Austurglugginn - 02.12.2021, Síða 14

14 Fimmtudagur 2. desember AUSTUR · GLUGGINN
„Það var bara á tímabili sem hausinn
á mér var troðinn sögum af þessari
Kolfinnu og ég bara varð að koma
þessu frá mér með einhverjum
hætti,“ segir rithöfundurinn og
skólaritarinn Hrönn Reynisdóttir
um hvers vegna hún hafi farið að
skrifa unglingabækur nánast upp
úr þurru á miðjum aldri.
Hún býr ásamt fjölskyldu sinni á
frábærum stað á Eskifirði þaðan
sem útsýni er út allan fjörðinn og
hún viðurkennir fúslega sjálf að
umhverfið hafi mikil áhrif bæði á
hana persónulega og í skrifum. Hún
fái þaðan innblástur.
Sífellt fleiri kannast við nafn
Hrannar enda hefur hún náð
vinsældum með tveimur bókum
sínum um unglingsstúlkuna
Kolfinnu. Fyrri bókin, Er’t ekki
að djóka, Kolfinna, kom út árið
2016 og sú síðari, Nei, nú ert’að
spauga, Kolfinna, ári síðar. Í þeim
bókum fjallar Hrönn bæði um
nútímastúlkuna Kolfinnu og svo
ömmu þeirrar fyrrnefndu á sama
aldursskeiði en bækurnar þykja báðar
skemmtilegar og ná vel að ramma
inn hugarheim unglinga á leið út
í lífið á mismunandi tímaskeiðum.
Unga fólkið er
skemmtilegt
Hvers vegna Hrönn fór að skrifa um
ungt fólk svo eftir var tekið segir
hún ekki svo erfitt að skilja ef fólk
þekkir hana persónulega. Erfiðara
sé kannski að skilja hvers vegna hún
fór allt í einu að skrifa því hún veit
það ekki sjálf.
„Ég á sjálf stóra fjölskyldu, börn
og barnabörn og hef starfað í mörg
ár í grunnskólanum hér á Eskifirði
svo ég er umkringd ungu fólki alla
daga og á auðvelt með að setja mig
inn í þeirra mál því ég var ung líka
einu sinni þó einhverjum kunni að
þykja það undarlegt,“ segir hún og
hlær. „En mér alltaf fundist gaman
að vera innan um börn og unglinga
og ég held að það skili sér dálítið í
bókunum. Eða við skulum segja að
ég voni að það skili sér,“ segir Hrönn
og hlær.
Flest skrifin beint í
skúffuna
Hrönn segist aldrei hafa gengið með
rithöfund í maganum. Hún hafi látið
nægja að skrifa stöku ljóð gegnum
tíðina en þau hafi flest farið ofan í
skúffu. Skúffan varð reyndar fyrsta
stoppið hjá Kolfinnu líka ef út í það
er farið.
„Það var samt aldrei einhver
meðvituð ákvörðun að skrifa um
unglinga eða skrifa neitt yfirleitt. Ég
hafði annars lagið samið ljóð sem
fóru beint ofan í skúffu en skáldsaga
var aldrei neitt á prjónunum hjá
mér. Svo gerist það bara einn
góðan veðurdag að hugmyndin um
Kolfinnu skýtur upp kollinum og
það svo um munaði. Ég bara losnaði
ekki við þessa stelpu úr hausnum
á mér. Það bættust bara við nýjar
ímyndaðar sögur af stelpunni dag
eftir dag og svo fór að ég varð að
koma þessu frá mér. Harði diskurinn
var orðinn fullur ef svo má að orði
komast“
Það er ekki bara ein
Kolfinna
Kolfinnubækurnar sem komu Hrönn
á bókakortið fjalla um lífsins vonir
og erfiðleika hjá unga fólkinu fyrr og
nú. Fyrri bókin, Ert´ekki að djóka,
Kolfinna, fjallar um unga stúlku í
nútímanum. Sú býr í Reykjavík en
dvelur hjá ömmu sinni á Eskifirði
sumarlangt. Þar uppgötvar Kolfinna
að hún verður vör við meira en
gengur og gerist en tekst líka á
við lífið og tilveruna í smærri bæ,
tekur út þroska og kynnist vitaskuld
ástinni.
Seinni bókin, Nei, nú ert’að
spauga, Kolfinna, fjallar um ömmu
þeirrar úr fyrri bókinni þegar
hún var á svipuðum aldri en eðli
máls samkvæmt við allt öðruvísi
samfélagsaðstæður. Sú Kolfinna
öllu klaufalegri og óöruggari með
sig en barnabarnið Kolfinna en allt
endar þó vel.
Rithöfundurinn fyrir utan hús sitt á Eskifirði en það stendur í hæstu götu byggðarinnar með tilkomumikið útsýni út fjörðinn. Mynd: AE
Hef enga hugmynd um hvers vegna ég skrifa
Þriðja bók hinnar austfirsku Hrannar Reynisdóttur komin út
Mynd: AE
Bækurnar hennar þrjár. Ekkert fast í hendi en góðar líkur eru á að við eigum eftir að sjá fleiri bækur eftir Eskfirðinginn á næstu árum.