Sögur og skrítlur - 15.07.1938, Síða 14

12
Sögur og skriltur
hænur, áður en hún var bundin á ný. Og við urðum
að halda áfram með hænsnasteik eða hænsnasúpu á
hverjum degi, unz við gátum ekki kingt þvi lengur.
Auk þess urðu skaðabótakröfur hænsnaeigendanna
hærri með degi hverjum.
Það rak þá að því, að annað hvort varð tíkin að
standa bundin daga og nætur, eða þá urðum við að
losa okkur við hana. Og við kusuin beldur siðari kost-
inn. Slátrari nokkur, sem hafði misst hund sinn, tók
við Ramónu, þrátt fyrir þessa ódyggð hennar og var
lifandi feginn. Það var þó miklu betra að eiga svona
hund, sem meira að segja var Jjómandi fallegur, heldur
en að vera hundlaus.
Okkur þótti sárt að láta Ramóna af bendi. og okkur
var þungt um hjarta daginn þann, sem hún átti að fara.
En tífein sýndi engar geðshræringar. Hún fór róleg
og auðsveip með nýja húsbóndanum, og virtist, sem
örlögin gætu alls ekki raskað hugarró hennar og
jafnvægi.
»Nei, eg get ekki gifst þér. Enegskal vera þér góð
systir,* sagði hún,
»}æja það er ágætt,« sagði hann, »Hvað heldurðu
að við erfum mikið eftir hann föður þinn?
»Mamma, má eg nringja til Óla og biðja hann að
koma og leika v-ið mig?«
»Nei, þið hafið svona hávaða og brjótið og bramlið alt
mögulegt. Farðu heldur yfir um til hans og leiktu þér þar,