Morgunblaðið - 06.08.2021, Síða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. ÁGÚST 2021
✝
Gerður Þór-
katla Jón-
asdóttir fæddist í
Vetleifsholti í Ása-
hreppi 2. apríl
1929. Hún lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Dyngju, Egils-
stöðum 22. júlí
2021.
Foreldrar henn-
ar voru Jónas
Kristjánsson, f.
19.5. 1894 í Stekkholti, Bisk-
upstungum, d. 4.12. 1941, og
Ágústa Þorkelsdóttir, f. 19.8.
1896 á Brekkum í Hvolhreppi,
d. 30.6. 1974. Systkini Gerðar
Þórkötlu eru: Sigríður, f. 1925,
d. 2016, Þorkell, f. 1926, hann
lést rúmu ári síðar, Margrét
Jóna, f. 1927, d. 2020, Gunnar
Kristján, f. 1930, d. 1953, Þór-
Gerður Þórkatla giftist Jóni
Þorgilssyni frá Ægissíðu, f. 31.
mars 1931, hann lést 29. desem-
ber 1991. Gerður og Jón eign-
uðust tvo syni, Sævar, f. 1952,
og Þorgils Torfa, f. 1956. Sæv-
ar er ókvæntur og á þrjá syni;
Ragnar Fjalar, f. 1974, sem á
fjögur börn og eitt barnabarn,
Ægi, f. 1977, sem á fimm börn,
og Stein Heiðar, f. 2007. Þorgils
Torfi er kvæntur Þórhöllu Sig-
mundsdóttur og eiga þau fjögur
börn, Bersa, f. 1997, Flosa, f.
2000, Kötlu, f. 2002, og Ragnar,
f. 2006. Fyrir átti Þorgils Torfi
tvö börn; Örnu, f. 1978, sem á
tvö börn, og Jón, f. 1979.
Gerður Þórkatla og Jón
bjuggu á Hellu þar til Jón lést.
Gerður byggði sér síðan kúlu-
hús í landi Ægissíðu á móti
Hellu, sem hún kallaði Auðkúlu,
og ræktaði þar sinn skrúðgarð í
tæp 30 ár meðan kraftar
leyfðu.
Útför Gerðar Þórkötlu fer
fram frá Oddakirkju á Rang-
árvöllum í dag, 6. ágúst 2021,
klukkan 14.
unn, f. 1931, d.
2012, Áslaug, f.
1932, d. 2015, Lár-
us, f. 1933, d. 2012,
Jóhanna Rakel, f.
1935, Ingólfur
Gylfi, f. 1937, d.
2000, og Auður
Ásta, f. 1939.
Gerður Þórkatla
ólst upp í Vetleifs-
holti við gott atlæti
til 12 ára aldurs,
þar til faðir hennar lést eftir
erfið veikindi frá 10 börnum og
konu sinni. Þá var systkinahóp-
urinn brotinn upp og fóru
Gerður Þórkatla og Lárus
bróðir hennar í fóstur til föð-
ursystur sinnar Ólafar Krist-
jánsdóttur og Þorsteins Björns-
sonar í Selsundi á
Rangárvöllum.
Ein af mínum uppáhaldskon-
um er gengin. Kona sem ég
kynntist er ég og Torfi sonur
hennar rugluðum saman reytum.
Gerður var ekki bara tengda-
mamma mín heldur líka mín
besta vinkona. Hún var rólynd,
raungóð, vinnusöm og hafði
endalausan tíma til að gefa vin-
um sínum og fjölskyldu. Alltaf
var Gerður boðin og búin að að-
stoða mig við barnauppeldi,
gestamóttöku, skutl og hvað
annað sem leggst til í dagsins
önn. Börnin okkar Torfa voru
vön því að eiga ömmu sem bjó í
kúluhúsi, þar sem sumar var allt
árið. Þar sem rósir og vínber
spruttu og lystigarður var allt
um kring. Gerða amma var engin
venjuleg amma. Hún kom til
fræjum og græðlingum, mokaði
holur, ræktaði kartöflur, kropp-
aði í beðum, stússaði í hænunum
sínum og skar út. Gerður gerði
hluti sem enginn hafði trú á að
kona á hennar aldri gerði, hún
lét ekki álit annarra hafa áhrif á
sig, ef hún ætlaði sér eitthvað
gerði hún það. Gerður var alltaf
að, alveg fram á kvöld er hún
settist niður og fékk sér einn hit-
aðan Elefant í glas til að slaka
niður. Hún var engri lík.
Núna síðustu árin dvaldi hún
Gerður á dvalarheimilinu
Dyngju á Egilsstöðum og erum
við endalaust þakklát hjónin yfir
að hafa getað haft hana í nálægð
við okkur. Stundum vissi hún
blessunin ekki alveg hvar hún
var stödd, var þá kannski í Vet-
leifsholti eða uppi í Selsundi en
alltaf var hún hress og glöð og
sagði manni frá ýmsu sem á
daga hennar hafði drifið.
Gerður kenndi mér hversu
miklu það skipti að vera sönn, já-
kvæð og vinnusöm. Þannig
myndu draumar manns rætast.
Þakka þér Gerður mín allt
sem þú hefur gert fyrir mig og
mína og far þú í friði í sumar-
landið sem þú varst óþreytandi
að tala um.
Þórhalla Sigmundsdóttir.
Elsku amma Gerða er farin
frá okkur.
Með þolinmæði sinni, elju og
ákveðni náði amma Gerða að búa
til paradís í Auðkúlu. Það var
alltaf hægt að kíkja í heimsókn
og var okkur alltaf mætt með
brosi á vör og bakkelsi á borði
sem hún sagðist hafa „bakað“ í
búðinni. Það var oftar en ekki í
þessum heimsóknum sem maður
endaði ofan í blómabeði með
klippur eða klóru í hendi. Ég við-
urkenni það fúslega að mér
finnst garðyrkja ekki það
skemmtilegasta sem ég geri, en
með ömmu Gerðu sér við hlið
með sína grænu fingur og
ástríðu fyrir plöntum urðu þess-
ar stundir í garðinum skemmti-
legar og mér dýrmætar.
Amma Gerða fékk gælunafnið
amma kúl meðal okkar systkin-
anna vegna húsakosts síns. Oft
komu vinir mínir með mér í æv-
intýraleit til ömmu kúl og fannst
mér óumdeilanlega að amma mín
væri svalasta amman á svæðinu.
Takk amma kúl fyrir allar
stundirnar, hvíldu í friði í
draumalandinu þínu.
Katla Torfadóttir.
Þegar ég sá Gerði fyrst var ég
fimm ára en hún ellefu. Hún var
nýkomin úr jarðarför föður síns,
sem var móðurbróðir minn.
Hann dó frá 11 börnum, Gerða
og Lárus komu til okkar og voru
þar til þau fóru að vinna. Gerða
varð strax stóra góða systir mín,
þar sem ég var yngst. Hún var
yndisleg og áttum við alla tíð
góða vináttu við hana og síðar
manninn hennar, Jón Þorgilsson
frá Ægissíðu. Þau komu komu til
okkar á hjónahópsárshátíð og
gistu og við fórum til þeirra á
þorrablót með þeim og gistum
hjá þeim, það voru góðar stund-
ir.
Eftir að hún fór að vinna á
Hellu kom ég til hennar í fríum
frá heimavistarskólanum Strönd,
það voru miklar gæðastundir
með Gerðu. Við fórum fyrst til
Þórsmerkur og gistum í tjaldi,
við gengum um alla Þórsmörk og
ég hef aldrei verið eins þreytt á
ævinni. Daginn eftir fórum við
að Hellu og var látið renna í heitt
bað fyrir mig því ég var með svo
miklar harðsperrur. Við átum
góðar stundir, t.d. í Haukadal
þar sem hún átti sumarbústað.
Þar var ég nokkur sumur með
börnum mínum í sumarfríum.
Svo var Heklukot byggt og vor-
um við með þeim hjónum í því í
rigningu og fór Jón maður Gerðu
með blaut föt á Hellu á kvöldin
og kom með þau þurr að morgni.
Hún var alltaf með fallegan garð
þar sem hún bjó og í sumarbú-
staðnum sínum.
Gerða var 62 ára ekkja þegar
hún ákvað að byggja kúluhús á
landi Ægissíðu en þau erfðu það
eftir foreldra Jóns. Var hún búin
að gróðursetja fullt af trjám sem
voru orðin nokkuð stór þegar
hún leitaði til Einars Þorsteins-
sonar arkitekts sem teiknaði
kúluhúsið.
Þegar við fengum lóð fyrir
sumarhús fórum við í skógrækt
Hafnarfjarðar og keyptum grá-
ösp, svo gaf hún mér landsnáms-
ösp og súluösp í garðinn við hús-
ið.
Hún sagði mér frá því að hún
hefði tekið á móti heilli rútu af
dönskum ellilífeyrisþegum og
þegar ég spurði hana hvort hún
væri tilbúin í að taka á móti rútu
af íslenskum ellilífeyrisþegum
sagði hún „já, það væri gaman“.
Ég var þá formaður ÍAK
(Íþróttafélag aldraða í Kópavogi)
og fórum við í ferð austur og
enduðum hjá Gerðu þar sem hún
bauð alla velkomna og gaf staup
af grand marnier. Var það topp-
urinn á ferðinni og oft minnst á
það þegar fjallað var um ferðina.
Gakktu hægt á lífsins vegi
góður drottinn fylgi þér.
Frelsarinn þig faðma megi
fögnum því sem liðið er.
(Ólöf Kristjánsdóttir)
Far þú í friði
friður Guðs þig blessi
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Matthías Jochumsson)
Sævar, Torfi, Þórhalla og fjöl-
skyldur, sendum ykkur okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Sigríður (Sigga), Sverrir
og fjölskyldur.
Gerður Þórkatla
Jónasdóttir
✝
Sturla Sævar
Karlsson fædd-
ist í Borgarnesi 9.
apríl 1949. Hann
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 15. júlí
2021.
Foreldrar hans
voru Karl Eyjólfur
Jónsson, starfs-
maður Vega-
gerðarinnar í Borg-
arnesi, f. 20. júní 1910, d. 20. ágúst
1986, og Áslaug Bachmann, f. 19.
desember 1910, d. 13. maí 2009.
Systkini: Jón Þór, f. 22. apríl
1933, d. 28. febrúar 2018, Guðrún,
f. 18. desember 1935, Guðjón
Bachmann, f. 30. október 1938,
Ásgeir Ægir, f. 12. september
1941, og Hjördís Edda, f. 10. des-
ember 1944.
Eftirlifandi eiginkona er Birna
Sigrún Gunnarsdóttir.
Sturla ólst upp í Borgarnesi og
byrjaði ungur að vinna ýmis störf
í sveit, verkamannavinnu og sjó-
mennsku, fyrst á Akraborginni,
síðar í millilandasiglingum hjá
Hafskip og Eimskip. Hann stund-
aði nám við Sjó-
mannaskólann og
var með stýrimanns-
réttindi á fiskibáta
og fór á nokkrar
vertíðir í Stykk-
ishólm og Ólafsvík.
Einnig sigldi hann á
varðskipinu Ægi í
síðasta þorskastríð-
inu.
Sturla og Birna
hófu búskap í Borg-
arnesi 1973 og byggðu hús í
Borgarvíkinni en stoppuðu stutt
og fluttu til Suður-Afríku þar
sem þau bjuggu í sex ár. Hann
lærði múrsmíði hjá Ágústi Guð-
mundssyni (Gösla) í Borgarnesi.
Sturla útskrifaðist með meist-
araréttindi frá Iðnskólanum í
Reykjavík og var sjálfstætt starf-
andi, stofnaði fyrirtækið Sveig
ehf. og vann við alhliða múrsmíði
á meðan heilsan leyfði. Eftir dvöl-
ina í Suður-Afríku byggðu þau
hús í Grafarvogi þar sem Sturla
bjó þar til hann kvaddi eftir erf-
iða baráttu við krabbamein.
Útför Sturlu fór fram frá
Grafarvogskirkju 28. júlí 2021.
Nú er harðri og óvægri bar-
áttu við illkynjað mein lokið fyrir
góðan vin, Sturlu Sævar Karls-
son múrarameistara. Kynni okk-
ar Stulla hófust þegar við fluttum
í götuna, í húsið á ská á móti hon-
um og Birnu árið 2007.
Ýmsum fannst karlinn hrjúfur
á yfirborðinu en við nánari kynni
kom fljótt í ljós að undir niðri var
gullhjarta og iðandi húmor.
Löngum stundum ræddum við
þjóðmálin, pólitíkina og ástandið
í þjóðfélaginu, stundum stand-
andi upp á endann úti á götu og
oft í bílskúr hvor annars.
Stulli var fróður um margt
enda sigldur maður, hann var til
sjós á kaupskipum og sigldi víða.
Hann var háseti hjá Landhelgis-
gæslunni og var í áhöfn Guð-
mundar Kærnested á varðskip-
inu Tý þegar HMS Falmouth
sigldi á varðskipið svo litlu mun-
aði að því hvolfdi, þetta var í
þorskastríðinu við útfærsluna á
landhelginni í 200 mílur.
Stulli og Birna kona hans
bjuggu í nokkurn tíma í Suður-
Afríku á þeim tíma þegar aðskiln-
aðarstefna var í gildi. Þar starf-
aði hann við húsbyggingar og
múrverk á tíma þegar þjóðfélagið
var slitið í sundur af mismunandi
þjóðfélagshópum sem helst
máttu ekki hafa samskipti sín á
milli.
Stulli var laghentur og úr-
ræðagóður og ekki datt mér í hug
að hefja framkvæmdir hér heima
við nema vera búinn að ræða það,
helst í smáatriðum, við hann áður
en framkvæmdir Hófust. Oftar
en ekki var hann kominn yfir til
mín til þess annaðhvort að segja
mér til eða taka út verkið.
Stulli reyndist öllum í fjöl-
skyldunni afskaplega vel og eitt
barnabarnið tók við hann sér-
stöku ástfóstri og þurfti að
hlaupa út til þess að heilsa upp á
Dulla eins og hún kallaði hann ef
hún vissi af honum úti.
Það eru mikil lífsgæði fólgin í
því að eiga góða nágranna og vini
í umhverfinu. Því kynntumst við
svo sannarlega í samskiptum
okkar við heiðurshjónin í Sveig-
húsum 15. Birnu, eftirlifandi eig-
inkonu hans, sendi ég mínar
dýpstu samúðarkveðjur. Þessa
góða og trausta vinar verður sárt
saknað um ókomin ár.
Viðar Garðarsson.
Sturla Sævar
Karlsson
✝
Svala Íris Svav-
arsdóttir fædd-
ist á Egilsstöðum 2.
febrúar 1962. Hún
lést af slysförum
21. júlí 2021.
Foreldrar henn-
ar eru Þórey Kol-
brún Halldórs-
dóttir, f. 1. júlí
1940, og Svavar
Þór Sigurðsson, f.
17. september
1937. Systkini Írisar eru: Úlfar
Þór, f. 17. september 1960,
Katla Rán,, f. 19. júní 1965, Ör-
lygur Óðinn, f. 27. september
1966, og Broddi Ægir, f. 17. júní
1968.
verandi sambýlismaður Söndru
er Sigmar Ari Valdimarsson, f.
10. júní 1994. Hann á soninn Ás-
mund Ara, f. 14. janúar 2017.
Íris ólst upp í foreldrahúsum
á Egilsstöðum og fór ung að
vinna. Árið 1979 flutti hún til
Akureyrar og kynntist þar Frið-
geiri eiginmanni sínum. Íris
lærði matartækni við VMA. Hún
vann í eldhúsi FSA frá 1981 til
2006. Frá árinu 2006 til dauða-
dags vann hún í mötuneyti Gler-
árskóla á Akureyri og var
lengst af matráður á þeim
vinnustað.
Útför Írisar var gerð frá
Glerárkirkju á Akureyri 30. júlí
2021.
Íris giftist 1.
ágúst 1987 Frið-
geiri Vilhjálmssyni,
f. 11. febrúar 1955.
Dætur Írisar og
Friðgeirs eru: 1)
Eva Rut, f. 19. febr-
úar 1983. Var áður
í sambúð með Jóni
Ævari Sveinbjörns-
syni, f. 24. apríl
1981, og eiga þau
börnin Emblu Eiri,
f. 29. júní 2003, og Hauk Hrafn,
f. 22. ágúst 2010. 2) Sandra Sif,
f. 4. janúar 1989. Var áður í
sambúð með Arnas Tilvikas, f. 4.
nóvember 1988, og eiga þau son-
inn Gabríel, f. 12. maí 2009. Nú-
Við hefðum ekki viljað missa af
því að kynnast henni Írisi mág-
konu okkar, en þetta orðtak not-
aði mamma okkar um vandað
fólk. Hún var falleg að utan sem
innan og var einstaklega ráðagóð
og rösk í því sem hún tók sér fyrir
hendur. Ósjaldan kom hún til að-
stoðar þegar veislur voru í und-
irbúningi hjá okkur systrum.
Hljóðlega og með snörum hand-
tökum varð veislan tilbúin fljót-
lega eftir að Íris lagði sitt af
mörkum. Oft kom hún óbeðin á
undan áætlun í samkvæmi hjá
okkur. Það kom sér mjög vel því
við vorum stundum seinar fyrir.
Íris var mikil fjölskyldukona
og lét sér mjög annt um eigin-
mann, dætur og barnabörn.
Helstu áhugamál Írisar voru
handavinna, blómarækt og úti-
vera. Margir nutu góðs af prjóna-
verkum hennar og annarri
handavinnu. Hún var mikil
blómakona og ræktaði m.a. sum-
arblóm, sem hún gaf gjarnan öðr-
um, þegar þau voru í fegursta
blóma. Hún var mikill göngu-
garpur. Gekk alltaf til og frá
vinnu. Hún naut þess einnig að
ganga úti í náttúrunni.
Íris var hæglát, vandvirk og
fumlaus í öllum sínum gerðum,
sem gerir þetta fráfall óraun-
verulegt og óskiljanlegt.
Elsku Friðgeir bróðir og fjöl-
skylda, við sendum ykkur inni-
legustu samúðarkveðjur. Minn-
ingin um góða konu mun lifa.
Álfhildur og
Sigríður (Sigga).
Elsku vinkona, undanfarnir
dagar hafa verið mjög óraun-
verulegir. Minningarnar leita á
hugann og ylja um leið og sorg og
söknuður sækja á.
Það var fyrir tæpum fjörutíu
árum sem kynni okkar Sveins
hófust við ykkur Friðgeir, þegar
við bjuggum öll í Víðilundi 4.
Fljótlega fór að takast með okkur
vinátta og við sem fjölskyldur eða
við tvær áttum góðar og
skemmtilegar stundir saman.
Ferðirnar á aðventunni með
börnin að sjá jólasveinana á svöl-
um KEA er ein þeirra með kakó-
drykkju og huggulegheitum á
eftir. „Konuleikfimin“ hjá Eddu
Hermanns, sem var ekki bara
leikfimi heldur líka að njóta
stundanna í gufu á eftir og spjalla
um allt og ekkert.
Nokkrum árum eftir kynni
okkar varstu komin í sauma-
klúbbinn minn og „féllst eins og
flís við rass“ í hópinn og þar verð-
ur þín sárt saknað. Mikil og góð
vinátta hefur verið öll þessi ár.
Eftir að við Sveinn fluttum
suður yfir heiðar varst þú dugleg
að láta mig vita þegar ég kom
norður ef það var saumaklúbbs-
kvöld, svo ég gæti komið og hitt
ykkur.
Við Sveinn erum þakklát fyrir
stundina sem við áttum með ykk-
ur Friðgeiri í vetur en það var
víst sú síðasta sem við áttum öll
fjögur saman. Þá var ákveðið að
hittast aftur í sumar þegar við
kæmum norður en af því getur
því miður ekki orðið.
Takk fyrir trausta og góða vin-
áttu elsku Íris, þín verður sárt
saknað. Mestur er þó missir og
söknuður Friðgeirs, Evu Rutar,
Söndru Sifjar, ömmubarnanna og
annarra ástvina, megi allar góðar
vættir og minningar umvefja þau
og ylja um ókomin ár.
Þínir vinir,
Kristín (Kittý)
og Sveinn.
Svala Íris Svavarsdóttir
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
ÞORLEIFUR SIGURLÁSSON
pípulagningameistari,
frá Reynistað í Vestmannaeyjum,
lést á Hraunbúðum í Vestmannaeyjum
laugardaginn 31. júlí. Útförin fer fram frá Landakirkju
föstudaginn 13. ágúst. Streymt verður frá athöfninni á vef
Landakirkju, landakirkja.is.
Aðalheiður Óskarsdóttir
Karen Tryggvadóttir
Kristín Ósk Þorleifsdóttir Jens Guðjón Einarsson
Kári Þorleifsson Agnes Einarsdóttir
Hafþór Þorleifsson Helga Hauksdóttir
Erna Þorleifsdóttir Valdimar Kristinsson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður, faðir, tengdafaðir
og afi,
SIGURÐUR KRISTJÁNSSON
vélstjóri,
Kópavogstúni 9,
lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð
í Kópavogi þriðjudaginn 13. júlí. Útför fer fram frá
Fossvogskirkju mánudaginn 9. ágúst klukkan 13.
Laufey Aðalsteinsdóttir
Aðalsteinn Sigurðsson Sigrún Agnes Rúnarsdóttir
Andri Dagur, Úlfur Ingi og Helga Karen