Morgunblaðið - 15.09.2021, Síða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 15. SEPTEMBER 2021
✝
Páll Ragnar
Sveinsson
fæddist í Reykja-
vík 6. maí 1952.
Hann lést á heimili
sínu, Sóltúni 2, 21.
ágúst 2021. Páll
var sonur
hjónanna Sveins
Magnússonar, f.
1919, d. 1989, og
Guðrúnar Sigur-
jónsdóttur, f.
1926, d. 2005.
Systur Páls voru Magnína, f.
1946, Guðrún Ragna, f. 1947,
d. 2009, Sigrún, f. 1957, og
Þuríður, f. 1963.
Börn Páls eru Bjarghildur,
f. 1973, hún á þrjú börn og tvö
barnabörn; Jóna Magnea, f.
1975, hún á fjögur börn og
þrjú barnabörn;
og Jakob, f. 1981,
hann á fjögur
börn.
Páll starfaði
alla sína tíð við
bifreiðaakstur og
–viðgerðir, lengst
af hjá GG og
Klæðningu, og rak
sjálfur um nokk-
urra ára skeið
flutningafyrirtæki
en seinustu árin
starfaði hann hjá ræktunar-
sambandi Flóa og Skeiða eða
þar til hann lét af störfum
2016 vegna veikinda.
Útför Páls fer fram frá
Digraneskirkju í dag, 15. sept-
ember 2021, og hefst athöfnin
klukkan 13.
Elsku elsku Palli, mikið of-
boðslega sakna ég þín enda
varstu minn uppáhaldsbróðir
og reyndar sá eini, ég var svo
heppin að fá að vera í daglegu
sambandi við þig síðastliðin ár
og er endalaust þakklát fyrir
þann tíma okkar.
Ég á fullt af minningabrotum
um þig frá því ég var lítil þar
sem þú passaðir alltaf upp á
mig og leyfðir mér að skottast
með þér hvert sem var þrátt
fyrir 12 ára aldursmun. Ég
man hvað ég beið spennt eftir
þér á kvöldin þegar þú komst
heim úr vinnunni og þitt fyrsta
verk var að taka hjálpardekkin
af hjólinu mínu því ég var víst
fullung til að hjóla hjálparlaust,
enda voru þau alltaf komin á að
morgni næsta dags.
Bílar og alls konar farartæki
voru þitt líf og yndi og var al-
veg sama hvort þú varst að
keyra eða gera við; það lék allt
í höndunum á þér, þannig að
það kom engum á óvart að þú
gerðir þungavinnuflutninga að
ævistarfi þínu ásamt því að
gera við bílana og var umtalað
hvað bílarnir þínir voru alltaf
glansandi og hreinir.
Þegar ég fékk loksins bílpróf
þá var það ekki svo sjaldan að
mamma þurfti að koma klesst-
um og lemstruðum bílum til þín
og þú varst alltaf snöggur að
rétta, teygja og mála og skila
þeim heilum til baka. Ófáir
voru bílasölurúntarnir okkar í
gegnum tíðina og má segja að
þú hafir smitað mig smávegis
af krónískri bíladellu og gátum
við oft talað vel og lengi um alls
lags bílamál.
Palli var ekki maður margra
orða og lagðist alls konar orða-
gjálfur ekki vel í hann og leið
honum oftast bara best í þögn-
inni. Þannig gat hann setið með
manni án þess að tala mikið,
bara njóta nærverunnar, og
aldrei heyrði ég hann hnjóða í
annað fólk.
Palli átti flutningafyrirtæki á
Suðurlandi í nokkur ár við
mjög góðan orðstír og minnast
sveitungarnir hans enn í dag
með hlýju og umtalað hversu
greiðvikinn hann var og bón-
góður.
Líf hans var ekki alltaf dans
á rósum og oft kom mótlætið á
hann af fullum þunga og var þá
oft mjög erfitt að horfa upp á
þennan dagsfarsprúða mann
kunna ekki að taka á hlutunum
og rétta úr sér. Seinustu árin
hafa verið honum mjög þung-
bær þar sem hver veikindin á
eftir öðrum dúkkuðu upp, en
alltaf var hann staðráðinn í því
að sigra þessar baráttur. Mað-
ur skildi oft ekki hvernig hon-
um tókst að rísa upp aftur og
aftur, stundum var maður á því
að hann hefði níu líf eða fleiri. Í
þessari baráttu þinni áttir þú
mjög erfitt með að biðja okkur
um aðstoð því þú vildir ekki
vera byrði á okkur.
Ég hefði svo verið til í að
eyða fleiri stundum, fleiri mín-
útum með þér, en þessi tími
okkar og samvera skilur eftir
sig svo stóra innistæðu í minn-
ingabankanum sem ég get yljað
mér við þegar ég þarf. Þú varst
ekki bara bróðir minn heldur
líka minn besti vinur og ekkert
sem ég gat ekki talað um við
þig. Eins met ég mikils það
trúnaðartraust sem þú sýndir
mér seinustu árin og ætla ég
eftir bestu getu að feta í spor
þín hvað varðar manngæsku og
réttsýni.
En svo kom að því að Palli
gat ekki meir og kvaddi okkur
á fallegu laugardagssíðdegi.
„Elsku hjartans Palli minn,“
eins og mamma kallaði þig,
vonandi hefurðu það gott í sum-
arlandinu og færð fullt af knúsi
frá fólkinu þínu sem beið þar.
Ég veit við eigum eftir að hitt-
ast aftur en þangað til kveð ég
þig eins og við kvöddumst allt-
af: Sjáumst … Love you.
Þín systir,
Þuríður.
Páll Ragnar
Sveinsson
Þegar Hlynur
flutti í Garðabæ
var hann ekki lengi
að heilla vinahóp-
inn! Hann var stór, svalur skóg-
arbjörn sem gat tekið upp golf-
kylfu og nánast slegið golfkúlu
frá GKG yfir á GO. Svo var
hann þar að auki með liðleika á
við fimleikakonuna Simone Bi-
les. Þessi stóri strákur gat án
djóks staðið kyrr og sparkað í
hausinn á sjálfum sér! Hlynur
kom alltaf vel fram í samskipt-
um við annað fólk, einkar kurt-
eis en samt léttur og ljúfur
húmoristi sem allir kunnu vel
við.
Hann var mikill Arsenal-
maður og afar fróður um nánast
allar íþróttir! Hann hafði mik-
inn áhuga á landafræði, mann-
kynssögunni, mönnum eins og
Gandhi, Bruce Lee og Bob Mar-
ley, tónlist, veiði, dýrum, og þá
sérstaklega hundum og fuglum.
Mér er það minnisstætt þegar
við vorum 17 ára og fórum í
sumarbústaðaferð með krökk-
um úr FG og Versló. Strákarnir
voru rosa spenntir að komast
sem fyrst upp í bústað, fá sér
bjór og kynnast verslóstelpun-
um. Þegar við komum loks í bú-
staðinn fóru allir að klæða sig í
djammgallann nema Hlynur,
hann kom fram klæddur í úti-
vistarföt, gönguskó og með kíki
og sagðist ætla að byrja á að
skoða náttúruna og fuglalífið.
Hlynur var nefnilega einfari í
eðli sínu. Hann eyddi t.d fleiri
en einum áramótum með
Gumma að spila Football Mana-
ger! Honum fannst fátt
skemmtilegra en að vera einn
úti í náttúrunni en honum leið
líka best með sínum nánustu. Á
unglingsárunum eyddum við
nánast öllum stundum saman.
Eitt af því dýrmætasta sem
Hlynur Þór
Haraldsson
✝
Hlynur Þór
Haraldsson
fæddist 31. ágúst
1985. Hann lést 2.
september 2021.
Útförin fór fram
10. september
2021.
Hlynur kenndi
okkur vinunum var
að eyða hvorki
tíma né orku í eitt-
hvert kjaftæði en
hann gerði það svo
sannarlega ekki.
Svona var Hlyn-
ur, hann kom alltaf
til dyranna ná-
kvæmlega eins og
hann var klæddur!
Hlynur var púslið
sem fullkomnaði vinahópinn!
Það kannski lýsir honum hvað
best að þrátt fyrir að hafa verið
ótrúlega hæfileikaríkur golfari
þá ákvað hann að hætta að spila
og gerast golfkennari. Hann
sagði: „Ég nenni ekki að vera í
þessari snobbíþrótt ef ég má
ekki keppa í gallabuxum og
hlusta á Bob Marley, ég meina
ég er með heyrnartól, það er
ekki eins og ég sé að trufla ein-
hvern.“ Hann lét heldur betur
til sín taka í golfsamfélaginu
hér heima og í Noregi. Það
elskuðu allir Hlyn, börn, ung-
lingar og fullorðnir, enda var
hann stór bangsi með stórt
hjarta.
Hlynsa langaði alltaf til að
eignast börn, góða konu, ein-
býlishús í sveitinni og tvo
hunda. Draumurinn rættist
þegar hann kynntist Fríði!
Hlynur er og verður alltaf
einn af okkur og það sama á við
um fjölskylduna hans!
Okkur vinunum finnst það
minnisstætt hvað foreldrar okk-
ar allra elskuðu Hlyn alveg sér-
staklega mikið! Auðvitað elsk-
uðu þau hina vinina líka, en það
var bara eitthvað við Hlyn!
„Heading into the nature in
good company, thats what I call
quality time.“ (Að fara út í nátt-
úruna í góðum félagsskap er
það sem ég kalla gæðastund.)
(Hlynur Þór Haraldsson).
Þínir allra bestu vinir,
Ásgeir og Kristján, Andrés,
Eysteinn, Friðrik Ari,
Guðmundur Bjarki,
Jóhann G., Jóhann M.,
Jónmundur, Pétur Örn,
Reynald, Rögnvaldur,
Steinar og Tómas.
Haustferð með
Gullfossi 1970.
Ágætir safnamenn
voru í ferðinni með
skipinu. Ollu tíma-
mótum í lífi mínu. Með skila-
boðum frá Lárusi Sigurbjörns-
syni, sem var um borð, til
stjórnenda Borgarminjasafns
Hamborgar var mér hleypt
ókeypis inn í safnið er Gullfoss
kom þangað frá Dublin þar sem
Lárus sótti leikhús. Í reyksalnum
til Írlands, meðan við Lárus
vögguðumst í föstum stólunum í
sjógangi, bar ég upp efni um Sig-
urð málara og Guðmund Kamb-
an. Á 2. farrými lenti ég í klefa
þar sem Aðalgeir Kristjánsson
var með koju af ódýrari tagi eins
og ég sjálfur. Þetta nágrenni
reyndist happadrjúgt fyrir mig
Aðalgeir
Kristjánsson
✝
Aðalgeir Krist-
jánsson fæddist
30. maí 1924. Hann
lést 18. júlí 2021.
Útför Aðalgeirs
fór fram 30. júlí
2021.
unglinginn. Á Hafn-
arslóð lóðsaði Aðal-
geir mig á söfnin og
á Ríkisskjalasafnið
er hann átti erindi
meðan Gullfoss lá í
Köben. Ferð þessi
var upphaf örlaga-
ríkra kynna. Heim
kominn til Reykja-
víkur leit ég inn hjá
Aðalgeiri í safna-
húsinu gamla. Þar
bundust bönd við ótal gesti og
starfsfólk, m.a. Sigurgeir Þor-
grímsson sem bar ábyrgð á för
minni í sagnfræði og síðar þjóð-
fræði í HÍ. Sjálfur lóðsaði ég
Guðmund Sigurð Jóhannsson inn
í manntöl Þjóðskjalasafns 1972.
Kunnugir segja mér að sá dreng-
ur hafi velt Hannesi Þorsteins-
syni úr sessi sem mesta ættfræð-
ingi Íslands en Guðmundur lagði
grunn Íslendingabókar. Aðalgeir
var ávallt tilbúinn að aðstoða mig
með vinsemd. Fyrir það þakka ég
honum að leiðarlokum.
Skúli Magnússon
sagnfræðingur.
Siggi frændi hef-
ur kvatt þennan
heim eftir við-
burðaríka ævi. Hann skilur eft-
ir sig mikla arfleifð. Ef ég loka
augunum sé ég hann fyrir mér
með bros á vör, blik í augum og
hatt á höfði. Yfirleitt alltaf
glaður og eitthvað leiftrandi við
hann. Alltaf að prófa eitthvað
nýtt og plana til næstu árstíðar,
næsta árs – eða lengra.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjót-
andi að alast upp með Sigga og
Mundu sem nágranna og að
alast upp með börnum þeirra,
nánast eins og systkinum. Allir
voru velkomnir á þeirra heimili
og það var mikill samgangur á
milli okkar krakkanna.
Ég byrjaði að vinna hjá
Sigga þegar ég var 5 ára og
man það eins og það hefði gerst
í gær. Að taka kálplöntur og
rófuplöntur á pönnur til að
planta inn í sumarið. Ég vann
mörg sumur hjá Sigga og lærði
mikið. Ekki bara um blómin og
ræktunina sem var hans líf og
yndi, heldur margt sem fylgir
því að byggja upp fyrirtæki og
stunda sjálfstæðan atvinnu-
rekstur. Siggi og Munda voru
með víðtækan atvinnurekstur,
auk þess að halda stórt heimili
og taka virkan þátt í félagslífi.
Þau voru bæði félagslynd og
nutu sín vel á hvers kyns
mannamótum. Siggi var söng-
maður góður og söng hátt og
snjallt á góðri stundu – eins og
hann átti kyn til. Haukur Mort-
hens átti sterkan stuðnings-
mann í Sigga.
Ég leit mikið upp til Sigga og
vann hjá honum vel fram eftir
unglingsárum. Hvort sem það
var ræktun sumarblóma, eða að
rækta kál, rófur eða kartöflur.
Fjárbú eða eggjabú. – Allt lék í
Sigurður
Gunnarsson
✝
Sigurður
Gunnarsson
fæddist 20. júní
1929 að Steins-
stöðum Akranesi.
Hann lést 3. sept-
ember 2021. Útför
hans fór fram 14.
september 2021.
höndunum á Sigga
og viðfangsefnin
fjölbreytt. Að
byggja útihús, stál-
grindarhús, gler-
gróðurhús, pakka
mold, taka upp rós-
ir með endalausum
þyrnum, fara með
fullan heyvagn af
blómum í Akra-
borgina (á síðustu
stundu!) og planta
út rófum, kartöflum, hvítkáli og
blómkáli. Öllu þessu kynntist
maður hjá Sigga. Ekkert var
ómögulegt og að fara ótroðnar
slóðir var honum eðlislægt.
Hann miklaði ekki hlutina fyrir
sér og var skapandi í sínu um-
hverfi. Framleiddi skrautblóm,
þó ekki væri hann sjálfur mikið
fyrir skreytingar í kringum sig.
Þegar hann sagði sögur var
sérstakt blik í augunum og svo
færðist bros á vör þegar kom
að hnyttnum sögulokum. Hann
komst yfirleitt að kjarna máls-
ins án langs formála. Hann var
kjarnyrtur og sagði hug sinn.
En alltaf kurteis þó hann væri
beinskeyttur. Hann kenndi mér
að gefast aldrei upp – og ef eitt-
hvað misfærist að læra af því
og prófa aftur. Það er lexía fyr-
ir lífstíð.
Maður fékk að ærslast og
gera mistök æskunnar hjá
Sigga. Hann var umburðarlynd-
ur og uppbyggjandi. Hann
treysti fólki sem hjá honum
vann og hjálpaði því að þrosk-
ast og dafna. Siggi hafði mót-
andi áhrif. Bæði á sitt sam-
ferðafólk og umhverfi. Ég
minnist Sigga með mikilli hlýju
og væntumþykju. Það er lýs-
andi fyrir Sigga að svo lengi
sem hann mögulega gat nostr-
aði hann við þessa ástríðu sína
– ræktun. Svo sannarlega ljós
og hvatning fyrir okkur öll að
gefast aldrei upp á að fylgja því
sem elskum að fást við.
Börnum og afkomendum
votta ég innilega samúð. Sorgin
er mikil en allar fallegu minn-
ingarnar lifa.
Bjarni Ármannsson
(Baddi frændi).
Við systur kynnt-
umst Sigrúnu árið
2011 þegar hún kom
inn í líf okkar fjöl-
skyldunnar sem vinkona pabba.
Sigrún var glæsileg kona, alltaf
vel tilhöfð og einstaklega smekk-
leg. Það var auðvelt að kynnast
henni því hún var opin og áhuga-
söm um fólkið í kringum sig, var
vel inni í öllu, glaðvær, hláturmild
og vingjarnleg. Þá var hún sér-
staklega hugulsöm og góð við okk-
ur öll, bæði fullorðna fólkið og ekki
síst börnin.
Sigrún og pabbi nutu lífsins
saman síðastliðin 10 ár og ferðuð-
ust mikið innanlands og utan,
sóttu tónleika og aðra viðburði,
spiluðu golf og ræktuðu vinasam-
Sigrún
Gísladóttir
✝
Sigrún Gísla-
dóttir fæddist
26. september
1944. Hún lést 1.
september 2021.
Útför hennar fór
fram 10. september
2021.
bönd. Samveru-
stundirnar voru
margar og ánægju-
legar og þá gjarnan í
sumarbústaðnum
okkar og í fjöl-
skylduboðum. Okk-
ur er sérstaklega
minnisstæð ánægju-
leg ferð okkar systra
og maka með pabba
og Sigrúnu til Kaup-
mannahafnar í til-
efni af 75 ára afmæli pabba. Þar
fór Sigrún með okkur um borgina
sína og sýndi helstu kennileiti og
bauð hún okkur í fallegu íbúðina
sína þar sem við áttum notalega
kvöldstund. Hún naut sín vel sem
gestgjafi og við nutum góðs af
þekkingu hennar og gestrisni.
Við erum ríkari að hafa kynnst
Sigrúnu og fengið að njóta sam-
vista við hana í þessi 10 ár sem
hefðu svo gjarnan mátt verða
fleiri. Minningarnar um yndislega
konu lifa í hjarta okkar.
Guðrún, Guðlaug
og Elísabet.
Okkar yndislegi og ástkæri
GRETTIR GRETTISSON
rafiðnfræðingur,
Ólafsgeisla 20a,
lést í faðmi fjölskyldunnar mánudaginn
6. september á líknardeildinni í Kópavogi.
Útförin fer fram frá Langholtskirkju fimmtudaginn 16. september
klukkan 13.
Jenný Stefanía Jensdóttir
Jens Grettisson Kolbrún Eva Sigurðardóttir
Íris Rut Grettisdóttir Mosi
Jenný Stefanía Jensdóttir Benjamín Darri Jensson
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
INGIMUNDUR MAGNÚSSON
ljósmyndari,
lést sunnudaginn 12. september.
Útför verður auglýst síðar.
Magnús Ingimundarson Brynhildur Ingvarsdóttir
Gunnar Ingimundarson Hrund Sch. Thorsteinsson
Bolli Þór Bollason Hrefna Sigurðardóttir
barnabörn og barnabarnabörn