Ótrúlegt en satt - 31.07.1940, Síða 7

F. v. LUCKNER GREIFÍ:
HAFÖRNINN
í fyrstu köflum framhaldssögunnar segir höf. frá því, er
hann strauk að heiman á 14. ári og gerðist sjómaður. Pessir
kaflar eru að mestu sjálfstæðar frásagnir og verður nú farið
fljótt yfir sögu.
I. Melbourne höfðum við farmskifti og tókum síðan kcJafarm
frá Newcastle og fluttum til Chile.
®g hélti nýjárshelgina hátíðlega með þriggja daga betrunarþjús*-
vist. Það var í Chile, Þar um slóðir er mikið um clýrðir um áramótin
og sjómenn láta sjaldnast ganga, sér úr greipum þau tækífæri sem
gefast til að skemmta sér er þeir eru í höfnum. Við hugðum því
gott til glóðarinnar.
En það fór því miður svo, að ég kunni mér ekki hóf og drakk
nokkru meira en hæfilegt var. Ég varð fráskila við skipsféiaga inína
og er ég loks ákvað aö leita skipsins fannst mér ég nauðsynlega
verða að fara allra sfyztu leið niður til hafnarinnar. En það vildí
þá svo óheppilega til að ég lenti í svínastíu bónda eins og fann enga
leið þaðan burt. Ég hafði nú svo hátt að eigandi svínanna komst
á kreik og var hann ekkert ástúðlegur ásýndum. Ég bað hann bless-
aðan að vísa mér stytztu leiðina til skips. Hann tók því vel og svo
iögðum við af stað. En þarna var ég illa svikinn, bóndinn hafði mig
grunaðan um grísaþjófnao og áður en ég vissi af vorum við komnir
á lögreglustöðina, þóttist svínaeigandinn vel hafa veitt cg vísað mér
hina einu réttu leið í betrunarhúsið, þar sem karlar af mínu tagi
ættu, heima. Þarna varð ég að dúsa í þrjá daga, illur í skapi, enda
hungraður. Hátíðamaturinn var vatnsþunn hrísgrjónasúpa, Ég snerti
ekki við henni til mikillar gleði fyrir fangelsisrotturnar.
Það hafði fréttzt urn borð hvar ég væri niðurkominn og reyndu
skipsfélagar mínir að íá skipstjórann til að hlutast til um að ég
yrði látinn laus, en hann vildi ekkert skifta sér af þessu: >>Við
skulum bara'Iofa honum að sitja inni«, sagði hann, »það vasar ekki
um hann og það eru hvíldardagar hvort eð er«.
Að þrem dögum liönum gerðu yfirvöldin stýrimanninum okk-
ar boð um að koma og sækja mig.
1 Chile tókum við saltpétursfarm og förinni var heitið til Ply-
mouth. Við fengum hið versta veður og vorum 120 daga á leiðinni
og allir bramlaðir og brotnir er við komum til hafnar, Þar var öl!
OTRúLEGT — EN SATT
145