Veiðimaðurinn - 01.03.1963, Qupperneq 49

ÆvintgralegfH' leigur
á veidínm.
SVO sem kunnugt er hafa nokkrar
veiðiár losnað úr leigu í vetur og verið
boðnar út. Um fátt hefur meira verið
talað meðal stangveiðimanna en tilboð-
in í þessar ár og leigusamningana, sem
um þær voru gerðir. Eru flestir menn
að vonum undrandi yfir þeim fjárhæð-
um, sem leigutakarnir treysta sér til að
greiða fyrir árnar. Það er haft eftir sum-
um þeirra, að ekkert sé að óttast, því að
veiðileyfi í laxám sé alltaf hægt að selja.
En skyldi það nú vera, að veiðileyfin
renni út eftir sem áður, þótt þau séu
farin að kosta um 2 þúsund kr. eða meira
fyrir daginn? Allur þorri þeirra, sem fram
að þessu hafa iðkað laxveiðar hér á Is-
landi, eru fastlaunamenn. Ætli þeir fari
ekki að hugsa sig um þegar 4 stangveiði-
dagar eru farnir að kost mánaðarlaunin
þeirra?
Sumir segja að það geri þá ekkert til,
þótt íslenzkir stangveiðimenn hætti að
veiða lax, því nóg sé til af ríkum út-
lendingum, sem gleypi við ánum. Þetta
er engan veginn sannað mál. þótt tekist
hafi að fá útlendinga til að kaupa veiði-
leyfi á bezta tíma í einni eða tveimur
ám á landinu í fyrra. Það er hægt að fá
að veiða lax víðar en á íslandi og fyrir
minna gjald en 2—3 þúsund krónur á
dag. En eins og við vitum er talsverður
kostnaður við laxveiðina fyrir utan sjálft
veiðileyfið, og það mun varla of hátt
reiknað, að áætla hann um Í000 kr. á dag
hjá þeim, sem koma hingað frá öðrum
löndum, ef til vill langan veg.
Það er auðvitað sjálfsagt, að bændur
fái sanngjarna leigu fyrir árnar, og það
er líka eðlilegt að þeir taki hæsta tilboði
hverju sinni, en illa þekki ég greinda og
forsjála sveitabændur, ef þeim blöskrar
ekki þessi uppsprenging og brosa jafn-
vel í laumi að þessum tilboðum.
Fyrir nokkru var í einu dagblaðinu
hér í höfuðstaðnum auglýst til sölu „ein
af beztu silungs-veiðijörðum á Suður-
Vubiuasukimm
39