Leikhúsmál - 01.03.1940, Qupperneq 4

4
Leikhúsmál
Raclames
íóperunni„Aida"
efiir Verdi
(Pétur Jónsson).
Tónlistarfélag hefir verið starfandi hér í
Reykjavík síðustu ár. Hefir það veitt fjöl-
hreytta kennslu í hljóðfæraleik og söng, og
hafa kennararnir verið vel menntaðir inn-
lendir og útlendir listamenn. Með skóla sín-
um, með mánaðarlegum hljómleikum, og með
því að fá hingað ýmsa ágæta erlenda hljóð-
færaleikara, sem hafa haldið hér opinbera
hljómleika, hefir samtökum þessum tekizt að
auka áhuga bæjarbúa fyrir söng og hljómlist
til muna. — Með reglubundnum hljómleikum
í útvarpið og með ferðum út um land með
söngleikasýningar, hefir Tónlistarfélaginu tek-
izt að koma þessari menningarstarfsemi sinni
út á meðal alþjóðar á íslandi.
Það er auðvitað mál, að það, sem unnizt
hefir til gagns og menningarauka fyrir hina
íslenzku þjóð á þessum sviðum lista, hefir
ekki orðið erfiðislaust.
Mörgum íslenzkum listamönnum virðisl
hafa verið það ljúft að leggja á sig mikið erf-
iði í þessu skyni. Flestir hafa þeir barizt áfram
um margra ára skeið, í ýmsum löndum álfu
vorrar, til að geta orðið verðugir boðberar ís-
lenzkra lista. En þeir hafa líka í staðinn hlotið
jjað hnoss að fá að sitja við ýmsa mestu
menntabrunna og listalindir gamallar og nýrr-
ar listmenningar álfunnar.
Mörgum þessum Iistamannaefnum mun frá
öndverðu hafa verið það ljóst, að enginn verð-
ur boðlegur listamaður, — hve góðum hæfi-
leikum sem hann kann að vera búinn —, nenu
undirstaðan að listastarfi hans sé lögð með
staðgóðri sérmenntun og þjálfun, sem í senn
er seinfengin, erfið og dýr. Eins og listamönn-
um annarra menntaþjóða, hefir þessum ís-
lenzku mönnum skilizt þetta, skilizt það svo
vel, að á menntun og hæfileikum þessara góðu
manna hvílir nú sú öra þróun, sem orðið hefir
i myndlist og tónlist hérlendis á síðari árum,
þó að vitanlega sé hér um byrjun að ræða,
og framundan liggi hið ónumda land. —■
Um íslenzka leiklist verður hér nokkuð
öðru máli að gegna. Þó að hún sé sízt yngri
en þær fyrrnefndu, virðist þó þroski hennar
hafa verið allseinstígur og ekki haldið í við
þróun annarra íslenzkra lista síðustu áratug-
ina.
Leiksýningar hafa verið haldnar árlega í
mörgum kaupstöðum og víða í sveitum lands-
ins, síðan nokkru fyrir síðustu aldamót, svo
„Galdra - Lofiur"
eftir Jóhann
Sigurjónsson
(Jens B, Waage).