Dagrenning - 01.04.1942, Blaðsíða 10

999
DAGRENNING.
Enginn má ætla þaS, aS herra Bíld verSi gleymt í þessu
dánumanna tali. Hann er í mörgu líkur Ása í “businessinu,” og
oft aS mörgu leyti átt þar samleiS, en samt heldég, aS Bíldur sé
ekki eins mikill blessaSur öSlingur, þó hann hafi góSar taugar-
Hann hefir margt boriS viS, sem ég er þó fáfróSur í. En einhver
laug því í mig fyrir löngu síSan, aS hann hafi til Klondyke fariS
og auSgast þar af gulli og gullsandi, var víst ekki smeikur um aS
hann yrSi drepinn, sem kom þar stöku sinnum fyrir, því margir
álíta aS gull-leitarmenn séu bráSfeigir, en þaS er nú ósvikin lýgi,
því BÍIdur er lifandi enn þá, og hefir góSa matarlyst. Einnig
mun hann hafa haft “spekúlands-sjón” í Winnipeg.veriS ritstjóri
annars blaSsins okkar, lét þá engann vaSa ofan í sig aS óþörfu,
og sýndi meS því aSalsætt NorSmanna, líka lent í kirkju-mála
rifrildi, og lét þar ekki í minni pokann, svo aS hinir máttu þá
“lúffa,” var háttsettur í annari heimferSarnefndinni á þúsund-
ára hátfS íslendinga. MeSan á slíku stóS, leit þaS út sem aS þaS
væri þegjandi leikur milli nefndanna, sem þá voru aS berjast
fyrir því, aSfá sem fiesta landa á sinn lista. AuSvitaS var þess-
um nefndum gefiS nafn, og þaS ekki af verri endanum! Ekki
þætti mér ótrúlegt aS Bíldur, á þeim útreiSum, hafi dottaS á
kvöldfundunum, eftir fundarhöld og ferSalög á daginn. En svo
orSlengi ég ekki meira um þaS, því Fúsi, skáldiS okkar, hefir sett
saman þulu um söfnun þeirra “spenamanna” og kvæSi um heim-
ferS þeirra, sem flestum er kunnugt Svo er þaS síSast en ekki
síst, aS nú er hann nýkominn norSan úr Flóa þar, sem hann var
aS vinna fyrir Hudson Bay, aS kenna Eskimóum aS liagnýta
sér æSarfuglinn á réttan hátt, (en ekki éta hann), sem þeim mun
þó vera kærast, en gefa ekkert fyrir dúninn.
Svo sagSi mér koná, aS hann hefSi fariS lystitúr til Græn-
lands, (því konur eru frétta fróSar þá vel líggur á þeim). Mun
hann hafa fariS til aS sjá gömlu íslenzku bygSirnar þar, sjálfsagt
sofiS í gömlu bæjarrústunum hans Eiríks rauSa, og rústum Þor-