Morgunblaðið - Sunnudagur - 05.12.2021, Blaðsíða 10

Ljósmyndari/Kjartan Freyr Jónsson
í ólympískum lyftingum. Ég fór svo yfir í hópinn hans og byrj-
aði þar í svona alvöru-crossfit og þar eru snörun og jafnhending
stór hluti,“ segir Úlfhildur frá og framhaldið var ekki flókið,
„þetta bara gerðist,“ segir hún og rifjar upp fyrstu æfingaferð-
ina sína til Svíþjóðar árið 2017, þar sem áherslan var öll á
ólympískar lyftingar.
Síðar flutti fjölskylda hennar til Svíþjóðar, í fyrrasumar
reyndar, og hrönnuðust þá óveðursský nýs vágests upp á him-
ininn, kórónuveirunnar, sem vart þarf að kynna.
„Það var erfitt að koma sér inn í samfélagið, enginn skóli og
ekkert í boði svo ég hafði lítið annað að gera en að æfa. Við
skelltum okkur í crossfit-stöðina, sem ég er að æfa í enn þá, og
vorum bara að æfa allt sumarið og þá tók ég mestu framförum
sem ég hef nokkurn tímann tekið í lífinu, svaf vel, borðaði hollt
og æfði, auk þess sem hér var mjög gott veður og hitinn hefur
góð áhrif á hnén. Ég fékk bara að æfa eins mikið og ég vildi af
fullum krafti,“ segir Úlfhildur frá.
„Þótt ég segi sjálf frá er pabbi besti þjálfari á landinu og
geggjað að vera í þjálfun hjá honum, en núna er ég búin að
skipta um þjálfara, mig langaði að prófa eitthvað nýtt og
auðvitað er pínu skrýtið að vera alltaf með pabba sinn sem
þjálfara,“ segir Úlfhildur og hlær, þar sem hún situr í matar-
hléi í skólanum og gefur Morgunblaðinu af dýrmætum tíma
sínum.
Hún færði sig yfir til Eggerts Ólafssonar þjálfara, sem
þjálfar stóran hóp unglinga á Íslandi, en nú til dags þykir það
lítil fyrirstaða að þjálfarar séu í einu heimshorni og íþrótta-
mennirnir í öðru, fjarþjálfun er ekkert verri en staðþjálfun,
alltént í sumum íþróttum. „Flestöll crossfit-þjálfun, alla vega
þeirra sem lengra eru komnir, fer bara fram á netinu, krakk-
arnir sem ég er með í hópi æfa saman tvisvar í viku en hina
dagana æfir fólk bara sjálft. Allir eru í skóla og rosalega upp-
teknir og fólk verður bara að búa til sína eigin stundaskrá,“ út-
skýrir Úlfhildur og blaðamaður rifjar upp hve upptekinn hann
var á aldri Úlfhildar, árið 1990 – bara ekki neitt. Breyttir
tímar.
Ég er algjör nammigrís
Skyldi samt ekki vera gaman á sinn hátt að æfa með mömmu
sinni og hafa pabba sem fyrrverandi þjálfara?
„Þau voru einu æfingafélagar mínir þegar við fluttum.
Mamma var í crossfit fyrst, en er núna búin að skipta yfir í
ólympískar lyftingar eingöngu og orðin ekkert smá góð,“ segir
Úlfhildur og telur upp ýmis afrek Evrópumeistarans móður
sinnar, sem verður fimmtug á næsta ári og sagðist sjálf í viðtali
við mbl.is fyrr á árinu vera rétt að byrja.
Eins og hjá keppnisíþróttafólki á heimsmælikvarða er
mataræðið drjúgur þáttur í lífi mæðgnanna og þykir engin
ofrausn að 15 – 20 matarbox á viku séu útbúin í eldhúsi heim-
ilisins.
„Ég borða mjög hollan mat, það er ótrúlega stór hluti af því
að verða sterkur, mataræði, svefn og æfingar verður að vera í
lagi ætli maður sér að ná langt. Ég borða morgunmat heima og
svo borða ég í skólanum um hádegið og tek með mér nesti til að
borða fyrir æfingu,“ lýsir Úlfhildur.
„Ég er samt algjör nammigrís, ég elska nammi, en ég myndi
segja að ég væri mjög öguð miðað við hvað mig langar. Nammi
og snakk er aldrei til á mínu heimili nema á nammidögum, sem
eru auðvitað stundum, en svo er það bara til baka í agað líferni
daginn eftir.“
Skemmtilegast að keppa
Heimsmeistaramótið í Jeddah í Sádi-Arabíu í haust hefur líkast
til verið ógleymanleg upplifun svo litið sé upp úr matseðlinum.
„Rosaleg upplifun, hvort tveggja í keppni og fyrir utan hana,
þarna voru fjölmargir keppendur, geggjað hótel og stór hlað-
borð í öllum máltíðum dagsins. Eins var sviðið mjög flott og öll
umgjörðin, sérbásar fyrir upphitun og mjög vel staðið að
þessu,“ segir Úlfhildur af HM. Covid hafi þó eðlilega sett mark
sitt á mótið, en stemmningin í Stavern um síðustu helgi hafi
verið léttari og keppendur getað haft mun meiri samskipti. Var
það ekki ólýsanleg upplifun að standa þar með pálmann í hönd-
unum sem Norðurlandameistari?
„Það var rosaleg tilfinning, mig hefur dreymt um þetta síðan
ég keppti á fyrsta Norðurlandamótinu mínu 2019 og búin að
ætla mér þetta síðan í fyrra þegar ég náði öðru sæti þannig að
þetta var bara draumur,“ segir Úlfhildur, en Selfyssingurinn
Bergrós Björnsdóttir veitti henni harða keppni í 71 kg flokkn-
um og tók þar silfur, varð sú upplifun þeirra viðtalsefni á mbl.is
um síðustu helgi.
Nú um helgina keppir Úlfhildur á Svíþjóðarmeistaramóti
unglinga í ólympískum lyftingum og hefur þar sett sér það
markmið að verða yngst íslenskra stúlkna til að lyfta 100 kíló-
um í jafnhendingu, greininni þar sem 98 kílóin léku í höndum
hennar í Stavern. Þótt hér fari ærið verkefni er dagskráin stíf,
tvö heimsmeistaramót á næsta ári, annað hennar síðasta í U17-
og hitt það fyrsta í U20- aldurshópum, í Mexíkó og Grikklandi,
en auk þess mun Úlfhildur keppa í crossfit, móti sem haldið
verður á lýðnetinu, allt er hægt í netheimum.
„Mig langar að halda áfram eins lengi og ég get og halda
áfram að keppa, það er það skemmtilegasta sem ég geri, mig
langar að vera í kringum þetta sport allt mitt líf,“ segir Úlfhild-
ur Arna Unnarsdóttir að lokum, gallhörð keppnismanneskja og
sönn valkyrja stálsins.
Grjótharður íþróttamaður
Þar sem Úlfhildi hefur orðið tíðrætt um móður sína þykir vart
annað sæma en að spyrja Helgu Hlín, lögmann og lyftinga-
kempu, út í dótturina, svona undir lokin.
„Númer eitt, sem ég held að hafi skilað þessum stelpum
ágætisveganesti út í lífið,“ svarar Helga Hlín, og á við dæt-
urnar allar, „er að við höfum síst vanmetið þær sem mann-
eskjur, þær hafa alltaf verið hluti af allri ákvarðanatöku í fjöl-
skyldunni, allt frá því að ákveða hvað á að vera í matinn eða
hvaða bíómynd eigi að sjá, þær hafa alltaf verið spurðar,“
heldur hún áfram með norðlensku harðmæli sem tönn tímans
á ekkert í.
Dæturnar hafi að sögn móður sinnar ávallt verið hluti af
teyminu og hafi Úlfhildur tekið því hlutverki alvarlega frá
fyrsta degi.
„Hún myndaði sér snemma sínar skoðanir á veröldinni og
hefur aldrei slegið slöku við í því að hafa sína sýn á hlutina og
móta sína stefnu sem íþróttamanns,“ segir Helga. Fjölskyldan
hafi sameinast í íþróttaiðkun og lífsgildi hennar stutt vel við þá
einstaklinga, sem hún er gerð úr.
„Auðvitað kemst margt annað að hjá okkur, grín og glens,
það er mikilvægt að hafa gaman og hér á heimilinu er oft stig-
inn trylltur dans auk þess sem við syngjum úr okkur lungun
eftir orkuríkan en næringarsnauðan pizzu- og sælgætis-
skammt,“ segir móðirin frá og hlær innilega.
Eins og Helga sýndi í verki í Stavern tjóir lítið að naga
neglur og handarbök í streitukasti þegar Úlfhildur stígur á
pallinn.
„Hún er bara svo flottur keppnismaður, ég veit að ef hún
feilar tekur hún því ótrúlega vel. Hún sleppir stönginni, lítur
á dómarana og þakkar fyrir sig. Ég er aldrei að taka á móti
óánægðum keppnismanni sem nær ekki markmiðum sínum,
hún veit að hún tekur þetta bara næst, hún Úlfhildur er bara
grjótharður íþróttamaður og þetta er bara rosalega
skemmtilegt, les: geggjað,“ segir Helga Hlín Hákonardóttir
að skilnaði, hinn lyftingameistarinn í fjölskyldunni. Hneit
þar.
Ljósmyndari/Unnar Helgason
Íslensk fjölskylda í sænskri höfuðborg. Frá vinstri: Unnar
Helgason, Arnhildur Ylfa Unnarsdóttir, Helga Hlín Há-
konardóttir og Úlfhildur Arna Unnarsdóttir.
Á verðlaunapallinum í Stavern um síðustu helgi. Annað sætið
hreppti Bergrós Björnsdóttir frá Selfossi eftir harða keppni
við Úlfhildi en í þriðja sæti varð hin norska Tine R. Pedersen.
’
Það var rosaleg tilfinning, mig hefur
dreymt um þetta síðan ég keppti á fyrsta
Norðurlandamótinu mínu 2019 og búin að
ætla mér þetta síðan í fyrra þegar ég náði
öðru sæti þannig að þetta var bara draumur.
VIÐTAL
10 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 5.12. 2021