Friðarboðinn og vinarkveðjur - 01.06.1938, Side 17

15
sér nægja rigningarvatnið í vegarskurðunum. Kvæði
eins og hjónadjöfullinn sem sungið er undir hinu
töfrandi lagi er blátt áfram undrunarvert hag-
mælsku afrek sem fellur jafnt í hlut ófæddra kyn-
slóða og þeirra sem nú lifa, Um þennan hrífandi
listamann væri mjög auðvelt að skrifa heila bók,
en vegna rúmleysjs verður aðeins stiklað á þýð-
ingarmestu atriðunum í skáldskap þessarar voldugu
raddar úr heimi listarinnar. í kvæðinu Dýragarður-
urinn á Grímsiaðaholti nýtur skáldið sín til fulls.
Þar er tekið til meðferðar efni sem margur spá-
maðurinn hefir orðjð að hverfa frá áður en til full-
nægingar kæmi. Einnig er skylt að geta þess að
enginn íslendingur hefir hvorki fyr né síðar gefið
jafn sanna mynd af konungi vorum eins og skáldið
framkallar í hinni miklu konungsdrápu sem það
orti við konungskomuna til íslands síðast liðið
sumar. Þarna má segja að skáldið trítli jafn ljetti-
íega á ríminu eins og tíkarbrandurinn í sarp bar-
ónanna í Reykjavík og getur þá engin efast lengur
um það að skáldinu séu allir vegir færir.
Ritstj.
Hr. procurator og skáld
JÓH. KR. JÖHANNESSON
Tjarnargötu 5.
Lausleg þýðing úr norska blaðinu Tidens Tegn
um ljóðmæli Jóh. Kr. Jóharmessonar (Beiskar pillur)-
»Þeir geta það íslendingarnir, bæði ort í bundnu