Jólastjarnan - 01.12.1931, Síða 11

7. D
Jólastjarnan -9
strákinn þar með okkur, en hinir krakkarnir héldu áfram og ætluðu að bí
rið svonefndan Dreplæk. Við hittum nú strákinn, sem hét Páll, og spurðu
la-n-n hvort hann ætlaði að koma, en hann sagáist ekki hafa beðið hann um
^að. Eg sagði, að hann yrði að biðja um það strax, en hann sagðist ekki
íafa einurð á því og hað mig að biðja hann um það. Eg gerði það, og sag
oann, að hann mætti fara. Við beizluðum hestinn og fórum á stað. Þegar
við komum að Dreplæk, voru þar allir, nema stelpurnar, og biðum við efti
þeim. Svo lögðum við af stað og vorurn 13 í allt. Við riðum nú hart. Svo
fórum við af baki og höfðu sumir hestaskifti $g hafði hestaskifti við
Palla, því að hans hestur var svo hastur. Eg v.-.rð mjög feginn, því að ha'-
var mikið viljugri. Það gerði ekki svo,mikið^til, þótt hann væri hastur.
Svo riðum við upp í Vatnstungu og fórum að tína ber, Þegar við vorum bú-
in að tína dálítið af berjum, fórum við að ná £ hestana, og svo fórum vi
ríðandi upp með Haukadalsvatni og svo af stað heim á leið. Við fórum af
baki á leiðinni að leika okkur. Þegar við vorum búin að leika okkur dá-
litla stund, héldum við áfram heim á leið. Þegar við komum að Ikmguárbrú
gáðum við á klukkuna. Við máttum vera lengur og fórum því niöur í hvamm
til að fara í leiki. Við fórum í marga leiki, og svo gáðum við aftur á
klukkuna. M urðurn við að fara heim að láta inn kýrnar. Við tókum þv£
hestana og fórurn á bak og kvöddumst og riðum heim.
IJ M J ó L I 3f. Magnús Þorsteinssoh.
ti tk u ti tl t* u tr h w ifii ritJ li
Jólin eru að ganga £ garð. Það er sá dagrir, sem Jesús fæddist
á, og ég hiRkkfl. mjög mikið til þeirra. Það er sá mesti hát£ðardagur árs-
ins, og þá fara allflestir sveitabændur £ kaupstað, til aö fá sér nýja
skó og einhverja ávexti handa börnunum s£num, ef þeir eiga þau, annars
handa konunni og sjálfum sér. Mér þætti garnan aö vera einn vetur uppi £
sveit, og þá yrði eg að vera um jólin þar, og það yrði nú ekki það verst
Þá yrði maður að borða hangiðkjöt, ^sem er aðaljólamatur okkar Islendinge
Það er góður matur. Epli og appels£nur erp. ávextir, sem eru mikið borðac
ir á jólunum. Þeir koma frá útlöndum, vaxa þar á trjám, sem^guð hefir
skapað. Jólagjafir eru afhentar af foreldrum handa börnum sinum. Börnum
þykir gaman að fá jólagjafir. Það þótti mér, þegar ég var litill drengur
en það er nú farið að minnka, þvi að eg er orðinn svo stór, að það tekur
þv£ ekki, að fá smábarnajólagjsfir. En mig langar meira i almennilegar
jólagjafir, heldur en hitt.
EISA OG PUGLINIT. Ölafur Ingibergsson.
íí »»i\ m «ii tt t» 44 n w »j a íi rtv ---------- -----
Eg var.á Sámsstöðum £ Pljótshlið i sumar. Bærinn stendur undir
orekku, sem heitir Kinnin. Eyrir framan bæinn er stór kálgarður og fáein
tré. Ég var að koma heim og hafði verið að reka kýrnar. Þegar ég fór hjá
hlöðunni, sá ég að kisa stekkur út að tré einu i garðinum og legst niður
skammt frá þvi. Hún liggur þar dálitla stund. svo fer hún að skr£ða óskö>
hægt að trénu, og horfir alltaf upp £ það. Þegar hún er komin að trjábol-
num, klifrar hún upp á næstu grein ógn varlega. Svona hélt hún áfram, þax
til hún hættir að klifra við eina grein cg dregur sig saman £ einn kút 0,5
hendist fram á greinina og gnpur eitthvað, sem ég gat ekki greint hvaö
var. Greinin var veik og brotnaði.^Kxsa ætlaði að halda sér, en datt á
oakið og lá svolitla stund. M sa ég hvað það var. Það var þúfutittling—
ur. Eg ætlaði að taka hann^ af kisiu Hentist hún^i liáaloft með fuglinn 1
kjaftinum og ætlaði inn i bæ,_en þa kom nokkur £ dyrnar, sem kisu brá að
sjá. Það var hundur, sem heitir Lappi. Hann urraði illilega að kisu. Kisa
varð svo hrædd, að hún hljóp eins og hun gat upp £ heygarð og ég á eftir.