Pósturinn - 15.07.1924, Blaðsíða 7

PÓSTURINN
7
CflHL IIELSEI | Sflfl,
(B. KUIID-PETERSEN 5 Co.)
Kobenhavn K.
Ilmvötn, Sápur, Andlits-
creme, Andlitsduft, Tann-
— pasta, o. íi. o. fl. —
Vörur frá fyrsta flokks frönskum,
enskum, amerískum,
þýsktnn og dönskum verksmiðjum.
Sýnisþorn hjá umboðsmanni
okkar fyrir ísland
Guðjóni Jónssyni,
Vatnsstíg 4.
Sími 1285. Pósthólf 5192.
sem geltir, gerir meira gangn en
ljón sem sefur.
Láttu sltrifborðið þitt vera
autt. Láttu ekki ýmisleg bréf og
skjöl liggja á skrifborðinu þínu og
safna ryki og vondri samvisku,
þegar þau bíða eftir að verða af-
greidd. Þetta er holt ráð, sonur
minn. Skrifborðið hans etatsráðs
H. N. Andersen er altaf autt.
Á næstu blaðsíðu í gullbókinni
stendur þetta.: Skjóttu aldrei
neinu á frest. Iljá Ameríku-
mönnum hljómar þetta, betur; þeir
skrifa á vegginn lijá sér: ,, D o i t
now!" Og eg fullvissa þig um
það, að heimurinn væri ekki kom-
inn það áleiðis sem hann er, ef
þessi orð hefðu verið máluð á
veggina án þess að festast um leið
í huga. Því að leyndarmálið við
að gera verk sitt nú, er ekki að
eins það, að þá er það gert, og
gert vel, heldur líka, að þá er
það úr sögunni, og þá hefir mað-
ur óbundnar hendur og getur not-
að þær til einhvers annars.
Þú mátt þó ekki gléyma því,
sonur minn, að alt iífið má ekki
fara í vinnuna. Það er ónýtur
starfsmaður sem ekki notar frítíma
sína og hvíldartíma sér til gagns
og gleði. Að minsta kosti verður
liann ónýtur starfsmaður er stund-
ir líða fram, þreyttur og hugmynda-
laus maður.
Já, hér stendur sitt af hverju,
meðal annars: Skrifaðu altaf
greinilega. Jeg býst við, að
mér liafl dottið þessi orð í hug,
áður en farið var að nota ritvélar
hér á skrifstofunni. En það má
gjarnan standa, því að það á við
enn þann dag í dag. Það á ekki
einungis að vera auðvelt að lesa
það, sem er skrifað — að skrifa
ógreiniiega er út af íyrir sig
móðgun gagnvart þeim, sem á að
eyða tíma sínum í að komast fram
úr því, sem er skrifað — heldur
á einnig að vera auðvelt að skilja
það.
— Skrifaðu skilmerkilega,
stendur hér seinna og vertu stutt-
orður í bréfum þínum. Ekki má
þó skilja þetta svo, að það eigi
að vera ókurteist og kuldalegt fyrir
það.
Vertu kurteis er þú talar
í síma. Fyrst við ,,miðstöð“..
Síðan við þann er þú ætlar að
tala við. Ef þú segir eitthvert
stygðaryrði við hann, hafðu þá í
huga, að hann getur ekki horft fram-
an í þig og séð, að þér er ef til vill
ekki alvara. Ef þú reiðist og hring-
ir af í eyra þess, sem þú talar við,
mun hann geta sagt, að þú hafir
haft á röngu að standa og auk
þess, að þú værir ókurteis.
Yfirleitt átt þú að vera vin-
gjarnlegur við hvern, sem í
hlut á. Það mun borga sig best.
Það er líka mjög lallegt að
vera hæverskur, bæði skyn-
samlegt og fallegt, en það er sjald-
gæft. Eg hitti mann 21. mars
1903. Hann var hæverskur.
Eftir því, sem eg blaða lengi'a
aftur í bókina, rekst eg á fleiri og
fleiri gullkom, svo sem þessi:
Hver eyrir, sem þú græðir
eða, sparar fyrir yfirmann
þinn, verður lionum til ánægju
og þér.til heiðurs.
Meiri háttar kaupsýslumenn
liafa alt af tíma, en hinir
minni aldrei. Maður verður
alt af að háta tíma til að sinna
viðskiftavinum sínum.
Hver er sá maðurinn, sem
er helst ómissandi í verslun-
inni? Það er sá, sem allir
spyrja eftir.
Ef bækur verslunarinnar eru
ekki vandlega færðar, verður
verslunin aldrei eigandanúm til
ánægju. En þó er sitthvað að
Reynið
Carbine‘filmurnar
Þér fáið
— ekki betri filmur. —
„Hvers vegna? Eg á
ekki fyrir skurðinum. Eg-
sem er aðeins fátækur
daglaunam aður “.
„Þér eruð líftrygður, er
ekki svo?“
„Jú, cn eg fæ það ekki
fyr en eg er dauður.“
„O, sei, sei, það stend-
ur, ekki i veg’inum" sagði
læknirinn i huggandi tón.
Hafið þér nokkurntima
tekið el'tir þvi að hundar
semja sig aö háttum hús-
bónda sins, eins mikið og
þeir geta.
Hávær maður á vana-
lega háværan lmnd.
Stiltur maður sein tal-
ar hægt og stilt á ró-
lyndan og spakan hund.
Grirnmlyndur og hrekkj-
óttur maður á venjuleg-
ast ekki öðruvisi hund
en undirí'örulan og gjarn-
an á að bita það sem
hann þorir til við.
^íöggkvíslar
og
Qrfasköfur
fleírí tegundír
fást í
"lámvörudeíld
^es Zímsen