Morgunblaðið - Sunnudagur - 31.10.2021, Blaðsíða 16

16 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 31.10. 2021
Þ
ví verður ekki neitað að heims-
andspyrnan gegn „hamfarahlýnun“
tekur myndarlegan kipp nú í októ-
ber, þegar að fjöldi manna söðlar
sína gæðinga, í mörgum tilvikum
einkaþotur sínar, og tekur þátt í fjöl-
mennri baráttu, með yfirskrift ráðstefnu, gegn læðu-
púkalegu loftslagi, sem hefur verið manngert í fyrsta
sinn síðan skemmdarverkamaður loftslags dró and-
ann á jörðinni. Áður var sá sem áttaði sig fyrst á eðli
eldsins til góðs og ills góðvinur allrar ókominnar tíð-
ar.
Leikendur fara í gervið
Nú er blásið til enn einnar varnarráðstefnu mann-
kyns og þar skal árétta og bæta í yfirlýsingar og heit
frá því sem gerðist í París og eins þar á undan á ráð-
stefnum á borð við þá í Kyoto í Japan. Nú þegar ald-
arfjórðungur er liðinn frá ráðstefnunni miklu í Kyoto,
sem lauk með miklum fögnuði og langvarandi lófa-
taki.
Enda eru slíkar ráðstefnur eingöngu opnar fyrir al-
gjörlega sannfærða um einn óskeikulan sannleik í
hvert skipti. Það eitt ætti að skjóta öllum skelk í
bringu eða a.m.k. gera þá hugsandi, þótt meira gerist
ekki.
Menn geta vissulega á þessum ráðstefnum óttans
skipt um og skipst á bindum og skóm og skálað með
hljóm, en það er algjörlega óþekkt á þeim að ein ein-
asta minúta sé tekin frá til að skiptast á skoðunum.
Þúsundir manna þar sem enginn efast er ekki ráð-
stefna, það er eitthvað annað og ógeðfelldara.
Margar þekktar forsögur
Það er reyndar ekki heldur gert mikið með efann í
kvöldmessunni á aðfangadag, né á baráttufundum
landverndar um hennar sannleik og á öðrum sam-
kundum sem eiga sitt erindi og ekki annað.
Svo segja má að þar og víðar sé fordæmið komið og
hafi jafnvel verið komið löngu fyrr, svo sem þegar að-
alritari Sovétríkjanna lagði málin upp og fékk sam-
þykkt vandræðalaust, aleinn á skrifstofu sinni í
Kreml. Þar átti trú og heimatilbúinn sannleikur að-
eins einn farveg og breytti engu þótt annar hagfelld-
ari fólkinu í landinu væri jafnvel innan seilingar.
Við lok allra loftslagsráðstefna fram til þessa er síð-
an sungið fjölraddað, að gríðarlegum árangri hafi
verið náð að þessu sinni. Jafnvel enn meiri en síðast
og framar vonum. Það er minnisstæðast frá glæsi-
legri ráðstefnu í Kyoto, en þar bar öllum þátttak-
endum saman um að einstakur árangur hefði náðst
og reyndar einmitt framar öllum vonum.
Þessum fögnuði og hæstu einkunn má auðveldlega
fletta upp. Það var oft nefnt sem hvað mesta og tákn-
rænasta sigurmerkið þá, að Bandaríkin hefðu í fyrsta
sinn ákveðið „að vera með“, sem gjörbreytti al-
gjörlega stöðu málsins.
Íslandsvininum Bill Clinton var af verðleikum
þakkað verkið og sú staðfesta sem hann hafði sýnt.
Hann var svo um hríð mikið spurður hvenær hann
myndi senda þinginu tímamótasamninginn til stað-
festingar. Og þingið bað reyndar einnig um að fá
samninginn til meðferðar. En fékk ekki, því forsetinn
vissi að kraftaverkið mikla átti engan stuðning í
þinginu.
Þingið lét ekki niðurlægja sig og samþykkti álykt-
un þar sem samningnum var hafnað með þeim rökum
helst, að ekki gengi upp að í slíku alheimsátaki væri
rúmlega 80% heimsins haldið utan við allar aðgerðir
og alla ábyrgð. Það gerði að mati þingheims slíkan
samning þegar í stað algjörlega ónýtan.
Kanada hafði samþykkt þennan samning en sagði
sig síðar frá honum! Miklu minna var um þetta sagt.
Svo leið tíminn og þá var loks stutt að fara fyrir Ís-
lendinga, en þeir höfðu svo sem ekki látið það tefja
fyrir sér varðandi ráðstefnuna í Kyoto.
Borgarstjórn Reykjavíkur fjölmennti svo til Par-
ísar, þótt mjög væri óljóst hvaða erindi hún ætti
þangað. Fulltrúar borgarinnar dvöldu fjölmennir við
framúrskarandi risnu í borg gleðinnar, París, í vel á
aðra viku og afhentu svo einhverjum sem þeir rákust
á á ráðstefnunni upprúllaðan renning sem párað hafði
verið á og var erindi þeirra og uppihaldi þar með
loksins lokið.
Fjölmenni í loftslagsfjörið aftur
Seinustu fréttir herma að 50 manns stefni nú á ráð-
stefnuna í Glasgow og er ekki vitað hvort óboðnir
fulltrúar frá Reykjavík séu þá innifaldir eins og síð-
ast. Ef svo væri og tilbúna tilefnið yrði það sama og
síðast mættu borgarbúar fara að kalla þá umrenn-
ingana sína.
Auðvitað má segja að oft sé þörf en nú nauðsyn að
fjölmenna á ráðstefnuna í Glasgow, þótt Reykjavík-
urborg undir Degi hafi aldrei þurft neina ástæðu eða
afsökun fyrir því að flengja sér á ráðstefnu á annarra
kostnað.
En þar sem fyrir liggur að Kína mætir ekki núna,
nema þá eingöngu að formi til, og sama megi segja
um Indland, Rússland og Sádi-Arabíu og fleiri, má
segja að nú sé óneitnalega óvæntur styrkur af fjöl-
mennu sendingunni frá Íslandi.
Ef fulltrúar hefðu komið af fullum þunga frá fyrr-
greindum löndum í sama hlutfalli og ætlar að koma
frá Íslandi núna, þá hefðu mætt frá þeim svona um
það bil 200.000 ráðstefnugestir.
En munurinn er að auki sá, á Íslandi og þeim sem
ekki mæta, og skulum við þá sleppa að nefna þá tugi
þjóða sem munu fá sínar byrðar vegna „manngerða“
veðursins bættar, að þessi vandamál koma okkur í
rauninni ekkert við.
Ekki gott að gera við
Og við eigum ekki endilega að vera að gera grín að
þessum barnalegu vísindamönnum sem hurfu um
stund inn á sænskan leikskóla og komu sér ekki út, en
ánetjuðust manngerða veðrinu og festust þar.
Og óneitanlega bendir margt til þess að þeir hafi
furðu fljótt fundið sér nægjanlega marga óvita til að
kaupa af sér þá töfra.
Um það var enginn ágreiningur og verður ekki á
öllum ráðstefnunum, á meðal þúsundanna sem
skiptast þar allir á sömu skoðuninni frá morgni til
kvölds.
Eins og talað var á sínum tíma í hástemningunni
sem ríkti í Kyoto mætti ætla, að nú 25 árum síðar,
værum við öll komin langleiðina fyrir vind. En það er
svo sannarlega ekki, eins og myndir frá jöklinum Oki
Góðkunningjar
umræðunnar
ganga lausir
’
Kenningin um hið manngerða
veður hefur ekki verið sönnuð
og er enn langt í land og þess vegna
svo langt til seilst í þeim vandræðum.
Reykjavíkurbréf29.10.21