Iðja - 15.03.1938, Qupperneq 5

5
I Ð J A
l.tbl.
HALLFREDUR
n i rir ii 'iTm-r-rrnrrrn^TTfiTTrnTriTTr-rrnirri-ir-iTTnTiriT
K E M U R
h8.il i.i iiii rntii a n itti íth
Hann kora 1 bseinn meö SÚSinni.
Hun tilheyrir Rikisskip- línunni
§amanber Connard- línan og White
Star- línan,og er gott skip þótt
ruggi í sjó. ÞaÖ gera öll skip.
Hann_ var kojulaus og heilsu-
laus á leiÖinni. Hann var aÖ reyna
aö rölta um dekkiö,meðan maginn og
skilningarvitin leyfðu og hann
reyndi fyrst aö syngja "Ég elska
hafiS sestyog honum fannst í fyrstu
aÖ hann vera sjógarpur eins og hann
afi hans, en svo gafst hann upp a
því aö syngja og tok að mæla erind-
iÖ af munni fram,svo hætti hann því
líka,en erindið sönglaöi sig lengi
sjálft 1 huga hans, löngu eftir að
hann var hættur aö elska hafiö æst
6g farinn aö gefa því illt horn-
auga. Og svo kom aö lokum að hann
hugsaöi um þaö eitt að finna sér
sæmilegt afdrep þar sem hann gsoti
sálast í friði.Honum fannst alltof
mikið af hafi 1 kringum sig,alltof
mikið af ólofti,alstaðar á skipinu
en fann ekkert sæmilegt afdrep,þar
sem hann gæti hringaö sig og falið
$ro.:ttni sal sina.Svo var hann eins
p^'vankaður sauður, þegar hann lét
§xn lúnu bein silast niðurá lestar
karminn og fannst heimurinn allur
uf lagi genginn.Og hann: hengdi höf
UÖiÖ niður a bringuna, kjálkarnir
úfÖu máttvana og hann' gapti einsog
fiskur, sem dreginn hefur veriÖ úr
sínu elementi og fannst hann myndi
aidrei verða samur maður,enda þótt
hann gæti e.t.v.einhvemtíma staö-
iö/ upþ af þessum lúgúkarmi aftur.
Svo fórnaöi hann hafinu giatnum, sem
hann hafði keypt á hótelinu fyrir
kr.l,5o áður en hann^steig á skips-
fjöl,og lét hann á nýspúlað dekkið
á milli fóta sér. svo virti hann
nokkra stund fyrir sér þetta krónu
og fimmtiuaura verðmæti og fannst
það heimskulegt ^aÖ^ hafa borÖað
þennan mat, sem nú lá á milli fóta
hans,af hreinum,rósóttum diski.Svo
skotraöi hann augunum út fyrir
lunninguna,en þaö^var eins og^hann
sæi þar eitthvað óumræðilega ógeös-
legt,þvi hann lygndi þeim aftur meÖ
hryllingssvip á andlitinu og skildi
ekkert 1 honum afa sinum aö sækja
svo á þetta síkvika votlendi aö
hann varö þar aÖ lokum eftir og kom
ekki heim aftur til elskandi konu
og 18 barna. Svo varÖ hann eigin-
lega alveg rænulatis. og vissi^hvorki
í þennan heim né annan,en fórnaði
meö örstuttu millibili,því sem hann
haföi borðað daginn áöur og í fyrra
dag og var eiginlega viÖ því búinn
að halda svo afram unz hann fórn-
aöi á nýspúlað ^dekkiö mjólkinni,
sem^hann haföi^á sínum tima drukk-
ið úr móöurbrjósti,en aö því loknu
gerði hann frekar ráö fyrir aö hon-
um yröi þyrmt og aö hann fengi að
deyja.
Hann fór að lesa^ "Faöir vor"
og var kominn nokkuö áleiöis, þeg-
ar ferleg rödd drundi í eyrum hans
í gegnum þann sljóleikahjúp, sem
hann áleit vera fyrirrennara síns
holdlega dauða: "Hvern fjandann
sjálfann ertu aö gera maður?" Hall
freöur reyndi að staðgreina hvað-
an þessi rödd kæmi og leit út und-
an sér og hann sá aÖ við hliðina
á honum. var eitthvað , sem ekki
haföi verið þar þegar hann byrjaöi
dauðastríð sitt. " Ég er bara að
d-eyja stundi hann upp og hengdi
höfuðiö aftur. ’jDeyja? Maöur deyr
ekki svona á sjó lasm . Maður deyr
eins^og maður karl minn.Maður deyr
á sjó af því þaÖ fer of mikiö
ofan i mann af því, sem ekki á að
vera þar, en ekki af því að það
fari^of mikiÖ upp úr manni af því
sem á að vera ofaní manni . Maður
deyr uppréttur lasm,og maður bölv-
ar þangað til maður^hefur ekki við
aö spýta sjónum út úr sér. Maður
húkir ekki í hrauk og les faðirvor-
iö og útsvinar nýspúlað dekk laxi.
MaÖur les ekki faöirvorið hérna
lasm. Maður^bölvar sko heldur og
spýtir í sjóinn karl minn." 0g
Hallfreður heyrði hvernig þessi
maöur, sem hafoi^svo mikla reynslu
i þvi aö deyja á sjó spýtti,aÖ
hann hélt, lengst út 1 hafsauga.
Hallfreður vissi ekki nema hann
hefði sett met í því að spýta út
fyrir dekkið, en haföi litla til-
hneigingu til þess aö staðfesta
Frh.á bls.7