Sögur og skrítlur - 15.07.1938, Qupperneq 12

10
Sögur og skrítlur.
og kippti sér ekkert upp við þetta. Hvort sem það
var nú samviskubit eða eitthvað annað, sem olli — þá
tók hún þessu öllu ósköp rólega, það var alls eigi að
sjá, að hún tæki sér hegninguna nærri á nokkurn hátt.
Sennilega hugsaði hún með sér, að aðra eins smámuni
bæri ekki að taka hátíðlega.
Svo leið heill dagur í ró og friði. En morguninn
eftir vöknuðum við skyndilega við óhljóð og hróp og
illyrði. Það var konan í smábylinu hinum megin við
garðinn okkar. Hún hafði hafið harmagrát mikinn og
eftirmæli eftir hanann sinn, stóran rauðgulan hana, sein
var uppáhaldið hennar og mesta metfé. Tíkin haíði
elt hann um allan blettinn og bitið af honum hausinn
rétt við brunninn.
Nú tók að grána gamanið. Hæna eða hani til mið
degisverðar á hverjum degi, steikt eða soðið, var nú
heldur mikið af því góða.
Nú átti Ramóna að vera bundin frá því snemma á
morgnana, og þangað til allar hænur voru setztar á
vagl á kvöldin. Og það var ekki hægt að segja, að
tíkin tæki þessu illa. Hún stóð blíð og þolinmóð allan
liðlangan daginn bundin hjá hundakofanum. Hún Jagð-
ist ósköp rólega niður á grasblettinn, ýlfraði ekki né
gólaði, en dillaði aðeins rófunni ósköp vinalega, ef ein-
hver gekk framhjá.
jÞessi dæmalausa hegðun hennar hefð: getað grætt
stein. og nokkrum dögum síðar var dregið úr refsing-
unni, í’að var efiaust ekki f neinu illu skyni gert, að
hún hafði glæpst á þessum tveimur hænsnaræflum, og