Sögur og skrítlur - 15.07.1938, Qupperneq 9

Sögur og skrítlur.
7
konan gæti gripið Eram í, hafði yfirlæknirinn sagt frá
því, að Smith hefði farist, er hann var að bjarga hin-
um, og lækninum datt ekki t hng, að þessu hefði þurft
að halda leyndu á stofú nr. 7.
Þetta varð hart áfall fyrir sjúklinginn, en hann var
orðinn svo frískur, að nú var eigi sjóninni framar nein
hætta búin. Og er yfirlæknirinn var farinn, sagði
Gladys til sín, og bvers vegna hún hafði gert þetta,
Hún hafði lært að blístra mörg af þessum gömlu lög-
um, sem Edgar sí og æ blístraði, meðan hann var
heima í Wales. Og nú hafði hún tekið það örþrifaráð
að blístra þessi sömu lög fyrir Reginald, svo að hann
skyldi ekki láta hugfallast, heldur herða upp hugann
og safna kröftum til hinnar hörðu tvísýnu baráttu gegn
yfirvofandi blindu,
Reginald skildi fyrst ekkert í, að Gladys skvldi hafa gert
allt þetta fyrir hann, Hafði hún ekki verið trúlofuð Edgar?
Honum fannst það nærri því tryggðarof gegn bezta
vini sínum, að hann skyldi gleðjast svo, er Gladys
sagði honum, að hún hefði alltaf talið Edgar góðan
kunningja sinn, og að hún heíði grátið mikið, er hann
fórst, En hjarta sitt hefði hún gefið öðrum, sem eitt
sinn hefði ætlað að biðja hennar, en síðan farið langt
burt frá henni og heimahögunum. Hún heíði aðeins
frétt af honum á skotspónum og vissi, að hann var ó-
giftur enn, og engum háður.
Reginald lá grafkyrr og hlustaði á orð hennar. Svo
greip hann hönd hennar og hvíslaði: »Gladys, er það
þá samt sem áður ég, sem þér þykir vænt um?«