Dagrenning - 01.04.1942, Blaðsíða 20

1009
DAGRENNING.
þarna Yar. Sjö menn fengu aS
tala svona viS fóJk frá öSrum
heirni gegn um þennan síma á
þessum fundi. Ekki fékk ég aS
tala viS neinn.
ÞriSja skiftiS, sem ég kom
þarna, máttum viS spyrja einn-
ar spurningar, en urSum þó aS
skrifa hana á blaS; kom svo til
okkar stúlka og tók miSana og
setti þá í stórann bauk; kveíkti
síSan í þeim svo allir sáu —
miSillinn kom þar hvergi nærri
og snerti engan miSann. Ég
kom meS spurningu frá GuS-
björgu Þorkelsson. Hún hafSi
fengiS slag og lá þá veik, Ég
kom til hennar og reyndi aS
hressa hana og gefa hennj
“treatment. ” Ég sagSi henni
frá þessum miSli og hún baS
mig aS fara meS spurningu til
hans fyrir sig, og spurningin
var: hvort henni batnaái, Ég
sagSi henni aS skrifa sjálf þaS,
sem hún vildi spyrja, setja þaS
i umslag og loka því, svo skyldi
ég fara meS þaS, Þegar veriS
var aS taka númerin, þá ætlaSi
ég aS fá þeim, sem þaS gerSi,
umslagiS, en fann þá aS þaS
hafSi orSiS eftir heima í vasa á
öSrum jákka. Ég srifaSi því
spurninguna og var henni svo
brent meS hinum. Á spurning-
unni var númer. Þegar miSill-
inn kom til mín, þá segir hann
aS konunni batni, þaS sé hér
maSur sem heiti Jón Bergmann,
ög hann segi aS henni batni.
Þegar égsvo kom heim til mín,
þá tók ég umslagiS úr jakka-
vasanum og reif þaS sundur.
Hún hafSi skrifaS á íslenzku
þessi orS: “Vilt þú, Jón Berg-
mann, segja mér hvort aS mér
batni?” ÞaS var engin í kirkj-
unni, sem vissi hvaS hún hafSi
skrifaS, svo þaS var enginn
hugarstraumur frá okkur, sem
í kirkjunni vorum.
Þeir hafa oft sagt mér frá
öSrum heimi aS hugskeyti okk-
ar kæmu eins skýrt til þeirra,
eins og þegar viSsendum hraS-
skeyti til vina vorra hér á jörS-
inni. Ég hefi haft reynslu af
því sjálfur, og ætla ég aS segja
ykkur frá tveimur tilfellum af
reynslu minni í því sambandi:
ÞaS var kona, sem mörg-
um er kunn, en sem ég vil ekki
nefna hér meS nafni, hún misti
dóttur sína og sáu þau hjónin