Sumardagurinn fyrsti - 18.04.1957, Blaðsíða 7

SUMARDAGURINN FYRSTI
J,
manmnr
^JCrist,
-fanóion:
ÆSKA OG IJTILIF
Erinili þ)>t(a var flntí í Bíkisiítvarpiffl þami 23. marz s.l. ojí var 1. crintli í flnkku-
nm Hrimili og skóli. sem Ríkisntvarpiffl hefur tekiffl um tíma iim á tiagskrá sína.
Nútíma þjóðfélag hefur nú öðlast allríka og heilbrigða
skyldutilfinningu fyrir því að varðveita atorku og lífsgleði
þegna sinna.
Eitt af einkennum aldarfarsins, og það einkennið, er
varpar mestum ljóma á 20. öldina, er afstaðan til uppeldis-
málanna, afstaðan til barnsins og æskunnar í landinu.
Hvort heldur sem litið er til þeirrar aðstöðu, er síðustu
tímar hafa skapað, að hver og einn fær nú aflað sér nokk-
urrar almennrar menntunar og síðar sérmenntunar, eða
hinnar almennu heilsugæzlu, sem látin er í té, kemur sama
upp á teningnum, að aldrei fyrr hefur jafnmikið verið látið
af hendi rakna til bernsku- og æskufólks í landinu og nú.
Það er skoðun mín, að þrátt fyrir það, þótt oft heyrist
raddir um, að ekki takist ávallt svo vel til sem skyldi um
uppeldi æskunnar og mönnum bregði oft í brún, er þeir
virða fyrir sér hinar sívaxandi upphæðir, sem árlega er
varið til skólamála og annarrar skildrar starfsemi í þágu
uppeldis og líkamsræktar, þá muni ekki vera yfirvofandi
hætta á að kippt verði að sér hendi, um fjárframlög til
þessarar þjónustu. Viðfangsefnið verður því miklu fremur
þess eðlis, að hafa ávallt í frammi samvizkusama leit og
hugkvæmni, svo að tryggt verði sem bezt, að hið mikla
fjármagn komi að sem hagkvæmustum og heilladrýgstum
cotum fyrir þá, sem ætlað er að njóta þess. I þessu til-
felli, fyrir börn og unglinga þessa lands.
Almennt er viðurkennt hvað langvarandi kyrrsetur, fá-
breytt störf við mismunandi holl vinnuskilyrði innanhúss
hafa lamandi áhrif hvorttveggja á andlegt og líkamlegt
heilsufar.
Nægjanleg hreyfing utan dyra, nokkur tilbreyting frá
daglegum störfum, við og við að einhverju leyti breyttur
sjóndeildarhringur, eykur lífsgleði og almenna velsæld.
— Sá veit gerzt sem reynir. —
Það er því mikið í húfi, að unglingar eigi kost á hag-
kvæmum skilyrðum til útiveru, það er, að skilyrði þessi
séu nægjanlega aðlaðandi fyrir börn og unglinga, svo að
þau fáist til að njóta hinna hollu áhrifa útilofts, frá blautu
barnsbéini. En fyrirgreiðsla og kostnaður, er hið opin-
bera lætur af hendi í þessu skyni, fæst margsinnis endur-
goldin í aukinni heilbrigði og auknum afköstum síðar meir.
Eitthvert þýðingarmesta atriði þessa vandamáls er í þvi
fólgið að laða hugi barnsins til hollrar útivistar, því að
hneigð fólks ræður svo miklu um lífsvenjur þess. Hér á
ég við það, að ef börnum líðst að sækja úr hófi fram lé-
legar inniskemmtanir, gerast þegar á unga aldri þaulsætnir
kvikmyndahúsgestir eða hanga tímunum saman í veitinga-
krám, verður slíkt að ávana, sem nær svo sterkum tökum
á unglingnum, að hann telur sig ekki geta án þess verið.
Reynslan, hér í vaxandi þéttbýli, sýnir augljóslega að allt
of stór hópur ungs fólks er háður þessari hneigð, og af-
leiðingin er sú, að heilbrigt skemmtanalíf undir beru lofti
fer halloka í samkeppninni við heilsuspillandi skemmtanir
innan húss.
Þá skal vikið að meginefni þessa erindis og virt fyrir
sér, hver sé hinn jákvæði hlutur skólanna í þessu efni.
Hvað gert hefur verið og hvað gert- er frá þeirra hálfu til
þess að varðveita heilbrigði og líkamsatgervi nemenda og
glæða hneigð þeirra til hollrar útivistar í frítímum þeirra,
og metin aðstaða skólanna til að rækja þetta hlutverk.
Á þessu ári munu vera liðin 100 ár frá því að fyrsti
fimleikasalurinn var byggður hér á landi og var það leik-
fimissalur Menntaskólans hér í Reykjavík.
Skólaleikfimi hefur síðan verið stunduð í skólum lands-
ins í vaxandi mæli, eftir því sem skilyrði hafa smám sam-
an aukizt og er nú svo komið, að víðast hvar eru góð skil-
yrði, svo langt sem það nær, við vel flesta skóla landsins.
Sund hefur verið skyldunámsgrein í skólum í 16 ár, og
hefur á undra skömmum tíma tekizt að skapa hér á flest-
um stöðum hin ákjósanlegustu skilyrði til sundkennslu.
Þá ber þess að geta, að á síðustu árum höfum við eign-
ast vel menntaða og áhugasama íþróttakennarastétt.
Framh. á bls. 7.