Morgunblaðið - 17.12.2021, Síða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 17. DESEMBER 2021
✝
Guðjón Ingvi
Stefánsson
fæddist 3. mars
1939 í Hveragerði.
Hann lést á hjarta-
deild Landspítalans
4. desember 2021.
Foreldrar hans
voru Elín Guðjóns-
dóttir, f. 1898, d.
1995, og Stefán Jó-
hann Guðmundsson,
f. 1899, d. 1988. Þau
eignuðust fimm börn auk Guð-
jóns: Árni Geir, f. 1932, d. 2006,
Unnar, f. 1934, stúlka sem lést á
fyrsta ári 1936, Guðmundur, f.
1937, d. 2021, og Atli Þorsteinn, f.
1942.
Guðjón ólst upp í Hveragerði
og hafði sterkar taugar til bæj-
arins alla tíð. Á sumrin fór hann í
sveit og vann í byggingarvinnu
hjá föður sínum. Hann varð stúd-
ent frá Menntaskólanum á Laug-
arvatni 1959 og verkfræðingur
frá DTH í Kaupmannahöfn 1968.
Guðjón kvæntist 1963 Guðrúnu
Broddadóttur, f. 1941. Foreldrar
hennar voru Broddi Jóhann-
esson, f. 1916, d. 1994, og Guðrún
Þorbjarnardóttir, f. 1915, d. 1959.
Börn þeirra eru: 1) Elín, f. 1964,
gift Stefáni Arnarsyni, f. 1962, og
urlandskjördæmi. Í rúman ald-
arfjórðung vann Guðjón að sam-
starfi sveitarfélaga um ýmis
hagsmunamál. Framan af voru
samgöngumál fyrirferðarmikil
en síðar fjarskiptamál, mennta-
mál, umhverfismál og ferðaþjón-
usta.
Árið 2000 flutti Guðjón til
Reykjavíkur. Hann lauk námi til
kennsluréttinda og kenndi stærð-
fræði, fyrst við Menntaskólann í
Kópavogi og síðar Iðnskólann/
Tækniskólann, til 2008. Guðjón
sem var heyrnardaufur frá
barnsaldri starfaði ötullega að
hagsmunamálum heyrnardaufra.
Hann var þrívegis formaður
Heyrnarhjálpar og sat um árabil í
stjórn Heyrnar- og talmeina-
stöðvar Íslands, svæðisstjórn um
málefni fatlaðra á Vesturlandi og
stjórn Verndaðs vinnustaðar á
Vesturlandi. Hann sat í stjórnum
Sementsverksmiðju ríkisins og
Eðalfisks, stjórn Upplýsinga-
miðstöðvar ferðamála og yf-
irkjörstjórn Vesturlands.
Hann hafði mikinn áhuga á
þjóðmálum og gegndi trún-
aðarstörfum fyrir Sjálfstæð-
isflokkinn. Hann var félagi í Rot-
ary og Oddfellow, og öflugur
briddsspilari ásamt því sem
skákáhuginn fylgdi honum alla
tíð.
Útför Guðjóns fer fram frá Bú-
staðakirkju í dag, 17. desember
2021, kl. 13. Hlekkir á streymi:
https://streyma.is/
https://www.mbl.is/andlat
eru börn þeirra
Stefanía Bergljót, f.
1994, og Friðrik
Þjálfi, f. 1996. 2)
Þorbjörn, f. 1965,
kvæntur Þórdísi
Bragadóttur, f.
1964, og eru börn
þeirra Heba Björk,
f. 1992, og Tómas, f.
1994, í sambúð með
Þórunni Örnu Óm-
arsdóttur, f. 1993. 3)
Stefán Broddi, f. 1971, kvæntur
Þuríði Önnu Guðnadóttur, f.
1972, og eru börn þeirra Guðni
Snær, f. 2000, Ingvi Freyr, f.
2002, og Óskar Máni, f. 2006.
Eftir heimkomu starfaði Guð-
jón hjá verktakafyrirtækinu
Hochtief við hafnargerð í
Straumsvík og hjá Rann-
sóknastofnun byggingariðnaðar-
ins.
Guðjón sat í stjórn Skáksam-
bands Íslands 1969 – 1973 og var
framkvæmdastjóri er heims-
meistaraeinvígið milli Fischers
og Spasskís var haldið hér á landi
árið 1972.
Árið 1973 flutti Guðjón ásamt
fjölskyldu í Borgarnes er hann
varð fyrsti framkvæmdastjóri
Samtaka sveitarfélaga í Vest-
Þegar lífshlaup manns er skoð-
að er gott að horfa á ævina alla,
fremur en einblína á einstök atriði
eða tímabil, t.d. elliárin.
Foreldrar Guðjóns voru félags-
málafrömuðir og prímus mótorar í
Hveragerði. Guðjón átti góða æsku
í skáldabænum, góða foreldra og
systkini. En eitt skyggði á. Hann
var heyrnardaufur frá barnsaldri
og eyrun voru viðkvæm. Heyrnin
versnaði og í kringum fermingar-
aldur fór hann í erfiða aðgerð á
öðru eyra sem tókst illa.
Menntaskólaárin voru góð og
þar komst Guðjón upp á lagið með
að lesa varir kennara þegar hann
heyrði ekki í þeim. Heyrnarskerð-
ing aftraði Guðjóni ekki. Hann tók
þátt í öllu sem börn og unglingar
gera og stóð sig vel í námi og
vinnu. Heyrnartæki þessa tíma
voru ófullkomin, það var þreytandi
að nota þau og þau mögnuðu einn-
ig upp óþægileg hljóð. En það gat
líka verið gott að slökkva á þeim og
um leið að hvíla sig á skarkala
dagsins.
Á háskólaárum sínum heillaði
hann konu. Þau giftu sig þegar
hann var 24 ára. Fjölskyldan
stækkaði, hélt til Kaupmannahafn-
ar og átti þar ógleymanleg ár. Eft-
ir námið vann hann hjá þýska
fyrirtækinu Hochtief við gerð
hafnarinnar í Straumsvík. Þjóð-
verjunum líkaði vel við Guðjón og
vildu fá hann til áframhaldandi
starfa í Afríku en fjölskyldan
ákvað að vera kyrr á Íslandi. Því
má velta fyrir sér hvernig líf þeirra
hefði orðið ef Guðjón hefði starfað
áfram fyrir Hochtief.
Guðjón var framkvæmdastjóri
skáksambandsins þegar einvígi
aldarinnar fór fram árið 1972. Ein-
vígið heppnaðist vel og skilaði
hagnaði. Segja má að einvígið hafi
verið fjölskylduverkefni. Stjórnar-
menn, fjölskyldur þeirra og skák-
fjölskyldan á Íslandi lögðust á eitt
til að allt gengi vel. Þeir voru ansi
margir þræðirnir sem Guðjón hélt
um þessa sumardaga 1972. Fjöl-
skyldan á margar skemmtilegar
sögur um einvígið og eru þær oft
rifjaðar upp.
Eftir einvígið flutti fjölskyldan í
Borgarnes og í nær 30 ár stýrði
Guðjón Samtökum sveitarfélaga í
Vesturlandskjördæmi. Hann var
alinn upp í þorpi og honum var um-
hugað um að landsbyggðin yrði
ekki eftirbátur höfuðborgarsvæð-
isins. Um aldamótin stóð Guðjón á
tímamótum, flutti til borgarinnar,
fór í nám og tók upp nýjan lífsstíl.
Hann fór að kenna stærðfræði og
gerði það vel. Hann var eftirsótt
„fallhlíf“, þ.e. hann tók nemendur í
aukatíma til að verja þá falli.
Guðjón var greindur, vel að sér
og orðheppinn. Hann var einlægur
tónlistarunnandi og áhugamaður
um þjóðfélagsmál, skák, bridds,
frjálsar og aðrar íþróttir.
Árið 2021 var erfitt fyrir Guð-
jón. Samt sem áður gerði hann
margt og var duglegur. Í upphafi
árs missti hann ökuprófið vegna
veikinda. Það var áfall því hann
vildi keyra um borg og bý í sínum
bíl. Síðan fór heilsa hans að bila.
Þótt Guðjón hafi lifað viðburð-
arríku lífi og afrekað margt var
hann stoltastur af börnum sínum
og konu. Hann kvaddi þennan
heim með sína nánustu hjá sér,
sáttur við lífshlaup sitt.
Stefán A.
Á tíðum ferðum mínum um
Vesturlandskjördæmi á tíunda
áratugnum kom ég nær undan-
tekningarlaust við hjá Guðjóni
Ingva á skrifstofu Samtaka sveit-
arfélaga á Vesturlandi þar sem
hann réði ríkjum um langt árabil.
Þessar heimsóknir höfðu tvöfalt
gildi. Annars vegar að fræðast um
stöðu sveitarfélaganna í kjördæm-
inu og hins vegar að spjalla um það
sem efst var á baugi en mest þó um
pólitíkina. Guðjón Ingvi var bráð-
skemmtilegur viðmælandi og vel
heima í öllu því sem máli skipti.
Fyrir þingkosningarnar 1991
kepptum við ásamt fleirum um
sæti á framboðslista Sjálfstæðis-
flokksins þar sem Sturla Böðvars-
son hlaut fyrsta sæti og ég annað.
Guðjón Ingvi tók þeirri niðurstöðu
af karlmennsku og studdi okkur
Sturlu Böðvarsson af heilum hug.
Á áttunda og níunda áratugnum
kepptum við árlega um Vestur-
landsmeistaratitil í bridge. Á þeim
vettvangi var nafni minn mikill
keppnismaður. Ég og spilafélagi
minn Ólafur Grétar Ólafsson
studdumst við gamla Vínar-sagn-
kerfið en þeir félagar Guðjón Ingvi
og hans félagi voru lengra komnir
á þroskabrautinni og notuðu hið
flotta sagnkerfi Precision. Ein-
hverju sinni er við Óli höfðum bet-
ur sagði nafni og lagði áherslu á
orð sín: „Ég þoli ekki að tapa fyrir
þessum Vínarkerfisgutlurum!“ og
svo var hlegið að öllu saman.
Eftir að Guðjón Ingvi flutti úr
Borgarnesi minnkuðu samskiptin
en á síðustu árum höfum við hist á
vikulegum hádegisfundum sam-
taka eldri sjálfstæðismanna í Val-
höll. Þegar fundum lauk kom Guð-
jón Ingvi undantekningarlaust og
spurði okkur nokkra félaga sína
hvort það væri ekki framhalds-
fundur. Sátum við svo oft hálfan til
einn klukkutíma og ræddum mál-
in. Þar var nú ekki töluð vitleysan!
Ég sakna þessa góða félaga
míns og sendi fjölskyldu hans sam-
úðarkveðjur.
Guðjón Guðmundsson.
Sumarið 1972 gerðist ævintýri á
Íslandi, Einvígi aldarinnar. Aldrei
áður hafði nafn Reykjavíkur kom-
ist jafn rækilega í heimsfréttirnar
eins og þær vikur sem Bobby Fisc-
her og Boris Spassky tefldu um
heimsmeistaratitilinn í skák.
Heimsbyggðin vissi að þetta var
miklu meira en bara at tveggja ein-
staklinga. Þetta var orrusta í kalda
stríðinu. Þarna mættust stórveld-
in, austrið og vestrið.
Guðjón Ingvi Stefánsson, föður-
bróðir minn, átti stóran þátt í æv-
intýrinu. Hann var framkvæmda-
stjóri Skáksambands Íslands
samhliða aðalstarfi sem verkfræð-
ingur og núna bættist Einvígið við.
Guðjón sjálfur öflugur skákmaður
en líka glúrinn briddsmaður. Hann
var það sem kallað var reiknings-
haus.
Tólf ára sláni gerðist svo frakk-
ur að spyrja frænda hvort Einvígið
vantaði ekki sendil. Eftir jáyrði, en
upp á þau kjör að ekki mætti búast
við neinum launum, var strákur
mættur á reiðhjólinu á skrifstofuna
í Nóatúni. Snúningspilturinn svo
sendur um bæinn út og suður að
rukka inn styrktarauglýsingar auk
annarra viðvika.
Skáksambandskontór Guðjóns
varð auðvitað mest spennandi
staður Íslands í dramatískum að-
draganda einvígisins. Stjórnar-
mennirnir undir forystu Guð-
mundar G. héldu þar til, einnig
Friðrik Ólafsson, skákgoðið sjálft,
Freysteinn blaðafulltrúi - og er-
lendir blaðamenn streymdu inn og
út að leita frétta af dyntum Fisc-
hers.
Verkefnið varð risavaxið og
djarft teflt. Gríðarleg skipulags-
vinna og afla þurfti fjár upp í lang-
hæsta verðlaunafé skáksögunnar.
Það ótrúlega gerðist að endar náðu
saman og mótshaldið varð þjóðinni
til mikils sóma. Stjórn Skáksam-
bandsins hafði unnið afrek með
Guðjón sem framkvæmdastjóra;
útsjónarsaman, ósérhlífinn og
ráðagóðan. Meira að segja sendill-
inn fékk óvæntan tékka.
Minningabrot frá heimili afa og
ömmu í Hveragerði rifjast upp.
Þar var miðstöð stórfjölskyldunn-
ar, athvarf okkar barnabarnanna
og æskuheimili Guðjóns. Hann
mættur sem oftar með eiginkon-
una Guðrúnu Broddadóttur og
stækkandi fjölskyldu - fyrst kom
Elín, svo Þorbjörn og loks Stefán
Broddi – þótt Guðjón teldist orðinn
ráðsettur fjölskyldufaðir sleppti
hann ekki stráknum í sjálfum sér;
skellti sér í fótbolta með knatt-
spyrnuköppum Hvergerðinga á
gamla vellinum við barnaskólann.
Eftir skákeinvígið tók við nýr
starfsvettvangur. Fjölskyldan
flutti í Borgarnes. Guðjón gerðist
framkvæmdastjóri Samtaka sveit-
arfélaga á Vesturlandi. Við hjónin
ornum okkur við minningar úr
okkar ungbarnastússi þegar við
gerðum heimili þeirra að bleiu-
skiptistöð í tíðum ferðum okkar
vestur á Snæfellsnes.
Hann gegndi erilsömu starfi
fram yfir sextugt en söðlaði þá um;
sýndi aðdáunarverða aðlögunar-
hæfni, aflaði sér kennsluréttinda
með verkfræðina sem bakgrunn
og hóf kennslu iðnskólanema. Mér
fannst hann yngjast í anda, hann
naut sín sem stærðfræðikennari
innan um unga fólkið.
Guðjón var mikill áhugamaður
um þjóðmálin og heimsmálin, list-
unnandi, stórfróður og fylgdist vel
með, fljótur að greina stöðuna,
húmoristi og jafnan tilhlökkunar-
efni að spjalla við hann á fjöl-
skyldumótum. Hans verður sárt
saknað.
Kristján Már Unnarsson.
Vinir okkar fara fjöld. Nú erum
við aðeins orðnir tveir eftir þeirra
sem stóðu í eldlínunni í heims-
meistaraeinvíginu í skák 1972.
Guðjón Ingvi var framkvæmda-
stjóri Skáksambandsins á þessum
tíma og á honum mæddi öll fram-
kvæmd í Laugardalshöllinni. Þar
leysti hann allt vel af hendi, við vor-
um vissulega heppnir að hafa þar
svo ábyrgan mann, verkfræðing.
Guðjón hafði trausta skaphöfn.
Hann var vandaður við allt sem
hann gerði, réttsýnn, orðvar, vin-
fastur og virtur. Guðjón var hóg-
vær í framgöngu og framkoma
hans kom sér vel í því ölduróti sem
umlukti einvígið. Aldrei heyrðum
við hann tala illa um neinn mann,
svo heilsteyptur var hann og sann-
gjarn. Á síðustu mánuðum hitt-
umst við nokkrum sinnum með
Guðjóni og rifjuðum upp þá óð-
fluga leysingu sem gekk yfir á
þessum tíma 1972.
Við vorum svo heppnir að aldrei
kom upp ágreiningur í stjórn SÍ á
þessum tíma, í rauninni var ótrú-
legt hve samstiga við vorum allir
og mikið lán var hve hæfir úrvals-
menn voru í stjórninni.
Það segir nokkuð hve innileg
vinátta okkar þriggja var á þessum
fundum okkar 50 árum eftir þenn-
an minnisverða atburð.
Guðjón var glettilega góður
skákmaður þótt hann beitti sér
ekki mikið á því sviði og athugull á
sviði verkfræðinnar. Hann var
íþróttamaður á yngri árum, stökk
til dæmis 1,70 m í hástökki.
Ekki kunnum við að ráða flókn-
ar gátur lífsins. En ef gátan er rétt
ráðin þannig að líf sé eftir þetta líf
munum við hittast aftur á strönd
hins ókunna lands þar sem allar
öldur brotna. Þar munum við þá
raða upp á skákborðið og gleðjast
við upprifjun liðinna stunda. Það er
mikils virði að eiga í huganum
minningar um góðan vin. Við
sjáum eftir Guðjóni en munum þó
óhryggir með góðan vilja ganga
ógengin örfá spor og þakka þær
góðu stundir sem lífið hefur fært
okkur með samvistum við góðan
vin.
Við sendum börnum Guðjóns og
fjölskyldu allri okkar samúðar-
kveðjur.
Hilmar Viggósson og
Guðm. G. Þórarinsson.
Haustið 1965 héldu átta ungir
menn til Kaupmannahafnar til
þess að ljúka námi í verkfræði að
loknu fyrrihlutaprófi frá Háskóla
Íslands. Allir luku þeir náminu frá
Danmarks Tekniske Höjskole og
var Guðjón Ingvi Stefánsson einn
þeirra.
Guðjón sem var eldri en við hin-
ir kom nýr í okkar hóp. Hann var
orðinn fjölskyldufaðir svo frelsi
okkar var nokkuð meira en hans.
Guðjón var fremur seintekinn,
heyrði illa og það háði honum í
kennslustundum og varð hann að
treysta fremur á ritaða orðið. Í
tímum tók hann stundum heyrn-
artækin úr sambandi og las dag-
blöðin frekar en að leggja sig fram
við að fylgjast með fyrirlestrunum.
Guðjón fylgdist vel með þjóð-
málum, var áhugasamur um
stjórnmál og eins enska boltann.
Hann hafði allt á hreinu um fylgi
stjórnmálaflokka frá upphafi og
eins vissi hann um úrslit og gengi
liðanna í enska fótboltanum langt
aftur í tímann. Þessi tölfræði hjálp-
aði honum þó lítið þegar kom að
því að spá fyrir um úrslit í 1X2 get-
raununum. Allt félagsstarf var
honum mjög að skapi. Hann tók
þátt í öllu sem námsmenn í Kaup-
mannahöfn stóðu fyrir, svo sem
skákmótum og vikulegum blaða-
kvöldum en eftir þau lá leiðin iðu-
lega á Nelluna eins og Íslendinga
var siður.
Eftir lokapróf frá DTH 1968 lá
leiðin aftur heim til Íslands. Eftir
fá ár sem verkfræðingur á almenn-
um vinnumarkaði varð Guðjón
framkvæmdastjóri Samtaka sveit-
arfélaga á Vesturlandi og flutti í
Borgarnes með sína fjölskyldu.
Starfið átti vel við hann og gegndi
hann því fram að starfslokum.
Guðjóni lét betur að vinna langt
fram á kvöld en að hefja vinnudag-
inn snemma og undruðust sumir
vinnusemi hans sem urðu þess var-
ir hvað hann vann lengi fram eftir.
Eftir að við félagarnir vorum
komnir heim til Íslands fórum við
að hittast árlega með eiginkonun-
um á heimilum okkar til skiptis og
gera vel við okkur í mat og drykk.
Eru þetta hinar fjörugustu sam-
komur og oft eru Kaupmannahafn-
arárin rifjuð upp og skipst á skoð-
unum um hvernig taka eigi á
þjóðmálunum.
Á 25 ára útskriftarafmæli okkar
frá DTH fórum við ásamt mökum í
eftirminnilega ferð til Kaupmanna-
hafnar og var það upphafið að
mörgum ferðum hópsins bæði inn-
anlands og utan. Þessi ferðalög
hafa verið hvert öðru skemmti-
legra og hafa styrkt þau vináttu-
bönd sem við hnýttum á námsár-
unum í Kaupmannahöfn.
Þrátt fyrir skilnað þeirra Guð-
rúnar og Guðjóns héldu þau bæði
áfram að taka þátt í ferðalögum og
árlegu hófi hópsins okkur öllum til
ánægju.
Við kveðjum Guðjón með þakk-
læti og söknuð í huga.
Fjölskyldu Guðjóns Ingva vott-
um við okkar dýpstu samúð.
Blessuð sé minning hans.
F.h. DTH 68 hópsins,
Jón B. Stefánsson.
Vestlendingar eiga Guðjóni
Ingva Stefánssyni verkfræðingi
margt að þakka nú þegar hann er
kvaddur hinstu kveðju. Það þekki
ég vel eftir að hafa átt samstarf við
hann á mörgum sviðum þann tíma
sem hann var framkvæmdastjóri
Samtaka sveitarfélaga á Vestur-
landi. Á kveðjustund vil ég minnast
hans og þakka vináttu og samstarf
á vettvangi margs konar sam-
félagsmála á Vesturlandi. Mín
fyrstu kynni af Guðjóni Ingva voru
þegar ég fundaði með honum á
verkfræðistofu þar sem ég vann en
hann átti þangað erindi vegna
starfa sinna sem nýráðinn fram-
kvæmdastjóri SSV. Ég þekkti
hann ekki þá nema af afspurn sem
framkvæmdastjóra skákeinvígis
aldarinnar þegar þeir Boris
Spassky og Bobby Fischer áttust
við í Laugardalshöllinni með eft-
irminnilegum hætti. Það verkefni
átti sér ekki hliðstæðu og þar unnu
stjórn Skáksambands Íslands og
Guðjón Ingvi sem framkvæmda-
stjóri einvígisins mikið afrek sem
er enn í minnum haft. Guðjón Ingvi
var ráðinn sem fyrsti fram-
kvæmdastjóri SSV árið 1973. Ári
síðar hóf ég störf sem sveitarstjóri
Stykkishólms og eftir það varð
samstarf okkar mikið og náið. Það
er ekki ofsögum sagt að Guðjón
Ingvi bar ný vinnubrögð inn á vett-
vang sveitarstjórnarstigsins á
Vesturlandi. Þar nýtti hann
reynslu sína og verkfræðimenntun
til þess að takast á við fjölbreytt
verkefni sveitarfélaganna. Hann
aðstoðaði stjórnendur þeirra á
margan hátt, m.a. við flókin út-
boðsverkefni vegna mannvirkja-
gerðar og margs konar samninga
og þá ekki síst við ríkisvaldið.
Fyrsta verkefnið sem ég kom að
með Guðjóni Ingva voru samning-
ar við félagið Olíumöl hf. vegna
framleiðslu olíumalar úr efni frá
Harðakampi utan við Ólafsvík-
urenni þar sem voru miklar stein-
efnanámur. Sveitarfélögin Stykk-
ishólmur, Grundarfjörður,
Ólafsvík og Hellissandur unnu
saman að lagningu bundins slitlags
á götur bæjanna og buðu út bæði
framleiðslu olíumalarinnar og
framkvæmdir við gatnagerð sem í
raun var stórvirki hjá fámennum
sveitarfélögum. Þeir sem leiddu
þetta verkefni og nutu samstarfs
við Guðjóni Ingva voru sveitar-
stjórar bæjanna fjögurra. Annað
mikilvægt verkefni sem Guðjón
Ingvi tók þátt í var að skipuleggja
framkvæmdir við lækkun orku-
kostnaðar vegna húshitunar sem
fólst í því að bæta einangrun húsa í
þorpunum á Snæfellsnesi og
breyta upphitun frá olíu í raf-
magnskyndingu. Breytingar þess-
ar tókust vel og orkukostnaður
lækkaði verulega og bætti hag
heimilanna í héraðinu. Þá má geta
þeirra samninga sem gerðir voru
með aðkomu Guðjóns Ingva og
varða stofnun fjölbrautaskólanna
og eflingu menntunar á Vestur-
landi. Þau voru margvísleg verk-
efnin sem Guðjón Ingvi vann í
þágu íbúanna á Vesturlandi og það
var þekkt hversu vel sveitarstjórn-
armenn kunnu að meta störf hans.
Ég kynntist því vel hversu ráða-
góður og hollráður Guðjón Ingvi
var og hann var traustur vinur vina
sinna og þess naut ég. Að leiðarlok-
um vil ég minnast góðs vinar og
samstarfsmanns um leið og við
Hallgerður vottum fjölskyldu hans
samúð. Blessuð sé minning Guð-
jóns Ingva.
Sturla Böðvarsson.
Guðjón Ingvi Stefánsson
starfaði sem framkvæmdastjóri
Samtaka sveitarfélaga á Vestur-
landi (SSV) í 27 ár. Hann kom til
starfa árið 1973, fjórum árum
eftir að samtökin voru stofnuð og
var fyrsti framkvæmdastjórinn.
Hann var menntaður verkfræð-
ingur og hafði áður en hann hóf
störf hjá SSV m.a. verið fram-
kvæmdastjóri einvígis aldarinn-
ar þegar þeir kappar Fischer og
Spassky áttust við í Reykjavík.
Guðjón flutti í Borgarnes með
fjölskyldu sinni þegar hann hóf
störf hjá SSV og lét til sín taka í
ýmis konar félagsstörfum. Hann
spilaði bridds af kappi og var öfl-
ugur skákmaður, hann var lengi í
stjórn Félags heyrnahjálpar og
tók þátt í ýmsum öðru stjórnar-
störfum hjá félagasamtökum.
Guðjón Ingvi er mörgum Borg-
nesingum eftirminnilegur frá
þeim tíma sem hann bjó á staðn-
um, enda fór hann sínar leiðir og
fylgdi sinni klukku.
Guðjón Ingvi kom að mörgum
verkefnum fyrir sveitarfélögin á
Vesturlandi í starfi sínu. Hann
rifjaði upp nokkur þeirra í eft-
irminnilegri ræðu á 50 ára af-
mæli SSV árið 2019. Sú upprifj-
un endurspeglaði þær
breytingar sem urðu á tæplega
30 ára starfsferli hans. Þegar
Guðjón hóf störf voru sveitar-
félögin 39 og eitt af verkefnum
framkvæmdastjóra SSV var að
vinna uppgjör fyrir minni sveit-
arfélögin. Hann fór þá oft og
dvaldi nokkra daga hjá oddvitum
sveitarfélaganna og vann upp-
gjörið með þeim. Í dag eru sveit-
arfélögin orðin 10 og fram-
kvæmdastjóri SSV kemur ekki
lengur nálægt uppgjörsvinnu
fyrir sveitarfélögin. Guðjón
Ingvi var í fararbroddi, ásamt
fleirum, um miðjan áttunda ára-
tuginn þegar sveitarfélögin á
Guðjón Ingvi
Stefánsson