Veiðimaðurinn - 01.03.1963, Síða 39

ánni, heldur en laxinn. Þetta er skilj-
anlegt, þegar athugað er, að silungur-
inn velur staðinn frá sjónarmiði fæðu-
öflunar, en laxinn (og sjóbirtingur að
nokkru leyti) til hvíldar. Yfirleitt var
stærsti silungurinn í breiðum hyljum,
fyrir neðan mesta strauminn, og vildi
auðsýnilega hafa nóg svigrúm. Við veidd-
um mest á Sweep nr. 3—5, einkróka.
Á ákveðnum stöðum þurfti mjög löng
köst, og var það á fremur djúpum breið-
um. Það þurfti að kasta fremur nákvæmt,
en þessir staðir gáfu alltaf mjög vænan
fisk, og einn kom í annars stað. Þar sem
voru straumharðar, þröngar grynningar
var aðeins smáfiskur. Af þessu er ég viss
um það að silungur (urriði) er miklu
staðbundnari í straumvatni heldur en í
stöðuvatni.
Við veiddum einnig í Mývatni, úr
landi, og fékk ég þar nokkra 4—5 punda
fiska, en þeir tóku ekki vel Sweep, held-
ur ljósa, stóra lirfuflugu, sem var tek-
in mjög fast. Allir stærri fiskarnir, bæði
í ánni og vatninu, tóku mjög fast og
gáfu laxi ekkert eftir nema í sambandi
við úthaldið.
Eftir þessa reynslu mína af silungs-
veiði í straumvatni, tel ég öllu meiri
vanda vera að veiða í stöðuvatni, því þar
ferðast fiskurinn um mikið svæði, en
þeir sem veiða oft í sama vatninu læra
þó smám saman að þekkja ákveðna hluta
vatnsins, þar sem fiskinn er helzt að
finna, með tilliti til veðurfars, árstíma,
vindáttar o.fl.
Ég vil ljúka þessu greinarkorni á því,
að minnast með aðdáun og þakklæti
dvalar minnar á Hótel Reynihlíð; hinn-
ar ljúfmannlegu og áhugasömu hjálp-
ÓHUGNANLEG AÐKOMA
Á VEIÐISTAÐ!
ÞRÍR veiðimenn komu að þremur
mönnum öðrurn við laxveiðar síðastlið-
ið sumar. Þeir síðarnefndu voru búnir
að veiða fimm laxa og höfðu sett þá lif-
andi í svo grunnan leðjupoll, að vatn-
ið huldi ekki fiskana. Þarna busluðu
blessaðir konungar fiskanna og börðust
fyrir lífi sínu.
Aðspurðir, hvers vegna þeir rotuðu
ekki fiskinn strax, svöruðu þeir því til,
að því nýrri sem hann væri, því betra
verð fengju þeir fyrir hann. Þetta var
um hádegisbilið, þegar komið var að
þessum fræknu veiðimönnum með lax-
ana sína fimm í grunna leðjupollinum.
Komumenn fóru á sina veiðistaði. Þegar
þeir komu aftur um áttaleytið um kvöld-
ið, var allt við það sama hjá hinum, sem
geymdu laxana sína fimm í leðjupollin-
um, nema hvað þrír laxar voru þá sjálf-
dauðir en með hinum var lífsmark.
Hvers vegna koma menn svona
grimmdarlega fram við fórnardýr sín?
Hvar er hjartað í brjósti þessara manna?
Við vitum að það er ekki atvinna þess-
ara manna að veiða lax. En er þetta tóm-
stundagaman þeirra? Er þetta leyfilegt?
Vhð skorum á alla veiðimenn og veiði-
konur þessa lands, að sýna svo mikla
drenglund að rota strax laxinn eða sil-
unginn þegar búið er að landa honum.
Er það til of mikils mælst?
Þrir undrandi.
semi og þægilegu framkomu hótelstjór-
ans, alls starfsfólks og bóndans í Reyni-
hlíð. Hótelið er fyrsta flokks.
VlIBIMABURINN
29