Huginn - 01.12.1938, Blaðsíða 15

V ' »
I ^ún^fóstra var gömiil og grálynd,
i --di'ón ge^mdi í horninu vönd.
| Og væri ég ódæll og argur,
- oft greip hún þann karl ser í
I Man Ig að rnarga stundu^
| Ig mændi'yfir pökin grá,^
| £>ar uppi' yfir húsunum. háu
| ég himininn bláa sá.
i
| Og paðan kom ljlsið ljúfa,
| sem læddist um gluggann inn
I og geislinn, sem gaf mlr kossa
; á grátna og foruga kinn.
i Arunum fjölgaði óðum,
| - Ig átti að vinna mer brauð.
j fil verkanna jpotti Ig bungur,
- peir líktu mlr oft við sauð.
i Alltaf sem framandi fangi,
j mlr^finnst Ig í pessari borg,
! - hér hef Ig alið minn aldur
'j allan, við brá og sorg.
| I fárækt hlr^verð Ig að vinna,
j - í viðgar hún^hneppti mitt allt
! úg er sifellt á sorgarleiðum
| og sinnið er bungt og kalt.
En þegar sólin ^sendir
: sinn yl yfir lífsins h,jarn,
; ég finn Ig er^sumarsins sonur,
, en sorganna fósturbarn.
Gríma.