Morgunblaðið - Sunnudagur - 18.07.2021, Side 29

kom því við kaunin á mörgum en
þar þóttu hinir geistlegu sveinar
nudda sér ótæpilega utan í glys-
bylgjuna sem tröllreið þá málm-
heimum. Ég meina, syntagítarar,
útvarpsvænir smellir og allur pakk-
inn. Judas stóð svo sannarlega und-
ir nafni. Hvaða samleið átti þessi
virðulega sveit með Poison og Möt-
ley Crüe? spurðu menn og hristu
loðinn makkann.
Það eru ábyggilega meira en
þrjátíu ár síðan ég hef rennt Turbo í
gegn og hún er svo sem söm við sig.
Hress sumarplata sem engum
manni myndi detta í hug að setja á
fóninn á aðventu eða þorra. Og sem
slík þolir hún alveg hlustun enda
þótt hún standi skífunum sem áður
voru nefndar vitaskuld langt að
baki. Enda sneru þeir prestlingar
strax á næstu plötu, Ram It Down,
frá villu síns vegar. Þyngdu sig á ný
og greikkuðu sporið. Og hafa aldrei
litið um öxl – en sveitin er enn í fullu
fjöri, orðin 52 vetra.
Lentu á vafasömum lista
Allt um það. Tilgangur þessarar
greinar er ekki að segja ykkur frá
því að ég hafi óvænt dustað rykið af
Turbo – enda þótt það sé í eðli sínu
fréttnæmt – heldur að minna ykkur
á, að þar er að finna mjög merkilegt
lag, ekki í tónlistarlegum heldur
menningarpólitískum skilningi. Við
erum að sjálfsögðu að tala um fjórða
lagið á A-hliðinni, Parental Guid-
ance, sem var svar Judas Priest við
þeim tíðindum að bandið hefði lent á
lista sérstakrar nefndar um siðgæði
í dægurtónlist, PMRC, yfir fimmtán
lög sem börnum og ungmennum
bæri með öllum tiltækum ráðum að
varast vegna þess hvað textinn í
þeim væri ósiðlegur og stórkostlega
varasamur. „Filthy 15“ eða „15 við-
bjóðslög“, kallaðist listinn og varð
snemma frægur að endemum.
Lagið sem fór fyrir brjóstið á
nefndinni var Eat Me Alive af Def-
enders of the Faith, sem kom út
1984, og þá sérstaklega eftirfarandi
brot úr textanum.
Groan in the pleasure zone
Gasping from the heat …
I’m gonna force you at gunpoint
To eat me alive …
Squealing in passion as the rod
steel injects.
„Guðlast og kynferðislega ögr-
andi,“ sagði nefndin fullum fetum en
frægasti liðsmaður hennar var Tip-
per Gore, sem seinna varð vara-
forsetafrú í Hvíta húsinu. Rammur
BDSM-fnykur þótti af laginu.
Priest var ekki í amalegum fé-
lagsskap á listanum; þarna voru líka
málmhausarnir í W.A.S.P. með
slagarann geðþekka Animal (Fuck
Like a Beast), Merciful Fate, Ve-
nom, Black Sabbath, AC/DC, Twis-
ted Sister og meira að segja Def
Leppard. Einnig var þar að finna
vinsæla sykurpoppara eins og
Prince, Madonnu, Cyndi Lauper
(Synd í lopa) og Sheenu Easton.
Engin leið að misskilja
Prestlingar gerðust diplómatískir í
sínum viðbrögðum við listanum.
„Við skiljum að einhvers staðar
þurfa mörkin að liggja,“ sagði Rob
Halford, söngvari bandsins, árið
1986, „en ég get ekki með neinu
móti séð að við höfum gert neitt sem
túlka má sem skaðlegt eða eyði-
leggjandi. Guð forði okkur frá slíku
enda myndi það binda endi á feril
okkar á einni nóttu.“
Engin leið er þó að misskilja
skilaboðin í Parental Guidance.
Lagið hefst á þessum orðum:
You say I waste my life away, but I live
it to the full
And how would you know anyway,
you’re just mister dull
Why don’t you get into the things
we do today
You could lose twenty years right
away, so we say
We don’t need, no, no no no paren-
tal guidance here.
Höggvið er í sama knérunn í öðru
lagi á Turbo, Private Property.
Í samtali við tímaritið Rolling
Stone árið 2008 sagði Halford að
Priest væri í eðli sínu ekki band sem
ögraði ríkjandi gildum í samfélaginu
en nefndin hefði snúið upp á hend-
urnar á þeim. „Við vorum bara að
enduróma orð yngri aðdáenda okk-
ar: Mamma ykkar og pabbi kunna
ekki við tónlistina ykkar, hafa aldrei
og munu aldrei gera það. Við erum á
ykkar bandi. Þannig var það þá og
er enn – upp að vissu marki.“
AFP
18.7. 2021 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 29
VIÐ LEITUM AÐ
LISTAVERKUM
Áhugasamir geta haft samband í
síma 551-0400
ERUM AÐ TAKA Á MÓTI VERKUM Á NÆSTA LISTMUNAUPPBOÐ
ÆVI Það tók hann ekki nema
fimmtíu ár en nú er Robby Krieger,
gítarleikari The Doors, að verða
tilbúinn með endurminningar sínar
sem heita því fróma nafni: Set The
Night On Fire: Living, Dying, And
Playing Guitar With The Doors.
Jeff Alulis heldur um pennann og
mun bókin vera í vinjettuformi. Út-
gáfudagur liggur fyrir, 12. október
næstkomandi. Hermt er að Krieger
opni sig um litríkan feril sveit-
arinnar, sína innri djöfla og fræg-
asta glóðaraugað í rokksögunni.
Frægasta glóðarauga rokksins
Krieger hefur frá ýmsu að segja.
AFP
BÓKSALA 7.-13. JÚLÍ
Listinn er tekinn saman af Eymundsson
1 Bréfið
Kathryn Hughes
2 Litla bókabúðin við vatnið
Jenny Colgan
3
Fimmtudagsmorð-
klúbburinn
Richard Osman
4 Leyndarmál
Sophie Kinsella
5 Palli Playstation
Gunnar Helgason
6 Slétt og brugðið
Árelía Eydís Guðmundsdóttir
7 Independent People
Halldór Laxness
8 Fjölskylda fyrir byrjendur
Sarah Morgan
9 Erfinginn
Camilla Sten
10 Sagas Of The Icelanders
Ýmsir höfundar
1 Palli Playstation
Gunnar Helgason
2 Kettlingur kallaður Tígur
Holly Webb
3 Villt dýr – lyftispjaldabók
David Hawcock
4
Litlir lærdómshestar
– stafir
Elízabeth Golding
5 Slökkvilið – lyftispjaldabók
David Hawcock
6 Lyftimyndir – sveitin
Junissa Bianda
7
Ég fer í fríið með Andrési
og félögum
Walt Disney
8
Múmínsnáðinn og
Jónsmessuráðgátan
Tove Jansson
9 Stelpan sem fauk
Halla Eysteinsdóttir
10 Íslandsbók barnanna
Margrét Tryggvadóttir
Allar bækur
Barnabækur
„Allar bækur eru góðar. Og allar
bækur eru vondar. Engar bækur
eru allar góðar, og engar heldur
allar vondar.“
– Þórbergur Þórðarson.
Hlutföll góðs og ills eru ekki
hnífjöfn þegar kemur að bókum;
sumar bækur eru miklu meira
góðar en vondar. Og öfugt. Ég les
bækur í staðinn fyrir að horfa á
sjónvarpið en á þessu er stigs-
munur fremur en eðlismunur. Hef
ég því lesið ógrynni af misgóðum
afþreyingarbók-
um og er nú loks
komin á þann stað
í lífinu að ég er
farin að geta lesið
sumar þeirra aftur
að nokkrum árum
liðnum án þess að
muna nokkurn
skapaðan hlut úr þeim; þar með
talin mikilvæg atriði eins og til
dæmis hver morðinginn er. Þetta
þykir mér eftirsóknarvert ástand
þar sem ég hef alltaf öfundað lítil
börn af því að geta hlustað á sömu
söguna aftur og aftur. Eðlismunur
er þó fremur en stigsmunur á mér
og börnunum hvað þetta snertir
því þau vita hvað gerist næst en ég
ekki. En mér er eiginlega alveg
sama þar sem sá tími nálgast óð-
fluga að ég geti lesið 6-8 bækur af
þessu tagi til skiptis en af því álít
ég að mikið hagræði muni skapast
í lífi mínu auk þess sem ég verð þá
ekki lengur hundelt af illa inn-
rættum bókasafnsstarfsmönnum
sem eru illa lesnir í Prédikaranum
þar sem beinlínis er tekið fram að
sérhver hlutur undir himninum
hafi sinn tíma, þar með talin skil á
bókasafnsbókum. Höfundar sem
verða í 6-8 bóka staflanum mínum
verða m.a. þær Ruth Ware,
Pamela Crane, Paula Daly og
Angela Marsons. Allt meira góðar
en vondar bækur.
Af öðrum toga eru svo bækur
sem ekki gleymast svo auðveld-
lega. Enginn sem hefur skoðun á
Onlyfans og samtímanum yfirhöf-
uð má til dæmis láta undir höfuð
leggjast að lesa bók Marie
Darrieussecq, Truismes, frá 1996
sem heitir Gylting í íslenskri þýð-
ingu Adolfs Friðrikssonar (1998).
Önnur mjög eftirminnileg bók er
Litla stúlkan og sígarettan (2005)
eftir Benoit Duteurtre og Und-
irgefni (2015) eftir Michel Houlle-
beq. Tvær síðarnefndu bækurnar
þýddi Friðrik Rafnsson.
Það skemmtilegasta við kenn-
arastarfið er óvissustigið en að
velja bækur fyrir aðra getur bæði
heppnast og misheppnast.
Snemma á þessu ári valdi ég bók-
ina Austur (2019) eftir Braga Pál
Sigurðarson fyrir frábæran nem-
endahóp og er skemmst frá því að
segja að þetta val heppnaðist al-
veg einstaklega vel. Við fengum
Braga svo í heimsókn til að ræða
um bókina og það var rúsínan í
pylsuendanum. Ég mæli með
heimsókn Braga eftir lestur bók-
arinnar en hún ætti alls ekki að
vera miðaldra fólki með fastar
tekjur í saumaklúbbum og les-
hringjum fjárhagslega ofviða.
Bókin sem ég er að lesa núna er
svo snilldarverk en hún heitir
Apeirogon (2020) eftir Colum
McCann og byggir á sögum Palest-
ínumannsins Bassam Aramin og
Ísraelsmannsins Rami Alhanan.
Hingað til sýnist mér að þessi bók
falli utan mengja Þórbergs því hún
er bara góð; ekkert vond.
DÓRÓTHEA JÚLÍA ER AÐ LESA
Hlutföll góðs og ills
Dóróthea Júlía
Siglaugsdóttir
er fagstjóri og
kennari.