyrir allt, afi minn, og ég
hlakka til að taka sprettinn loks-
ins með þér í sumarlandinu þegar
að því kemur.
Róbert Sindri Berglindarson.
Að leiðarlokum Tryggva, mágs
míns, langar mig að fá að minnast
hans með nokkrum orðum og
þakka farinn veg. Ég tók fljótt
eftir því þegar ég fór að búa með
Ingvari, bróður hans, að Tryggvi
var mikill atorku- og verkmaður í
öllum þeim störfum sem hann tók
sér fyrir hendur. Hann var í eðli
sínu athafnamaður sem lét verkin
tala, hafði skýr markmið og var
óhræddur við að framkvæma
þau. Hann kom víða við sögu,
stofnaði m.a. verktakafyrirtækið
Jón og Tryggva, og þau hjónin
stofnuðu fyrirtækið Leistaprjón.
Hann sat í sveitarstjórn Hvol-
hrepps um árabil og gegndi
margvíslegum trúnaðarstörfum
fyrir Sjálfstæðisflokkinn.
Þegar þeir bræður hittust
ræddu þeir gjarnan um æskuárin
undir Fjöllunum, rifjuðu upp sög-
ur og hermdu aðeins eftir. En
fyrst og síðast ræddu þeir um all-
ar framkvæmdirnar sem þeir
voru að vinna að, enda menn sem
lifðu og hrærðust í uppbygging-
ar- og samgöngumálum landsins.
Það var mikill harmur þegar
Tryggvi slasaðist alvarlega en
aldrei bugaðist hann og sýndi
mikinn styrk og æðruleysi allt
þar til yfir lauk.
Ég er honum ævinlega þakklát
fyrir allan þann styrk og kjark
sem hann gaf mér á erfiðum tím-
um þegar Ingvar, bróðir hans,
lést.
Kæra Dista og fjölskyldan öll,
ég færi ykkur mínar innilegustu
samúðarkveðjur. Megi minning
um góðan dreng lifa í hjörtum
okkar allra.
Helga Fjóla Guðnadóttir.
Í dag kveð ég æskufélaga
minn, skólabróður og samferða-
mann Tryggva Ingólfsson frá
Neðra-Dal undir Eyjafjöllum.
Okkar fyrstu kynni lágu saman
gegnum barnaskólann við Selja-
land, og síðar Héraðsskólann í
Skógum. Þar frá skildu leiðir að
hluta, en aldrei svo að tryggt
samband okkar hélst um alla tíð.
Ég til frekara náms, en Tryggvi á
vettvang almenna atvinnumark-
aðarins. Þar lét Tryggvi ríkulega
að sér kveða til sjós og lands,
margrómaður fyrir dugnað og
framtakssemi, trúr sínum störf-
um og yfirboðurum. Tryggvi bar
nafn sitt með rentu. Að verða vin-
ur Tryggva í upphafi, þýddi
gagnkvæma mannrækt og virð-
ingu um ókomin ár. Tryggur sín-
um í leik og starfi með viðeigandi
gamansemi í allri nærveru og
umgengni. Vendipunktur í lífi
Tryggva, fjölskyldu hans og vina,
er það hörmulega slys er hann
hlaut við áhugamál sitt, hesta-
mennskuna. Þar skal undirritað-
ur vitna um, með aðkomu í upp-
hafi, að hafa aldrei upplifað jafn
kröftugan lífsvilja sem Tryggvi
sýndi í eilífri von um bata. En
vonir geta brugðist. Sumpart í
stöðunni, að vera ósáttur við að
búa með sál sína í vanmáttugum
líkama, breytti Tryggvi ótrúlegu
hugarafli til sjálfsbjargar. Og
tæknin snerist honum í vil með
þróun tækjabúnaðar, tölvulausna
og frábærrar læknaþjónustu.
Óhikað vatt Tryggvi sér inn á þá
tæknibraut með virðingarverð-
um árangri, sem nægði honum til
baráttu við „kerfið“ sem brást
honum í blóra við réttlætið,
tryggð og ást sem hann bar alla
tíð til sinnar heimasveitar. Hugsi
þeir sem hugsa! Ætíð, og við áfall
sitt, var Tryggva umhugað um
fjölskyldu sína, velferð hennar og
framtíð. Reyndi að láta öllum líða
vel í kringum sig og létta álag.
Umhyggjuna fékk hann endur-
goldna í einstakri samheldni og
ást eiginkonu, afkomenda og
venslafólks. Kveð þig kæri vinur,
og þakka samfylgd, tryggð og að-
stoð. Aðstandendur: Eigið samúð
mína alla.
Þorberg Ólafsson.
Maður hefur nú frá orfi gengið
til hvíldar. Sveitungi minn,
flokksbróðir og vinur lét sig ekki
muna um stórvirkin. Um langt
árabil stóð hann fyrir stærstu
framkvæmdum, bruddi grjót,
byggði brýr; slétt og bratt, breitt
og mjótt. Traustastir til alls
áræðis réðust þeir félagar í
stærstu verk með öflugustu vél-
um. En þræðirnir í lífsveg
Tryggva voru ekki spunnir
venjulegum þráðum og á dundu
feikn fárs og illvegir. Nú gat hinn
verkslyngi maður ekki lengur
beitt tækjum sínum og tólum.
Höfuðið eitt varð nú verkfæri
hans, yrkisefni og yndisauki okk-
ur öllum sem hann deildi með
stundum sínum og minningum.
Saga Tryggva Ingólfssonar er
hvort tveggja í senn, sigur lækna-
vísinda, sigur lífs yfir dauða en
um leið hryggilegur vitnisburður
um veikleika, kerfis, þróttleysi og
meðalmennsku. En fyrst og
fremst er sagan hetjusaga
Tryggva og fjölskyldu hans sem
aldrei lét að sér hvarfla að gefast
upp og þótt langir kaflar og
beisklundaðir væru á veginum
hélt Tryggvi alltaf birtu skap-
gerðar sinnar. Lífsviljinn var
óbugaður; aldrei var slegið und-
an. Göngu hans um langa götu og
krókótta er lokið. Hann hefur
haldið til austurs eilífa.
Í Guðs friði
Óskar Magnússon.
Tryggvi Ingólfsson
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
ALDA ÞÓRÐARDÓTTIR,
andaðist á gjörgæsludeild Landspítalans
föstudaginn 2. júlí.
Útför hennar fer fram frá Akureyrarkirkju
15. júlí klukkan 13.
Jón Viðar Valsteinsson
Arnar Valsteinsson Kristín Rós Óladóttir
Alda Ólína Arnarsdóttir
María Arnarsdóttir
Auður Arnarsdóttir