Alþýðublaðið - 21.01.1920, Side 1

Alþýðublaðið
Grcfið txt af AlþýÖuílokknum.
1920
Síldin.
Svo sem kunnugt er, hefir síldin
íslenzka selst afar illa í ár. Svo
lítið hefir verið boðið í hana, ab
um 70 þúaund tunnur munu vera
óseldar enn þá.
Af þessum 70 þúsund tunnum
tnun helmingur, eða liðlega það,
vera í Kaupmannahöfn og Gauta-
borg, hitt enn þá hér á landi. En
það er sem óðast verið að flytja
síldina nú frá Vestfjörðum og
Norðurlandi, þar eð menn óttast
að hafís kunni að loka höfnunum
þar, vestra og nyrðra.
Varla er hægt að hugsa sér
tneira ólag en það, að íslenzka
síldin skuli vera óseljandi á sama
tíma og Þjóðverjar, Austurríkis-
Qienn og margar aðrar þjóðir eru
ttiatarlausar. Reyndar er þessi um-
rædda síld ekki mikill matur
banda Þjóðverjum, því þó það
geti haft mjög alvarlegar afleið-
ingar fyrir sjávarútveginn íslenzka
ef síld þessi, sem að réttu lagi
ætti að vera 7 miljóna króna virði,
yrði ónýt, þá eru þessar 70 þús.
tunnur ekki nema 1 sild á hverja
þrjá Þjóðverja, eða liðlega hálf
*ild á hvern fullorðinn mann í
Þýzkalandi, með öðrum orðum:
það er ein máltíð handa Þjóð-
verjum (þó með öðrum mat)!
Orsökin til þess að síldin selst
akki til Svíþjóðar, er álitið að sé,
8utnpart peningatregðan, en þó
aÖallega það, að sænskir síldar-
Salar hafl myndað samtök til þess
að halda niðri verðinu á íslenzkri
í þeirri von, að síldareigend-
Ur verði að lokum tilneynddir að
8elja síldina fyrir gjafverð. Og þó
það yrði niðurstaðan, mundi það
alls ekki verða gróði þeirra, sem
Ðeyta síldarinnar í Svíþjóð (al-
^úennings) því enginn þarf að efa
a^ hún yrði komin í fult verð,
l*egar að því væri komiðl
Otsökin til þess að Þjóðverjar
kauPa hana ekki, mun aftur á
Miðvikudaginn 21. janúar
móti eingöngu vera peningatepp-
an. Pýzka markið er í svo lágu
verði að Þjóðverjar geta ekkert
keypt, eða réttara, varan verður
þeim alt of dýr.
Eina ráðið.
Eina ráðið til þess að koma
síidinni út, virðist vera það, ef
hægt væri að koma einhverju af
henni, ef ekki allri, til Þjóðverja.
Það eru nokkrar líkur til þess, að
Svíar færu að bjóða í síldina, ef
þeir sæu, að við værum farnir að
koma henni út til Þjóðverja (ef
það er rétt, sem álitið er, að þeir
hafi í raun og veru þörf fyrir
hana),
Pyrir 3—4 vikiftn héldu síldar-
eigendur fund með sér, til þess
að ræða um hvað gera ætti í
málinu. Magnús Sigurðsson banka-
stjóri hafði stungið upp á því, að
síldareigendur fengju stjórnina til
þess að ganga í málið, en meiri
hluti síldareigenda voru þeirrar
skoðunar að þeir ættu að reyna
sjálflr, hvort ekki væri hægt að
semja eitthvað (við Þjóðverja);
reyna fyrst að minsta kosti í einn
mánaðartíma eða svo.
Yiðtal Tið Magnús Sigurðssou
bankastjóra.
Alþbl. átti tal við Magnús Sig-
urðsson bankastjóra um þetta mál.
Álit hans var á þessa leið:
Það er sennilegt að Þjóðverjar
vilji kaupa síldina, en það er varla
hægt að koma kaupunum og borg-
unarskilmálunum þannig fyrir, að
báðum sé hagur að, Þjóðverjum
og íslendingum, nema stjórnin
gangi í malið. Tryggingin fyrir
seijendur er svo margfalt meiri,
ef stjórn semur við stjórn, heldur
en þegar einstakir menn semja.
Auðvitað er ekki átt við að ís-
lenzka landsstjórnin semji sjálf
persónuiega, heldur að hún feli
það annaðhvort útflutningsnefnd,
eða setji til þess aðra nefnd. —
Landið tók, svo sem kunnugt er,
alla síldina í fyrra, og seidi, og
13. tölubl.
gekk það ágætlega. Ágóðinn af
síldinni var meiri en nokkur hafði
búist við. Tæki landið að sér
síldarsöluna nú, gæti fyrirkomu-
lagið verið með líku móti og þá,
nema hvað ekki væri ástæða nú
til þess að landið ábyrgðist neitt
lágmarksverð. Stjórnin getur ekki
átt frumkvæði að því að þetta
verði gert; það verða að vera
síldareigendur sem gera fyrsta
sbrefið, en auðvitað verður landið
svo að taka einkasölu á allri þeirri
síld sem er hér á landi, og fá
umboð til þess að seija alla ís-
lenzku síldina sem er erlendis. En
þetta þarf að gera sem fyrst, ef
á að gera það á annað borð. f*ví
lengri tími sem líður, því erfiðara
verður við það að eiga. Síldar-
eigendur hefðu nú þegar átt að
vera búnir að snúa sér til lands-
stjórnarinnar.
psnæðisleysið
stxrsta bðlið.
(Niðurl.).
Að vísu er mikið verið að
byggja, og stendur til að byggja
mikið á sumri komandi. Og er þá
vonandi, að eitthvað fari að rakna
úr fyrir fólki með húsnæði. En
ekki er það þeirra dygð að þakka,
sem eiga að ráða fram úr vel-
ferðamálum þessa bæjar á hag-
kvæman hátt. Og tryggasta leiðin
undir öllum kringumstæðum er
það, að bærinn byggi sjálfur.
Vissulega væri þvi fé ekki á
glæ kastað, sem bærinn legði í
vandaðar búsabyggingar. Það er
fyrirtæki, sem margir hagsýnir
einstaklingar reka með góðum
hagnaði. Getur ekki eða vill ekki
bærinn njóta þess hagnaöar líka?
Jú, enginn efi!
Og vonandi skilst þeim, er trú-
að hefir verið fyrir velferð þessa
bæjar, að þetta má ekki vera neitt
kyrstöðumál.