Rökkur - 01.11.1942, Blaðsíða 12

252
RÖKKUR
Hitt og þetta.
Gestur (við bílstjóra): Eg
vona, að þér sjáið um, að eg
komist á stöðina í tæka tíð?
Bílstjórinn: Hafið engar á-
hyggjur — húsmóðir mín sagði,
að eg yrði rekinn úr vistinni, ef
eg gerði það ekki.
•
Lögregluþjónninn (við stúlku,
sem stýrði bifreið): Sáuð þér
ekki, að eg veifaði til yðar.
Stúlkan (reið): Jú, og ef unn-
ustinn minn hefði séð það,
mundi hann hafa rekið yður
löðrung.
•
Lítill drengur kom hlaupandi
til mömmu sinnar lafmóður.
„Mamma, konan í húsinu
hérna við hliðina er búin að
eignast harn og hún er mikið
veik.“
„Jæja, góði minn.“
„Þú ættir að fara til hennar,
því að hún liggur í rúminu.“
„Eg veit það, kannske á
morgun.“
„En hún er svo mikið veik í
dag. Þú ættir að fara núna.“
„Eg held eg fari nú ekki fyrr
en á morgun, því að þá liður
henni betur.“
Litli drengurinn var liugsi á
svip um stund, eins og hann
gæti ekki áttað sig á þessu, en
færði sig svo nær mömmu sinni
og sagði:
„Þú þarft ekki að vera neitt
hrædd, mamma, það er ekki
smitandi.“
•
Maður nokkur varð mjög
undrandi, er ung og lagleg
stúlka bauð honum gott kvöld
og brosti blíðlega. Hann mundi
ekki eftir, að hann hefði séð
hana, hvað þá verið kj'nntur
henni. Stúlkan sá þegar, að hún
hafði tekið þennan mann fyrir
annan og sagði:
„Afsakið, eg hélt, að þér vær-
uð faðir tveggja barnanna
minna.“
Maðurinn horfði iá eftir henni
eins og glópur. Honum flaug
ekki í hug hvernig í þessu lá.
Stúlkan var barnakennari.
•
Það var verið að yfirheyra
ítalskan verkamann í Banda-
ríkjunum. Hann hafði sótt um
horgararéttindi.
„Hver var fyrsti forseti
Bandaríkjanna ?“
Ekkert svar.
„Hver er forseti Bandaríkj-
anna ?“
Ekkert svar.
„Gætuð þér verið forseti?“
„Nei.“
„Hvers vegna ekki?“
„Hvernig ætti eg að geta það