Fiskifréttir


Fiskifréttir - 08.07.2005, Blaðsíða 5

Fiskifréttir - 08.07.2005, Blaðsíða 5
FISKIFRETTIR 8. júlí 2005 7.-10. september 2005 • www.icefish.is 5 SKOÐUN Réttast að lesa fyrst og skrífa svo — eftir Árna Bjarnason Það er yfirleitt af hinu góða þegar greinaskrif vekja viðbrögð og leiða til frekari umfjöllunar um málefnið. Það á sannarlega við í því tilfelli sem hér um ræðir en þar er á ferðinni grein Gísla Unnsteinssonar skipstjóra á Tjaldinum til varnar vinnuveit- anda sínum, Guðmundi Krist- jánssyni útgerðarmanni. Gísli kemur víða við í grein sinni og mærir Guðmund óspart á milli þess sem hann gagnrýnir mig og reyndar sjómannaforystuna alla fyrir ósveigjanleika, skilnings- leysi og þröngsýni. Ekki veit ég hvar, eða með hvaða hætti Gísli hefur kynnt sér kjarasamning þann sem undirritaður var sl. haust, en talsverð vanhöld virðast vera á því að hann hafi meðtekið það sem í þeim samningi felst. I öllu falli eyðir hann mestu púðr- inu i að býsnast yfir afturhalds- semi sjómannaforystunnar í mönnunarmálum, en stærsta breytingin sem fólgin var í haust- samningnum var einmitt að vinda ofan af ákvæðum varðandi mönnun fiskiskipaflotans með það að leiðarljósi að hvorki yrðu fleiri né færri menn á hverju skipi en þörf væri fyrir. Sem sagt raun- mönnun á fiskiskipaflotann. Mönnunarmálin Eins og þeir vita sem á annað borð fylgdust með, þá var það að- ferðafræðin varðandi mönnun og með hvaða hætti hún tengdist því að búa til forsendur fyrir auknu framlagi útgerða í lífeyrissjóð, aukinn rétt til séreignarlífeyris- sparnaðar, hærra framlags í styrktarsjóð og fl. sem hvað harð- asta gagnrýnina fékk frá sjó- mönnum. Gagnrýni sjómanna fólst í því að þeim þótti ýmist með réttu eður ei sem þeir væru sjálfir að borga að miklu leyti þennan svo- kallaða félagsmálapakka. En hvað sem annars má um þennan samning segja, þá liggur það í öllu falli fyrir að sam- kvæmt honum er búið að galopna fyrir manna- fjölda um borð í fiski- skipum þótt það virðist hafa farið algjörlega fram hjá Gísla Unn- steinssyni. Aðal hættan sem þessu fylgir er sú að einhverjir útgerðarmenn freistist til að ganga of langt og hreinlega undir- manni skip. Mótrök mín voru og eru þau að til lengri tíma litið hljóti mál að skipast með þeim hætti að skipstjórar og útgerðar- menn komist að sameiginlegri nið- urstöðu um þá mönnun sem mestu skilar til beggja aðila með hliðsjón af gæðamálum, öryggisþáttum og eðlilegu vinnuálagi áhafnar. Þeir þættir verða ekki uppfylltir til lang- frama á undirmönnuðu skipi. Gísli segist hafa sótt sjóinn á togara. Ekki veit ég hversu löng togara- mennska hans var, en umfjöllun hans um þann þátt ber því miður ekki vitni um mikla þekkingu á því sem hann er að tjá sig um. Hvað varðar möguleika á breyttu róðrar- mynstri, mönnunarákvæðum eða kjarasamningnum yfir höfuð, þá virðist hann hreinlega vera að gagnrýna þau út frá gamla samn- ingnum en ekki þeim sem undirrit- aður var sl. haust. Undarleg þversögn Gísli bendir réttilega á þá vá sem felst í hugsanlegri innrás út- lendinga á íslensk fiskiskip og spyr hvort sjómannaforystunni sé ekki ljós þessi hættulega þróun og hvort ekki sé ástæða til að bregðast við þessu ástandi. Því er til að svara að okkur er þessi hætta mjög ljós. Einnig er ljóst að vísasti veg- urinn til þess að hættan breytist í staðreynd felst í því að útgerðar- menn geri það að skilyrði fyrir ráðningu á sín skip að sjómenn gangi úr stéttarfélögum sínum. Þar með opnast greiðasta leið sem til hefur verið fram að þessu gagnvart útlendingum. Þetta hefur aðeins einn útgerðarmaður gert hingað til, hvað sem framtíðin ber í skauti sér. Gegn þessu vilja sjómannasamtök- in berjast. Gísli er dyggur stuðn- „Ekki veit ég hvar, eða með hvaða hætti Gísli hefur kynnt sér kjarasamning þann sem undirritaður var sl. haust, en talsverð vanhöld virðast vera á því að hann hafi meðtekið það sem í þeim samningi felst.” ingsmaður Guðmundar og segist jafnframt sjálfur styðja áframhald- andi tilveru stéttarfélaga en kallar það á sama tíma sandkassaleik þegar forysta sjómannasamtakanna bregst við þessari atlögu Guð- mundar að stéttarfélögunum. Þolinmæði í grein Gísla er eftirfarandi sleg- ið upp feitletruðu. Það mætti örugglega ná góðum árangri ef menn eins og Arni Bjarnason gæfu sér góðan tíma, hlust- uðu á Guðmund og reyndu að nýta sér hugmyndir hans til að bæta kjör um- bjóðenda sinna. Á sínum tíma snemma á samningsferlinu átt- um við fundi með Guðmundi og gáfum okkur góðan tíma til að hlusta á hans rök og hugmyndir. Þekking Gísla á vinnuveitanda sín- um virðist ekki rista nægilega djúpt þar sem hann álítur að Guðmundur hafi til að bera þá þolinmæði sem þarf til að gefa sér góðan tíma til lausna í málum af þessu tagi. Því fer víðsfjarri að svo sé. Það sem gerðist var einfaldlega með þeim hætti að samtök sjómanna höfnuðu því að semja prívat og persónulega við Guðmund Kristjánsson án þess að hafa lokið því sem fyrir lá þ.e.a.s. að klára samninga við sam- tök útgerðarmanna LIU. Það taldi Guðmundur óásættanlega niður- stöðu og lagði þar með í sína „upp- byggilegu” einkasiglingu. Leitaði hann lögfræðiráðgjafar þar sem krufin voru hugtök eins og félaga- frelsi, skylduaðild og fleira í þeim dúr. Tilgangurinn var að finna að- ferð sem dygði til að komast upp með að stofna útgerðarfyrirtæki og gera út íslenskan togara án þess að þurfa að hlíta þeim lögmálum og samskiptareglum sem viðgengist hafa milli aðila innan sjávarútvegs- ins um árabil. Segja má að víða sé og hafi verið pottur brotinn í þess- um samskiptum gegnum árin, en það breytir því ekki að rniklar og dýrar fórnir hafa verið færðar af hálfu sjómanna fyrir sínum kjörum. Mér finnst að þeir sem halda uppi vörnum fyrir útgerðarmann sem með einbeittum vilja vinnur að því að brjóta niður það sem áratugi hefur tekið að byggja upp, þeir séu með þvi að sýna óvirðingu stór- um hópi sjómanna sem fórnað hafa tekjum og jafnvel starfi til að berjast fyrir réttindum sínum. Framhjáhald Mikið hefur verið rætt og ritað um framhjáhald í íjölmiðlum að undanfornu. Þekktir einstaklingar eru nafngreindir og pressan veltir sér upp úr hremmingum þessa fólks. Til að Fiskifréttir verði ekki út- undan í framhjáhaldsumræðunni þá vil ég enda þennan pistil á því að benda á það furðulega framhjá- hald sem Guðmundur Kristjáns- son stundar glaðbeittur um þessar mundir. Hann er lögformlega í sambúð með LÍU sem staðfest er á skilmerkilegan hátt m.a. með því að hann er þar stjórnarmaður í aðalstjórn og gegnir þar þeim skyldum sem slíkri sambúð fylgir. Síðan heldur hann fram hjá sam- tökum útgerðarmanna fyrir opn- um tjöldum með hjákonu sem heitir Sólbakur ehf. Ekki er nóg að um framhjáhald sé að ræða heldur einnig það sem ekki er síð- ur ámælisvert, en það er misnotk- un í tengslum við framhjáhaldið. Þessu myndi ég ekki una ef ég væri í sambúð með Guðmundi og stjórnarmaður í LÍÚ. Staka: Það er svo margt sem fyrir ber sem er að vejjastfyrir mér það höndlar ekki hver sem er að halda frnrn hjó sjúlfum sér. Höfundur er forseti Farmanna- og fiski- mannasambands íslands. Þorskalifur: Verðið of lágt - segir útgerðarmaður Krístjáns S. SH-23 „Verðið sem Lysi hf. greiðir fyrir lifrina er einfaldlega of lágt til þess að það borgi sig að hirða hana. Það er of mikið umstang fyrir 30 krónur á kílóið, hvað þá lægri fjárhæðina seni boðin var áður. Hins vegar bauðst Faxamarkaður til þess að taka af okkur lifur fyr- ir 45 krónur kflóið í vetur og ég og margir fleiri slógum til og lögð- um upp lifur þar.” Þetta sagði Kristján Runólfs- son útgerðarmaður Kristjáns S. SH í samtali við Fiskifréttir, en hann hafði samband í tilefni af umfjöllun okkar um söfnun og nýtingu þorskalirfrar fyrir skömmu. Örn Smárason forstöðumaður Fiskmarkaðar íslands í Reykjavík (Faxamarkaðar) tjáði Fiskifréttum að þeir hefðu keypt lifur á föstu verði, 45 kr/kg, í einn eða tvo mánuði á síðustu vetrarvertíð fyr- ir fyrirtæki sem selt hefði hana á- fram til Danmerkur, þar sem hún hefði farið í niðursuðu. Því má bæta við að samkvæmt skrá Islandsmarkaðar voru seld 318 tonn af lifur á íslensku fisk- mörkuðunum á síðasta ári að verðmæti 8,7 milljónir króna. Meðalverð var 27,41 kr/kg. ^ Úthafskarfi: Ástæða tií að óttast ofveiði — segir Eggert Guðmundsson, forstjóri HB-Granda Þau skip HB-Granda sem eru á úthafskarfaveiðum á Reykjanes- hrygg verða það enn um sinn þrátt fyrir að aflinn hafi verið fremur tregur, eða um tonn á togtímann þegar best lætur. Ekki stendur til annað en að ná þeim kvóta sem úgerðinni var úthlutað, sem er nær 11.000 tonn. Þessi skip eru Þerney, Örfirisey, Venus og Helga María. „Skipin gætu verið að færa sig austar, nær Grænlandi á næstunni, en veiðin hefur verið fremur dræm lengst af, það hefur ekki náðst neinn sérstakur dampur í þetta,” segir Eggert Guðmundsson, forstjóri HB- Granda í samtali við Fiskifréttir. — Það er mikil ásókn í út- hafskarfann þegar veiðin er fyrir utan landhelgislínuna, jjöldi skipa að veiðum á tiltölulega litlum bletti. Óttastu að það sé verið að ofveiða úthafskarfann? „Viss ástæða er til að óttast það þegar allur þessi floti er á svæðinu og auk þess nokkur „sjóræningja- skip”. Það jákvæða er að menn hafa verið einarðir í aðgerðum við að stöðva veiðar þessara ólöglegu skipa, og Landhelgisgæslan tekið þátt i því með því að fylgjast með hvert farið er með aflann til lönd- unar. Þær aðgerðir hafa leitt til þess að þau hafa orðið að landa í Afr- íku.” Einnig kom fram hjá Eggert að veiðar á norsk-islensku síldinni á nýja skipi HB-Granda, Engey RE, ganga vel en skipið er milli Jan Mayen og Svalbarða. „Aflinn hefur alveg verið þokkalegur, eða upp í 400 tonn á dag en vinnslan um borð afkastar um 200 tonn ef síldin er flökuð og fryst sem er um 500 tonn upp úr sjó. Þetta er smærri síld en fékkst meðan skipið var hér norðaustur af Langanesi, svo af- köstin eru ekki eins mikil. Veiðin er því nálægt afkastagetunni eins og er,” segir Eggert Guðmundsson, forstjóri HB-Granda.

x

Fiskifréttir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fiskifréttir
https://timarit.is/publication/1594

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.