Norðurslóð - 21.04.2022, Blaðsíða 3

Norðurslóð – 3
Sendir íbúum Dalvíkurbyggðar og
landsmönnum öllum kærar kveðjur í tilefni
sumarkomu
Óskum íbúum Dalvíkurbyggðar
gleðilegs sumars
Óskum íbúum Dalvíkurbyggðar
gleðilegs sumars og þökkum fyrir liðinn
vetur

Óskum íbúum Dalvíkurbyggðar
og landsmönnum öllum gleðilegs sumars
Ég er borinn og barnfæddur
Dalvíkingur og hef lagt minn
skerf til samfélagsins. Stundum
kom það upp í hugann að flytja
eitthvert annað þegar upp komu
ýmis góð tilboð en ég hætti alltaf
við. Ég vildi vera hér og hvergi
annars staðar. Mér fannst þetta
vera minn staður og mitt fólk. Ég
byrjaði snemma að vinna eins og
algengt var og þótti sjálfsagt í þá
daga. Ég er málarameistari, rak
fyrirtæki í mörg ár og það eru
ansi mörg húsin hér í bæ sem
ég hef málað, bæði íbúðarhús og
atvinnuhúsnæði.
Ég var ekki gamall þegar ég lærði
og gerðist sjúkraflutningamaður.
Það var bæði sár og undarleg
tilviljun sem réði því. Var ég í því
starfi og þjónaði samfélaginu hér
sem sjúkraflutningamaður í u.þ.b.
þrjátíu ár. Ég hef í gegnum allan
þennan tíma komið að fjölmörgum
hræðilegum slysum og oft þurft
að sinna og reyna að bjarga fólki
sem ég þekkti mjög vel og þótti
vænt um. Í fyrsta sinn sem mér var
boðin áfallahjálp var eftir að ég
bjargaði lífi ungs drengs í sundlaug
Akureyrar. Til minningar um þessa
björgun á ég viðurkenningarskjal og
heiðursmedalíu og var ég heiðraður
á Akureyri. Þeir létu mig finna að
þeim þótti þetta þakkarvert.
Þeir eru svo ófáir Dalvíkingarnir
og aðrir reyndar líka sem ég hef
sungið yfir síðasta spölinn. Það
er þakklátt verk. Ég starfaði í
kirkjukórnum til fjölda ára og er
enn í karlakór sem tekur að sér að
syngja á jarðarförum. Árið 2002
bauðst mér starf í Dalvíkurskóla
sem stuðningur við barn sem var
frá Kosovo. Eftir að flóttamennirnir
fluttu til Reykjavíkur bauðst mér
að vinna áfram í Dalvíkurskóla því
þar vantaði myndmenntakennara.
Ég þáði þá stöðu og naut mín vel í
kennslunni. Nemendur og starfsfólk
skólans tóku mér afar vel. Eftir
fjögur ár í kennslunni losnaði staða
húsvarðar við skólann og ég ákvað,
ekki síst vegna hvatningar frá
yfirmönnum skólans, að sækja um.
Ég fékk stöðuna og iðnmenntunin
kom sér þá afar vel þar sem sinna
þarf ótal mikilvægum störfum því
tengdu. Þar til fyrir u.þ.b. þremur
árum hef ég sinnt húsvarðarstörfum
af metnaði og samviskusemi.
Þann 1. apríl árið 2019 var
ég boðaður til sveitarstjóra
Dalvíkurbyggðar sem tilkynnti
mér að mitt starf væri í uppnámi
vegna skipulagsbreytinga og að
leggja ætti niður starf húsvarðar.
Þetta átti við þrjú önnur störf á
vegum bæjarins. Þessi orð hennar
komu mér algjörlega í opna skjöldu
því hún sagði jafnframt að þetta
hefði ekkert með mig eða mín
störf að gera, hún gæti ekki sett
út á mín störf. Samt er það fast í
huga mér þegar hún sagði: „Áttu
ekki bara þrjú ár eftir í vinnu?“
Mjög óviðeigandi fannst mér. Nei,
bæjarstjórnin var búin að ákveða,
án þess að ræða við einn eða neinn
innan veggja skólans (eftir því
sem mér var sagt af yfirmönnum
mínum), að stofna ætti „deild“ sem
sjá skyldi um allt sem við kom starfi
húsvarðar. Skipulagsbreyting til
þess að bæta þjónustu við stofnanir
bæjarfélagsins. Eftir höfðinu dansa
limirnir og enginn innan þessarar
nefndar, að sveitarstjóranum
meðtöldum, kom í skólann til að
ræða við okkur starfsfólkið eða
kynna sér hvort þetta væri svo
góð hugmynd. Nei, búið var að
taka ákvörðun og ég varð að svara
innan fjögurra daga hvort ég vildi
prófa að sækja um í þessari nýju
deild. Ekki var farið að reglum
þarna. Vegna ólöglegra uppsagna
þurftu bæjaryfirvöld að greiða mér
og hinum bætur og viðurkenna
þar með mistökin. Þeim var oftar
en einu sinni boðið að bakka með
aðgerðirnar en það var hundsað.
Ég veit að fólki er sagt upp
störfum og alltaf má búast við því
en uppsögnin verður að fara eftir
lögum og reglum og af virðingu við
fólk. Bæjarstjórn gat ekki rökstutt
þessa ákvörðun sína sem hefði
ekki átt að vera neinni bæjarstjórn
ofviða. Þessar uppsagnir kostuðu
bæjarfélagið peninga sem hefði
mátt nota í eitthvað skynsamlegra.
Skipulagsbreyting sem bætti ekki
þjónustu við skólann, það eitt er
víst og staðfest af mörgum innan
veggja hans.
Börnin fóru að Ráðhúsinu og
mótmæltu uppsögn húsvarðar en
voru rekin til baka og ekkert á þau
hlustað. Menn fóru bara í fýlu og
sökuðu starfsmenn skólans um að
senda börnin. Starfsfólk mótmælti
einnig oftar en einu sinni en ekki
var hlustað.
Hvers vegna lá svona mikið á?
Mátti ég ekki klára minn starfsferil
með reisn? Ekki var það til að spara
peninga að koma mér frá, svo mikið
veit ég. Þetta var högg og það sem
hefur hjálpað mér er að ég á sterka
fjölskyldu sem stendur þétt við
bakið á mér og ég á vini sem hafa
einnig veitt mér mikinn styrk.
Ég hef enn áhyggjur. Það er
ekki lengur húsvörður í 100%
stöðu og eðlilega er þá væntanlega
ekki lengur hægt að sinna öllu því
sem þarf að gera strax? Það bitnar
eðlilega á viðhaldi?
Mér er hreint ekki sama því
innanhúss eru börn sem mér eru
kær og frábært starfsfólk sem eru
vinir mínir.
Einhver hafði nefnt það að
ekki væri húsvörður á Krílakoti
og Árskógsskóla. En mátti þá ekki
ræða það? Þurfti það að bitna á
Dalvíkurskóla og fólkinu þar?
Sveitarstjóri talaði um að bæta ætti
þjónustu við stofnanir. Ekki tókst
það vel.
Starfsmenn skólans hafa
reynst mér vel og er ég endalaust
þakklátur fyrir þeirra stuðning. En
alltaf þegar svona mál koma upp þá
skiljast sauðirnir frá höfrunum. Ég
veit og skil í dag hverjir eru mínir
traustustu vinir.
Ég spyr mig um mannauðinn.
Viljum við ekki hafa fólk sem
vinnur sitt starf af metnaði og elju?
Ég er ekki maður sem ber mínar
tilfinningar á torg eða hampa eigið
ágæti. Alls ekki. Ég var ekki bara
húsvörður. Ég mætti nemendum
með virðingu og tók þau sem áttu
jafnvel erfitt með mér í verkefni
svo þau fundu til stolts og gleði. Ég
veit það því ég á marga unga vini í
dag sem hafa engu gleymt og láta
mig vita af því. Ég veit að það var
ekki í starfslýsingu minni en ég
tók heldur ekkert fyrir það og það
bitnaði ekki á mínum störfum. Ég
sinnti líka þeim sem slösuðust og
kom sjúkraflutningamenntunin og
reynsla mín að góðum notum þar.
Stjórnendur skólans leituðu mjög
oft til mín.
Þessi framkoma sveitarstjóra
og meirihlutans er þeim til vansa.
Það er ljótt að koma svona fram
við fólk sem ekki hefur neitt af sér
gert annað en að þjóna þessu annars
góða bæjarfélagi af trúmennsku
og heiðarleika. Verst að ég er ekki
sá eini sem hefur fengið kaldar
kveðjur og miður góða framkomu
frá þeim.
Ég bið ekki um vorkunn og
snýst þessi pistill minn ekki um
það heldur snýst hann um að benda
á að stjórnsýsla sveitarfélaga,
þar á meðal Dalvíkurbyggðar, er
vandasamt verk í almannaþágu og
verið er að sýsla með almannafé.
Mér fannst rétt að mín hlið kæmi
fram og var hvattur til þess að segja
frá.
Einar Arngrímsson
Vegna óvandaðra stjórnsýsluhátta núverandi sveitarstjórnar Dalvíkurbyggðar síðastliðið kjörtímabil
Undirrituðum var sagt upp störfum árið 2019 vegna skipulagsbreytinga