Þingeyingur - 01.03.1940, Blaðsíða 20

Dyngjufjalladalur skilur sundur vestari
og austari Dyngjufjöll, Liggur hann frá nord-
vestri til sudausturs. Hann er mjög einkenni-
legur og fagur, þá ad hann sé gródurlaus med
öllu. Vid æjum lítid eitt nedan til í dalnum,
geftun hestunum hey og mötumst sjálfir. Edvard
er alltaf ad mynda, því ekki skortir hann mynda-
tsskin, Hann hefur þrjár myndavélar og er ein
þeirra kvikmyndavél. Þama er hann alltaf ad
pína okkur til ad leika fyrir sig inn á kvik-
myndina, sem hann er ad taka.- Vid hleypum
hestunum hvad eftir annad og med misjöfnum á-
rangri, en vegur er þarna vída mjög gódur.
Vid höldum upp dalinn og nú gengur ferdin
rösklega. f dalbotninum er mjúkur hraunsandur
og því mjög greidfær vegur. Vid höldum alltaf
hærra og hærra upp med fjöllunum. Vegurinn
verdur erfidari eftir því sem lengra dregur.
Vid erum ad komast sudur og austur fyrir fjöll-
in. Vattsfell og Thoroddsenstindur bera vid
loft. Vid höldTjm til nordurs í skardid á milli
þeirra. Vegurinn er nú f gegn um úfid apal-
hraun og mjög vandratadur. Nú eru hestar og
menn farnir ad þreytast. Med vaxandi spenningi
og eftirvæntingu bídum vid þess ad ná áfanga-
stad.
Ad lokum náum vid þó skardinu, og fyrir
nedan okkur blasir vid Askja. - Askja í DyBgjtt-
fjöllum. Þetta þráda takmark, sem komid hefir
mörgiam erlendtun vísindamönnum til þess ad yfir-
gefa land sitt og heimili, til ad loita hér
skýrin^ar á vidfangsefnum jardsögunnar.
Her eru hin skapandi öfl ad verki. Ægileg
eldgos hafa hvad eftir annad breytt hedan lands-
lagi og gródri á Nordurlandi. Rannsóknarefnin
eru ótæmandi. Landslagid er bædi tignarlegt og
stórbrotid.
Vid höldum hljódlega nidur ad vatninu.
Pramhald.
E^ill Tryggvason.
Fjölritun: Pinnbogi Jónsson.