Þingeyingur - 01.03.1940, Blaðsíða 18

- 18 -
um kvöldid. Vid stígum af baki vid leitarmanna-
kofa Myvetninga, tökum nidur flutninginn af
hestunum, og ákvedum ad gista her um nóttina.
Eg hafdi af einhverri óvarkárni látid þess
getid vid þá félaga mína, ad hér skamnt frá
væru mannabein ad blása upp, og ad þar hefdu
spjót og annad þess háttar fundist, og líka
væri eydibýlid Hrauntunga þarna lítid eitt
framar. •
Nú verda þeir allir ad einum fornleyfa-
frædingum, og er ekki ad ordlengja þad, ad
þarna erum vid ad grafa og rannsaka langt fram
á kvöld. í>ad sem vid hofdum svo upp úr krafstr-
inum eru svo tveir stórir lærleggir af víkingi
frá fornöld og tanngardur, sem Edvard vafdi
mjög vandlega inn í tudnMll. Ekki var sjáan-
legt ad tannpína hefdi þjád þann, sem tennurnar
hafdi haft.
Med þessi miklu verdmæti höldum vid svo
heim ad kofanum :.g sláum upp tjaldinu. Því næst
eldum vid okkur kvöldverd og tökum allt til
fyrir nóttina. Vid ákvedum ad vaka til skiptis
yfir hesfcunum og eru tveir tímar hver vakt.
Stebbi hefir fyrstu vakt og förum vid Edvard ad
hátta. Vid tökum fram svefnpoka ckkar og búumst
til svefns. Þad er eitthvad ferskt og hress-
andi vid þad ad hátta £ tjaldi. Loftid er svc.
hreint og tært og allt svo vidkunnanlegt og
heimilislegt. Her er ekkert sem truflar. Hing-
ad ná ekki nein þvingunarlög mannanna. Vid erum
ekki neinir þrælar lengur, heldur alfrjálsir
menn, engum hádir. Vid vörpum öllum áhyggjum
hversdagslífsins fyrir bord og byrjum nýtt og
heilbrigdara líf. Vid þurfum engan ad spyrja
leyfis, hvar vid megum hafa hestana okkar eda
hvar vid rnegum reisa tjaldid okkar. Nei, hér
erum vid oklcar eigin herrar, raunverulegir
landnámsmenn, sem setjum okkur eigin lög.
Þegar vid Edvard erum seztir ad, förum vid
ad rabba saman um fyrirkomulag ferdarinnar. Vid
höfum ákvedid ad fara næsta dag í öskju. Er þad
löng og erfid ferd og ætlum vid því ad taka
daginn mjög snemma. Med þá ákvördun í huga