Eldhúsbókin - 10.01.1970, Blaðsíða 11

Hand-
snyrting
1. Byrjið á að fjarlægja gamalt lakk með naglalakkeyði. Sverfið negl-
urnar með sandpappírsþjöl. Haldið þjölinni þannig, að hún nemi við
nöglina innanverða og sverfið að miðju. Sverfið ekki fram og aftur
— við það geta neglurnar auðveldlega rifnað.
2. Dýfið fingrunum í ylvolgt sápuvatn. Þurrkið vandlega og berið nagla-
bandaolíu á naglaböndin. Ýtið naglabandinu varlega upp með trépinna
með bómull á endanum.
3. Berið olíu eða krem á hendurnar og núið vel kringum naglaböndin.
Því lengur því betra. Dýfið fingrunum aftur í sápuvatnið og burstið
með naglabursta. Þerrið hendurnar og berið á handáburð. Fjarlægið
þá fitu, sem e. t. v. hefur orðið eftir á nöglunum, með naglalakkeyði.
Lakkið neglurnar með þunnu lagi af undirlakki, sem styrkir neglumar
og kemur í veg fyrir, að litlakkið springi.
4. Nú getum við byrjað á að lakka með litlakkinu. Það nægir að lakka
tvisvar, ef við notum venjulegt lakk, en þrisvar, ef notað er perlu-
móðurlakk. Lakkið eins og myndin sýnir. Lakkið að lokum með yfir-
lakki, sem á að hlífa litlakkinu. Ef þér hafið mjög veikar neglur,
ætti að lakka aftur með yfirlakki. Það styrkir neglurnar.
Athugum nú olnbogana. Er húðin þar grá og þurr? Ef svo er, fáum við
okkur tvær smáskálar með sápuvatni eða upphitaðri olívuolíu, ef hún er
við höndina og látum olnbogana hvíla í þeim um stund, t. d. meðan við
lesum greinina.
Ekki eru öllum gefnar lýtalausar hendur og neglur. En allir geta haft
vel snyrtar hendur. Og enginn hefur svo slæmar neglur að gefa þurfi
upp á bátinn. Það fyrirfinnast meðul við bæði mjúkum og stökkum
nöglum. — Það stoðar þó ekki, að þér skundið í næstu snyrtivöruverzlun,
kaupið dýrt krem og hugsið sem svo, að nú skuli neglumar svo sannar-
lega vaxa og batna. Nei, hendur og neglur þarf fyrst og fremst að hirða
vandlega. Gefið yður aðeins smástund fyrir handsnyrtingu vikulega og
þér munuð gleðjast yfir breytingum til batnaðar.
Hversu oft sjáum við ekki konur, klæddar samkvæmt nýjustu tzíku,
með nýlagt hár, en illa hirtar neglur. Myndin orkar í heild ekki 'oein-
línis aðlaðandi.
Bezta ráðið til að fá mjúkar hendur og fallegar neglur er að verða sér
úti um rétt hjálparmeðul. Listinn um það, sem til þarf, virðist e. t. v.
langur og dýr, en gætið að, hve lengi hinir ýmsu hlutir endast yður.
Ef þér geymið öll naglsnyrtiáhöld á einum stað, er auðveldara að finna
hvem einstakan hlut, þegar á þarf að halda. Undirstaða snyrtingarinnar
er regluleg notkun á góðu handkremi, sem þér núið vandlega inn í núð-
ina, helzt eftir hvem handþvott.
Mörgum þykir erfitt að vinna hússtörf með gúmmíhanzka á höndun-
um, en e. t. v. stafar þetta aðeins af óvana. Hanzkarnir hlífa höndunum
til mikilla muna. Ef til vill líkar yður ekki naglalakk, en lakkið hlífir
þó nöglunum, og þér getið valið ólitað lakk eða daufan, rósrauðan lit.
*
Þetta þurfið þér til handsnyrtingar:
Trépinna. Bómull. Sandpappírsþjöl. Naglalakkeyði. Góðan naglabursta.
Naglabandaeyði (leysir upp hörð naglabönd). Naglabandakrem eða olíu
(heldur naglaböndunum mjúkum). Undirlakk. Naglalakk, litað eða ólitað.
Yfirlakk. Handkrem. Litla skál með volgu vatni.
Framhaldið er ekki erfitt, ef þér fylgið þessum einföldu ráðum, sem
hér eru gefin.
Mikilvægasti hluti naglarinnar er sá, sem liggur undir naglabandinu.
Þessi hluti verður að fá bæði loft og næringu. Ýtið naglabandinu upp
með bómull og trépinna. Við þetta vaxa neglurnar hraðar og verða sterk-
ari. Laus naglabönd getum við klippt með þar til gerðri töng.
Hafið þér stökkar neglur? Eruð þér vissar um, að þér sverfið þær rétt?
Notið sandpappírsþjöl, eins og myndin sýnir. Það er líka mikilvægt að
nudda naglaböndin. Það eykur blóðstreymið að nöglunum og þær vaxa
þar af leiðandi hraðara.
___ ík
Og þá er komið að olnbogahirðingunni, sem við minntumst á í upphafi.
Nú þegar olnbogarnir hafa hvílt í vatni um stund, þerrið þér þá og berið
á feitt krem, eins, þegar þér farið í bað.
Matur
í janúar
Allir eru sammála um það, að í
janúar þurfi að spara. Desembermán-
uður er flestum dýrasti mánuður árs-
ins. Þegar við ætlum að spara við
matarkaup. verðum við að gæta vel að
okkur, þar sem ekki er sama hvar
sparað er.
Janúar er einn dimmasti og kaldasti
mánuður ársins hjá okkur, þess vegna
verðum við að gefa fjölskyldu okkar
góðan og hollan mat, svo það er ekki
sama hvað við kaupum fyrir matar-
peningana. Margar húsmæður hafa
tekið mikið slátur s.l. haust og geymt
það ýmist í frysti eða súr. Berið fram
heitt soðið eða steikt slátur einu sinni
í viku í stað kjötmáltíðar. Berið með
því soðnar rófur, soðnar kartöflur,
hrærðar rófur, hræðar kartöflur, kart-
öflujafning eða grænmetisjafning.
Steikt súrt slátur er einnig mjög gott.
Safnið saman öllum afgöngum af grófu
brauði og búið til brauðsúpu. Rjúk-
andi heit brauðsúpa með þeyttum
rjóma eða rjómablandi út á er góður
matur á köldum vetrardegi. Bragð-
bætið gjarnan súpuna með sítrónusafa.
Súpan verður bragðbetri á því og einn-
ig fáum við C-vítamín úr sítrónunni.
Safnið saman öllum foanskbrauðaf-
göngum, þurrkið þá og myljið, og notið
sem rasp. í sumum kjötbúðum er hægt
að fá ódýr bein. Sjóðið góða kraftsúpu
af beinunum. Sjóðið með allt það
grænmeti sem til er á þessum árstíma.
Berið með súpunni ristað brauð með
osti eða heitt ostabrauð. í janúar höf-
um við hrogn og lifur og það ættum
við að borða sem oftast þann stutta
tíma sem við eigum kost á því. Að
vísu eru hrogn nokkuð dýr matur en
eins og ég sagði áðan er ekki sama
hvað við fáum fyrir peningana. Ef við
t.d. kaupum stórt hrogn og sjóðum það
til miðdegisverðar ásamt nýjum fiski
og lifur má nota afganginn af hrogninu
til kvöldverðar. Skerið þá hrognið i
sneiðar og brúnið það á pönnu ásamt
lauk og kartöfluafgöngum og berið
þetta fram með brúnuðu smjöri og
sítrónusneiðum eða remulaðisósu. Notið
sítrónur til matargerðar eins mikið og
kostur er, á þessum árstíma. Búið t. d.
til sítrónusósu og hafið með soðnum
fiski í staðinn fyrir þessa eilífu bræddu
feiti. Sósan er búin til á þann hátt að
bökuð er upp venjulcg hvít sósa, þynnt
mcð fisksoði og mjólk og bragðbætt
með sítrónusafa og sykri. Gætið þess
vel ef þið notið safa aðeins úr V-i
sítrónu að geyma hinn helmrnginn með
aluminiumpappír eða þunnu plasti yfir
sárinu, til þess að hún þorni ekki og
missi vítamíninnihald sitt.
Gulrófur ættum við að nota meira en
gert er hér á landi. Gulrófan er mjög
C-vítamínauðug og auk bess haldast C-
vítamínin óvenjulega vel í henni við
suðu og niðurskurð í salöt. Gulrófur
ættum við því að nota sem oftast á
þessum árstíma bæði í hrá salöt og
einnig soðnar. Mjög gott er að bera
soðnar gulrófur fram með soðnum fiski
t.d. saltfiski ásamt soðnum kartöflum.
Mun ódýrara er að kaupa þurrkaðan
saltfisk og leggja hann í bleyti, heldur
en að kaupa hann útbleyttan í fiskbúð-
um.
Margar húsmæður kaupa kjöt í heil-
um skrokkum. Aðrar kvarta yfir því að
feitustu bitarnir verði afgangs og kjöt-
ið nýtist þannig ekki. Sjóðið þá kæfu
úr feitustu bitunum og búið til rúllu-
pylsu úr slögunum, þá fer ekkert til
spillis.
Síld ættum við að borða sem oftast.
Þegar ný síld fæst í fiskbúðunum ætt-
um við að notfæra okkur hana því
hún er bæði holl og ódýr. Nýja síld
má matbúa á margan hátt. Margir
kvarta undan beinunum. Þá má hakka
hana og búa til síldarbollur og steikja
þær í smjörlíki og borða þær með soðn-
um kartöflum og hráu grænmetissalati.
Avexti ættum við að hafa á borðum
eftir fjárhagsgetu hvers og eins. A
þessum ársíma ættum við að leggja
mesta áherzlu á appelsínur. Og munið
svo — lýsisflöskuna á morgunverðar-
borðið á hverjum degi. Ein matskeið
af lýsi á mann, börn og fullorðna.
3