Austurglugginn - 29.07.2021, Blaðsíða 4

4 Fimmtudagur 29. júlí AUSTUR · GLUGGINN
Austurglugginn - Fréttablað Austurlands // Miðvangur 2-4, 700 Egilsstaðir // S: 477-1750
• Ritstjórn: Gunnar Gunnarsson ritstjóri og áb.m: gunnar@austurfrett.is • Friðrik Indriðason blaðamaður : frett@austurglugginn.is
• Björn Þór Björnsson, blaðamaður : frett@austurglugginn.is • Auglýsingar: Anna Dóra Helgadóttir: auglysing@austurglugginn.is
• Áskriftir: Anna Dóra Helgadóttir: askrift@austurglugginn.is • Útgefandi: Útgáfufélag Austurlands ehf. • Umbrot og prentun: Héraðsprent
Leiðari
Langhlaup
Baráttan við COVID veiruna
stefnir í að verða langhlaup en
ekki stuttur sprettur eins og margir
vonuðu. Og að öllu óbreyttu verður
Ísland orðið rautt land á næstu
dögum með tilheyrandi samdrætti
í komu ferðamanna.
Það er eiginlega grátbroslegt hvað
stjórnvöld hafa verið seinheppin
með aðgerðir sínar hingað til í
þessum faraldri. Síðustu stóru
mistökin, af mörgum sem gerð
hafa verið, var að hætta skimunum
á landamærunum fyrir mánuði
síðan. Þar með var smituðum
ferðamönnum leyft að flæða inn í
landið. Afleiðingarnar eru augljósar
því vel yfir hundrað smit hafa
komið upp daglega í þessari viku.
Það vantaði ekki að stjórnvöld
hafi verið vöruð við því að opna
landamærin og hætta samtímis að
skima alla ferðamenn sem fara um
þau, erlenda sem innlenda. Slíkar
viðvaranir komu frá sóttvarnarlækni
og fleiri fagmönnum innan
heilbrigðisgeirans. En stjórnvöld
vildu frekar hlusta á kveinið í
ferðaþjónustunni.
Eini ljósi punkturinn í þessu
er að stór hluti þjóðarinnar er
fullbólusettur og veikist því ekki
jafn harkalega og áður. Á móti
kemur að sá hluti sem ekki er
bólusettur, einkum ungt fólk,
smitast nú í mun meiri mæli en
áður hefur sést.
Þá hefur þekktur læknir, Ragnar
Freyr Ingvarsson, bent á að það
þurfti aðeins þrjár nýjar innlagnir
af COVID smituðum fyrir helgina
til þess að Landspítalinn var
færður á hættustig. Ragnar segir
réttilega að stjórnvöld hafi brugðist
þjóðinni á tvennan hátt. Í fyrsta
lagi með því að opna landamærin
fyrir bólusettum ferðamönnum
sem smita frá sér þrátt fyrir
bólusetninguna og að hafa vanrækt
að undirbúa Landspítalann fyrir
þá bylgju sem nú er í uppsiglingu.
Björn Ingi Hrafnsson fjöl-
miðlamaður sem fjallað hefur mikið
um veiruna og afleiðingar hennar
segir nýlega á vefsíðu sinni: „Við
Íslendingar gerum sömu mistökin
aftur og aftur og samt eru sumir
ennþá undrandi á að afleiðingarnar
verði þær sömu. Þetta gerðist líka
í fyrra. Þá var slakað á landa-
mærunum og veirusmit bárust inn
með þeim afleiðingum að herða varð
allar aðgerðir innanlands og marga
mánuði tók að ná þeirri bylgju niður.“
Lausnin er einföld. Það þarf
að koma upp betri vörnum á
landamærunum en nú eru í gildi.
Gott væri að byrja á að skima alla
sem koma til landsins. Samhliða
þarf, til skamms tíma, að taka aftur
upp þær sóttvarnareglur sem dugðu
til að kveða niður síðustu bylgjuna.
FRI
Þórunn Egilsdóttir fæddist í Reykja-
vík 23. nóvember 1964. Hún lést á
Sjúkrahúsinu á Akureyri 9. júlí
2021, en síðustu mánuði dvaldi hún
heima á Hauksstöðum, glímdi við
krabbameinið og vann að ýmsum
verkefnum.
Foreldrar hennar eru Egill
Ásgrímsson, f. 1.4. 1943, og Sigríður
Lúthersdóttir, f. 28.4. 1939. Bróðir
Þórunnar er Egill Örn Egilsson,
f. 31.8. 1966, sambýliskona hans
er Tiffany Staton. Eiginmaður
Þórunnar er Friðbjörn Haukur
Guðmundsson, f. 21.4. 1946. Börn
Þórunnar og Hauks eru Kristjana
Louise Friðbjarnardóttir, f. 24.10.
1989, sambýlismaður hennar Axel
Örn Sveinbjörnsson. Guðmundur
Friðbjarnarson, f. 28.11. 1990,
kvæntur Guðrúnu Helgu
Ágústsdóttur. Börn þeirra eru Anna
Lísa og Alma Þórunn. Hekla Karen
Friðbjarnardóttir, f. 25.6. 2004.
Þórunn gekk í Verslunarskóla
Íslands, undi sér þar vel og var m.a.
formaður Málfundafélags VÍ árin
1983-1984. Hún útskrifaðist sem
stúdent vorið 1984 og hélt það
haust austur til Vopnafjarðar til
kennslustarfa. Þegar kennaraverkfall
skall á réð Þórunn sig í sláturhúsið
á Vopnafirði. Þar kynntust þau
Haukur fyrst. Um vorið gerðist
Þórunn kaupakona á Hauksstöðum
í Vesturárdal, á heimili Hauks, og
felldu þau hugi saman skömmu síðar.
Þau giftu sig þann 27.6. 1987.
Þórunn útskrifaðist með B.Ed.-
gráðu frá Kennaraháskóla Íslands árið
1999. Hún starfaði við skólastjórn
árin 2005-2008 og sem verkefnastjóri
hjá Þekkingarneti Austurlands,
nú Austurbrú, árin 2008-2013.
Þórunn var kjörin í sveitarstjórn
Vopnafjarðarhrepps 2010 og var
oddviti sveitarstjórnar til ársins 2013.
Þórunn sinnti fjölmörgum félags-
störfum, sat í stjórn Kvenfélagsins
Lindarinnar og voru verkefni þess
henni alla tíð kær. Þá starfaði hún í
félagsmálanefnd Vopnafjarðarhrepps,
stjórn Menntasjóðs Lindarinnar,
orlofsnefnd húsmæðra á Austurlandi,
stjórn Sambands sveitarfélaga á
Austurlandi, sveitarstjórnarráði og
miðstjórn Framsóknarflokksins,
ráðgjafanefnd Jöfnunarsjóðs sveitar-
félaga og hreindýraráði.
Vorið 2013 var Þórunn kjörin á
Alþingi fyrir Framsóknarflokkinn.
Hún sat í forsætisnefnd, sem ein af
varaforsetum Alþingis, frá árinu 2015
þar til hún vék af þingi vegna veikinda
árið 2019. Þá var Þórunn formaður
þingflokks Framsóknarflokksins frá
árinu 2015. Á Alþingi sat Þórunn í
ýmsum fastanefndum og var að auki
formaður samgönguráðs frá 2017 til
dánardags. Í byrjun júní heimsótti
hún Alþingi síðast, var baráttuglöð,
bar sig vel og tók að sér að flytja
ávarp þingkvenna á atburði á vegum
heimsþings kvenleiðtoga.
Fyrstu árin á Hauksstöðum lagði
Þórunn áherslu á vinnu að bústörfum
og umsjón stórs sveitaheimilis og
naut þess. Eftir því sem tíminn
leið tókst hún síðan á við ný og
fjölbreyttari verkefni. Hún sinnti
öllum þessum störfum af sama
metnaði, alúð og ósérhlífni og
fylgdist stolt með fyrrum nemendum
sínum og samstarfsfólki.
Þrátt fyrir vinnu að sambærilegum
verkefnum á Austurlandi langa hríð
kynntist ég Þórunni fyrst þegar við
tókum báðar sæti á framboðslista
fyrir þingkosningarnar árið 2013. Við
áttum upp frá því einstakt samstarf
í þeim verkefnum sem við settum á
dagskrá eða urðu á vegi okkar. Við
urðum líka alvöru vinkonur, sem
ekki er alltaf sjálfgefið í ölduróti
stjórnmálanna og gátum treyst á hvor
aðra. Það var alltaf gaman á okkar
ferðum, hvort sem við ferðuðumst
í skafrenningi á öræfunum, í logni
og blíðu við ysta haf eða spjölluðum
við fólk á þéttbýlli svæðum. Símtölin
voru að jafnaði nokkur á viku, ef við
vorum ekki við störf á sama stað, og
í þeim var fátt undanskilið.
Þórunn var baráttukona, ósérhlífin,
æðrulaus og alltaf tilbúin að takast á
við þau verkefni sem á vegi hennar
urðu hvort sem hún valdi þau sjálf eða
hún fékk þau í hendurnar óumbeðið.
Hún var útivistarmanneskja frá
blautu barnsbeini, keppti á skíðum
og var í sveit sem unglingur. Hún
nýtti sína hæfileika og reynslu vel í
öllum sínum verkefnum hvort sem
þau tengdust bústörfum, kennslu
eða stjórnmálum. Að kunna að
búa til skyr eða hlúa að lömbum
og trjáplöntum má yfirfæra á margt
annað.
Útför Þórunnar fór fram frá
Vopnafjarðarkirkju laugardaginn,
24. júlí og var hún jarðsett í
Hofskirkjugarði.
Við íbúar Austurlands sjáum á
eftir öflugri konu, leiðtoga, vini og
góðri og heilsteyptri manneskju.
Hennar verður sárt saknað en við
getum þakkað minningarnar, sam-
starfið og samvinnuna.
Missir fjölskyldunnar er mikill,
ég sendi Friðbirni Hauki, Kristjönu
Louise, Guðmundi, Heklu Karen,
foreldrum hennar og bróður, ásamt
öllu hinu fólkinu hennar, innilegar
samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Þórunnar
Egilsdóttur.
Líneik Anna Sævarsdóttir
Minning
Þórunn Egilsdóttir 1964-2021